Ποίηση

0

Πόλεμος θάρχιζε. Στὰ ξέγναντα, μπροστά μου

Πόλεμος θάρχιζε. Στὰ ξάγναντα, μπροστά μου, κορφή, γκρεμός· τὸ βουνὸ μαῦρο. Ξαφνικὰ τὸ βουνὸ ἀστράφτει μέσ' στὴν ὑπνοφαντασία μου, σὰν ἀπὸ φάσγανα γυμνὰ γιὰ φονικά. Ὅσο κι ἂν ἔγερν' ἐμὲ δείλια πρὸς τὰ χάμου,...

0

ΜΕΓΑΛΗ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

ΚΙΡΙΛ ΚΑΝΤΙΙΣΚΙ* Τώρα κατάκοπο Τραβάει τὸ λεωφορεῖο γιὰ τὸ σπίτι, Μὲ μᾶς τί γίνεται; Ἄραγε τί νὰ κάναμε; Ὁ γείτονάς μου, τρώει Μὲς στὴν κουζίνα του μονάχος Εἰκόνα Ποὺ μοιάζει μὲ Χριστὸ Ποὺ Ἀπόστολοι...

El Greco (Δομήνικος Θεοτοκόπουλος) - Ο Χριστός Αγκαλιάζει το Σταυρό (λεπτομέρεια) (1587-96) 0

ΜΕΓΑΛΗ ΕΒΔΟΜΑΔΑ

Τὴν ἄρνηση τοῦ Πέτρου ἀκούω καὶ μένω ἀπαθής. Βλέπω τοῦ Ἰούδα τὴν κρεμάλα καὶ ψάχνω νὰ βρῶ τὰ δικά μου ἀργύρια. Ὀσφραίνομαι τὸ μύρο τῆς Μαρίας καὶ πιάνω τὰ κοντά μου τὰ μαλλιά. Τὸν...

Ιδού ο Νυμφίος (Νικόλαος Γύζης) 0

Ο ΝΥΜΦΙΟΣ

Γυρίστε πίσω, κόρες τῆς Σιών! Ὁ Νυμφίος ἀπόψε δὲ θἀρθεῖ. Ληστὲς τὸν παραμόνεψαν στὸ δρόμο, τοῦ πῆραν τ' ἄτι ποὺ καβαλίκευε, τοῦ ἁρπάξαν μὲς απ' τὴν ἀγκαλιὰ τὸν ἥλιο, τοῦ ξεριζῶσαν τὴν καρδιά. Τὼρα...

0

ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ

Συμβαίνει νὰ σωπαίνει κάποτε ἡ Ἐκκλησία, παρ' ὅλο ποὺ τελεῖται γιορτὴ ἐπιβλητική. Μὴν ἔχοντας καμπάνες, ἄμφια καὶ λιτανεία, ξεχύνεται ἡ διάθεση ὅλη ἡ ἑορταστικὴ στὴν ἐσωτερικὴ πιὰ λατρεία, καθιερωμένη σὲ τέτοιες περιστάσεις. Καθὼς ὁ...

0

ΤΟ ΠΟΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥΤΟ

Ἐκεῖ ποῦ φθάσαμε, θάμενε νὰ στραφοῦμε πρὸς νέους προσανατολισμούς. Ἡ ὥρα ἦρθε, ἐντελῶς ἀνεπαίσθητα, ποὺ ὅ,τι ἴσχυε γιὰ μᾶς ἔπαψε πιὰ νὰ ἰσχύει· ἕναν Κανόνα ζωῆς εἴχαμε καταρτίσει, ὅπου ὅλα μὲ ἀκρίβεια προβλέποντο· ὅλα...

0

Ἄτιτλο

Ὑπάρχουν ψυχές-ξωτικά. Βγαίνουν ἀπό τόν σκοτεινό τους κόσμο ἐλπίζοντας νά μπορέσουν νά διαβοῦν τήν κερκόπορτα τοῦ ἀπολύτου φωτός. Ἐκεῖ στό λίγο, μεταξύ φωτός καί σκότους, ἀνταμώνουν μέ τή μοναξιά καί τή σιωπή. Ὁ φόβος...

0

ΤΟ ΨΕΜΑ

Ἀπ' τὴν καλοχάραγη γραμμὴ πάντα πῶς μὲ βγάζει βίαιο ρέμα! Δὲν πατῶ, μὲ πατοῦν πόδια, κ' εἶν' ἡ ὁρμή... — Ὅ,τι θὰ σοῦ πῶ, εἶναι ψέμα. Νύστα τοῦ ἄπραγου, τοῦ πάθους πυρετός, τῆς ἀγρύπνιας...