Παλιά καλοκαίρια
Παππᾶ Λένα Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια ἀνάβουν ἀλλοτινά βλέμματα θροΐζουν ἀγγίσματα - τίποτα, τίποτα δὲ χάθηκε στ’ ἀλήθεια ὅλα εἶναι ἐδῶ ἡ παραμικρὴ σπίθα ἀνάβει πυρκαγιές στίς θημωνιές τῆς μνήμης κι ὁ ξυλοφάγος...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Παππᾶ Λένα Καρπίζουν μέσα μου παλιά καλοκαίρια ἀνάβουν ἀλλοτινά βλέμματα θροΐζουν ἀγγίσματα - τίποτα, τίποτα δὲ χάθηκε στ’ ἀλήθεια ὅλα εἶναι ἐδῶ ἡ παραμικρὴ σπίθα ἀνάβει πυρκαγιές στίς θημωνιές τῆς μνήμης κι ὁ ξυλοφάγος...
από τότε που μας δίδαξαν αριθμητική χρειάστηκαν άπειρες προσθαφαιρέσεις διαιρέσεις και πολλαπλασιασμοί για να καταλάβουμε το απλό θεώρημα πως είμαστε το ζητούμενο σε κάθε μας πράξη. Γιώργος Ποταμίτης Πηγή: Προσωπικός λογαριασμός Γ. Ποταμίτη
Όποτε λέμε: "θα περάσει κι αυτό", αυτό απαντά, πως δεν έχει πού αλλού να πάει. (Φτιάξε και γι "αυτό" έναν δικό του τόπο, Κύριε). Γιώργος Ποταμίτης Πηγή: Προσωπικός λογαριασμός Γ. Ποταμίτη
της Ανθούλας Δανιήλ Κι οι ποιμένες σ’ είδανε της Πρεμετής Μεσ’ στης άλλης χαράς το φως να οδοιπορείς πιο νέος (Οδυσσέας Ελύτης, «Γιώργος Σαραντάρης») Όταν ο Οδυσσέας Ελύτης, σχολιάζοντας τους κριτές του έργου του...
«Ἔνδον βλέπε»!—μὰς ἐσυμβούλευε μέσα στ' ἀθάνατα «Εἴς ἑαυτόν» κομματάκια ὁ Μάρκος Αὐρήλιος. Εἶναι κάποιες στιγμές, ὅσο σπάνια, ὅσον ἄταχτα καὶ ἂν μᾶς ἔρχονται, καὶ εἶναι αὐτὲς οἱ γιορτές μας, ἐσώψυχες, τὰ Χριστούγεννα, ἡ Πρωτοχρονιά,...
Ἔχω δεῖ τὸν οὐρανὸ μὲ τὰ μάτια μου Μὲ τὰ μάτια μου ἄνοιξα τὰ μάτια του Μὲ τὴ γλῶσσα μου μίλησε Γίναμε ἀδελφοὶ καὶ κουβεντιάσαμε Στρώσαμε τραπέζι καὶ δειπνήσαμε Σὰ νὰ εἴταν ὁ καιρὸς...
Πόλεμος θάρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου, κορφή, γκρεμός· τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ' στὴν ὑπνοφαντασία μου, σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά. Ὅσο κι ἂν ἔγερν' ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου,...
ΚΙΡΙΛ ΚΑΝΤΙΙΣΚΙ* Τώρα κατάκοπο Τραβάει τὸ λεωφορεῖο γιὰ τὸ σπίτι, Μὲ μᾶς τί γίνεται; Ἄραγε τί νὰ κάναμε; Ὁ γείτονάς μου, τρώει Μὲς στὴν κουζίνα του μονάχος Εἰκόνα Ποὺ μοιάζει μὲ Χριστὸ Ποὺ Ἀπόστολοι...