Οὐκ ἔγνως
Γιὰ τὲς θρησκευτικὲς μας δοξασίες –
ὁ κοῦφος Ἰουλιανὸς εἶπεν «Ἀνέγνων, ἔγνων,
κατέγνων». Τάχατες μᾶς ἐκμηδένισε
μὲ τὸ «κατέγνων» του, ὁ γελοιωδέστατος.
Τέτοιες ξυπνάδες ὅμως πέρασι δὲν ἔχουνε σ᾿ ἐμᾶς
τοὺς Χριστιανούς. «Ἀνέγνως, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγνως· εἰ γὰρ ἔγνως,
οὐκ ἂν κατέγνως» ἀπαντήσαμεν ἀμέσως.
[1928]
[Ρητορικὴ ξιφομαχία μεταξὺ τοῦ ἀυτοκράτορος Ἰουλιανοῦ καὶ τῶν χριστιανῶν. Ἡ διατύπωσις τοῦ Ἰουλιανοῦ μὲ ἀφορμὴ τὰ χριστιανικὰ συγγράμματα: «ἀνέγνων, ἔγνων, κατέγνων» (διάβασα, κατάλαβα, ἀπέρριψα) εἶχε τὴν ἀντίστοιχη ἀπάντησι, ἡ ὁποία ἀποδίδεται στὸν Βασίλειο τῆς Καππαδοκίας: «ἀνέγνως, ἀλλ᾿ οὐκ ἔγνως· εἰ γὰρ ἔγνως, οὐκ ἂν κατέγνως» (διάβασες, ἀλλὰ δὲν κατάλαβες· διότι ἂν καταλάβαινες, δὲν θὰ ἀπέρριπτες). [2]]
Παραπομπές-σημειώσεις
[1] Καβάφη, «Ἄπαντα τὰ ποιήματα» [σ.σ. τὰ ἀναγνωρισμένα], εἰσαγωγή-σχόλια Μανώλη Γιαλουράκη, Ὠρόρα, ἄνευ χρονολογίας [19χχ;]
[2] Κ.Π. Καβάφης, «Ἄπαντα τὰ ποιήματα», εἰσαγωγή-ἐπιμέλεια: Σόνια Ἰλίνσκαγια, Νάρκισσος, 2003, ISBN 960-8239-09-05
Πηγή: Σελίδες Πατριδογνωσίας
