Τσαγκάρης Σωτήριος (17 Φεβρουαρίου 1957) - Χριστοδούλου Δημήτριος (17 Φεβρουαρίου 1957)
Σωτήρης Τσαγκάρης
Σύζυγος : Δέσποινα Τσαγκάρη
Παιδιά : Ανδρέας, Γεωργία, Μαρίνα, Σωτηρούλα
Γονείς : Παναγής και Μαρίνα Τσαγκάρη
Αδέλφια : Κώστας, Σωκράτης, Ανδρέας, Δέσποινα, Παρασκευή, Ελλάδα, Κλειώ, Χριστόφορος
Ο Σωτήρης Τσαγκάρης τελείωσε το δημοτικό σχολείο Πελενδρίου και εργαζόταν ως επιπλοποιός στο χωριό του. Με την έναρξη του Αγώνα εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ μαζί με τα αδέλφια του και συνεργάστηκε με τους αντάρτες της περιοχής του ως σύνδεσμος, μεταφορέας πολεμικού υλικού και τροφοδότης στα ορεινά τους κρησφύγετα.
Στις 25 Ιανουαρίου 1957 ο Στυλιανός Λένας οδήγησε τους άνδρες του στο χωριό Γεράσα, για να αποφύγει τη σύλληψη στη διάρκεια μεγάλης έκτασης έρευνας που έκαμαν οι Άγγλοι στην περιοχή του, βοηθούμενοι και από προδότες. Αφού τακτοποίησε πρόχειρα τους αντάρτες του σε παλιές γαλαρίες, που χρησιμοποιούσαν βοσκοί για μάντρες, γύρισε πίσω με τον Παναγιώτη Αριστείδου και επιδόθηκε στην κατασκευή κρυψώνα σε λαγούμι νερού, μεταξύ των χωριών Ποταμίτισσας - Πελενδρίου, για να επαναφέρει τους αντάρτες του πίσω στον τομέα τους, σε μέρος που δεν θα το γνώριζαν οι προδότες.
Στις 17 Φεβρουαρίου 1957 ο Λένας έπεσε σε ενέδρα των Άγγλων σε μικρή απόσταση από το λαγούμι και συνελήφθη βαριά τραυματισμένος. Ο Παναγιώτης Αριστείδου αντιλαμβανόμενος την ύπαρξη στρατού, πήρε το όπλο του Λένα και με μεγάλη προφύλαξη κατόρθωσε να σπάσει τον κλοιό των στρατιωτών και να κατευθυνθεί προς το Πελένδρι, για να συναντήσει το Σωτήρη Τσαγκάρη. Ξεκίνησαν τότε μαζί, για να συναντήσουν τους άλλους αντάρτες, οι οποίοι στο μεταξύ έφυγαν από τις γαλαρίες. Στην πορεία τους έπεσαν σε ενέδρα Άγγλων έξω από το Πελένδρι. Οι στρατιώτες άνοιξαν πυρ εναντίον τους και ο Σωτήρης Τσαγκάρης έπεσε νεκρός. Ο Παναγιώτης πέφτοντας κατά γης εκκένωσε το όπλο του Λένα εναντίον των στρατιωτών, των οποίων τα όπλα σίγησαν και κατόρθωσε να απομακρυνθεί βαριά τραυματισμένος.
Δημητράκης Χριστοδούλου
Γονείς : Χριστόδουλος Δημητρίου και Φρόσω Χριστοδούλου
Αδέλφια : Λευτέρης, Γιαννούλα, Ανδρέας, Κοκής, Μαργαρίτα, Χρυσούλα και Κωστάκης
Ο Δημήτριος Χριστοδούλου, ο Δημητράκης όπως τον αποκαλούσαν, τελείωσε το δημοτικό σχολείο Δερύνειας και συνέχισε τη μόρφωσή του στο Γυμνάσιο Αμμοχώστου. Παράλληλα έπαιρνε μαθήματα με αλληλογραφία στο “Πρότυπο Σύστημα Μαθημάτων δι' Αλληλογραφίας, Αθηνών”, όπου γράφτηκε ως μαθητής στο Τεχνικό Κέντρο, τμήμα Ραδιοτεχνίας. Επιδίωξή του ήταν να γίνει ηλεκτρολόγος σε πλοία.
Εργαζόταν στην Ηλεκτρική, όπου είχε γοργή επαγγελματική ανέλιξη λόγω των μαθημάτων τα οποία συνέχιζε. Είχε αγοράσει δικό του αυτοκίνητο, πράγμα σπάνιο για την ηλικία του εκείνη την εποχή. Το αυτοκίνητό του το χρησιμοποιούσε και η ομάδα του, στην οποία είχε ενταχθεί με την έναρξη του αγώνα. Στενοί συνεργάτες του, μεταξύ άλλων, ήταν και οι ήρωες Ηλίας Παπακυριακού και Αλέκος Κωνσταντίνου, με τους οποίους πήρε μέρος σε διάφορες επιχειρήσεις στην περιοχή του. Σε μια από τις επιθέσεις τους εναντίον Άγγλου ταγματάρχη, αναγνωρίστηκε το αυτοκίνητο του Δημητράκη, το οποίο χρησιμοποιήθηκε για τη διαφυγή, και ο ίδιος καταζητήθηκε. Για να αποφύγει τη σύλληψη, κατέφυγε στο αντάρτικο και συνενώθηκε με την ομάδα του Γρηγόρη Αυξεντίου στο Παλαιχώρι.
Τα Χριστούγεννα του 1956 η ομάδα του Αυξεντίου χωρίστηκε σε μικρότερες και ο Δημητράκης Χριστοδούλου πήγε με την ομάδα του ήρωα Στυλιανού Λένα. Η ομάδα αυτή, με κέντρο τον Κάτω Αμίαντο, ανέπτυξε πλούσια δράση με ενέδρες εναντίον των Άγγλων, σε σημείο που ο Διγενής διέταξε περιορισμό της δράσης.
Στις 25 Ιανουαρίου 1957 η ομάδα του Λένα υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει προσωρινά τον τομέα της και να εγκατασταθεί πρόχειρα σε γαλαρίες στην περιοχή του χωριού Γεράσα, για να διαφύγει από τις μεγάλης έκτασης επιχειρήσεις των Άγγλων στην Πιτσιλιά, που διεξάγονταν με τη βοήθεια προδοτών.
Επιστρέφοντας στην περιοχή τους, στις 17 Φεβρουαρίου 1957, έπεσαν σε ενέδρα των Άγγλων και ο Δημητράκης Χριστοδούλου σκοτώθηκε στη συμπλοκή που ακολούθησε, μεταξύ Ποταμίτισσας - Πελενδρίου, ενώ ο Λένας τραυματίστηκε και πέθανε ύστερα από σαράντα μέρες.
