ΙΟΝΙΟ
Ἀφροδίσιος φλοῖσβος στὸ γιαλὸ
ἤ Ποσειδώνιος κυκλοθυμισμὸς στὸν πόντο
τὸ Ἰόνιο πάντα ἁρμονικὴ συνήχηση
στὸ ἐρωτικὸ κάλεσμα τῆς Μούσας.
Σύμμετροι καὶ οἱ ρυθμοὶ τῶν κυμάτων του
στοβιλίζονται στὸ γλυκόφθογγο ἀπόηχο
ἑνός μουσικοσυνθέτη πουνέντε
σὰν κρινολίνα βενετσιάνικης φιέστας.
Δὲ βρέχει στὸ Ἰόνιο.
Θηλάζουν οἱ μάνες τὰ παιδιά τους.
Βρεφοκρατοῦσες Παναγιὲς λικνίζονται
σὲ πολύχορδες ἀσημένιες αἰῶρες.
Οἱ ψαράδες στὸ Ἰόνιο
δολώνουν ρίμες στὰ παραγάδια τους
καὶ παγιδεύουν στὰ μάτια τους
τὴ ρευστὴ φεγγοβολὴ μὲ σερενάδες.
Εὐλογημένο τὸ Ἰόνιο.
Κάθε σταγόνα του κ' ἕνας σφυγμός,
ἕνας παλμὸς στὴν καρδιὰ τῆς ἀθανασίας.
Οἱ θεοὶ στὸ Ἰόνιο ἐνανθρωπίζονται.
ΝΙΚΟΣ ΓΡΥΠΑΡΗΣ
Πηγή: «Νέα Εστία» τχ. 1175, 1976
Ἑλληνων Φῶς
