Οἱ κοινωνίες ἐπιβιώνουν μόνον ὅταν ἔχουν κοινὸ σκοπό…

Ὅταν αὐτὸς ἀπουσιάζῃ, οἱ ἄθρωποι «τρώγονται» καὶ ἀναζητοῦν διεξόδους.
Καὶ τότε ἔρχονται τὰ κόμματα καὶ οἱ ὑποσχέσεις τους γιὰ νὰ μεγαλώσουν τὸ κακό.
Καὶ οἱ ἄνθρωποι παραρύρονται σὲ παιχνίδια «διαίρει καὶ βασίλευε» ἐν ἀγνοίᾳ τους…

Οἱ κοινωνίες καταστρέφονται ὅταν δὲν ἔχουν κοινὸ σκοπό.
Ὅπως κάθε τὶ στὴν Φύσιν, ὅταν χάνῃ τὸν στόχο του, περιφέρεται ἀσκόπως καὶ ἄνευ λόγου, γιὰ νὰ τελευτήσῃ ἀδόξως, ἔτσι καὶ οἱ ἀνθρώπινες κοινωνίες, διαβιώντας τὰ τελευταία τμήματα αὐτῆς τῆς περιόδου, περιφέρονται ἀσκόπως ἔως νὰ τελευτήσουν.

Τοὺς κανόνες τῆς Φύσεως, γιὰ τὸ τί, πῶς, γιατὶ θὰ ἐπιβιώση κάποιο εἶδος, δὲν τοὺς θέτουν τὰ ἀνδρείκελα, ποὺ προσποιοῦνται τοὺς θεούς, ἀλλὰ κάτι ἀνώτερο, πολὺ πιὸ περίπλοκο καὶ σαφῶς πιὸ ἁγνό. Κάτι ποὺ δὲν χειραγωγεῖται ἀπὸ καπηλευτὲς καὶ ποὺ ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀποδεικνύει, διαρκῶς πὼς ἡ Φύσις ἔχει ἄλλες ἀρχές, ἄλλους κανόνες καὶ νόμους καὶ τὰ καλούπια τῶν ἀπατεώνων δὲν μποροῦν νὰ τοῦ περιορίσουν κάτι ἀπὸ ὅσα, γιὰ λόγους ἐπιβιώσεως τῶν εἰδῶν, πάντα ὑπερισχύουν.

Ἡ παραλογία μας, ὡς ἀνθρωπότης, νὰ παίζουμε τὰ παιχνίδια καὶ τοὺς ῥόλους ποὺ μᾶς ἀναθέτουν ὅλοι αὐτοί, ποὺ τοῦς ἀρέσει νὰ τὸ παίζουν θεοί, μένοντας δίπλα τους, ὑπηρετώντας τους καὶ λειτουργώντας ὡς οὐρές τους, μᾶς ἀποκόβει ἀπὸ τὸ σύνολον καὶ μᾶς μετατρέπει σὲ παράγοντες ἀποσταθεροποιήσεως.
Τὸ ἀτομικὸν καλό, ὅταν δὲν συνιστᾶ κοινὸ καλό, τότε δηλητηριάζει κάθε συνοχικὴ δύναμιν καὶ τὴν καταστρέφει.
Μὰ ἡ φυσικὴ ἐξέλιξις τῶν γεγονότων, ποὺ περιλαμβάνουν ΚΑΙ τὴν ἐπιβίωσιν τῆς ἀνθρωπότητος, εἶναι ἄλλη. Ἤ θὰ τὴν ἀντιληφθοῦμε ἐγκαίρως καὶ θὰ ἀκολουθήσουμε τὴν φυσικὴ ῥοὴ τῶν πραγμάτων, ἤ, δυστυχῶς, γιὰ ὅλους αὐτοὺς ποὺ ἐπέλεξαν νὰ ἐνισχύσουν τὴν καταστροφή, θὰ τελευτήσουν συντόμως.
Ὄχι διότι οἱ ἄλλοι, τὰ θύματά τους, θὰ τοὺς τελευτήσουν, ἀλλά, ἡ συνοχή, ποὺ ἔρχεται, ὡς φυσικὴ ἀνάγκη ἐπιβιώσεως, θὰ τοὺς ἐκτοπίση.

Φιλονόη

Υ.Γ.1. Ὅταν ἐμεῖς δὲν μποροῦμε νὰ βροῦμε κοινὸ σκοπό, σὰν κοινωνίες, τότε «κάτι συμβαίνει» ποὺ φέρνει τὸν κοινὸ σκοπό, ὡς μοναδικὴ ἐλπίδα σωτηρίας, ἐμπρός μας.

Υ.Γ.2. Εἶναι «τυχαῖον» πού καταφέραμε νά ἀντιμετωπίσουμε τήν ἐπίθεσιν τῶν Ἰταλῶν τό 1940, μέ τόση ἐπιτυχία;

Υ.Γ.3. Εἶναι ὅλο καὶ πιὸ ἔντονα διακριτὸ πλέον τὸ ποῦ ὁδεύουμε. Ἂς προετοιμασθοῦμε, διότι μέσα ἀπὸ αὐτὸ θὰ ξαναβροῦμε ὅλα ἐκεῖνα ποὺ μᾶς ἔκαναν κοινωνίες..

Πηγή: Arxisame.gr