Ἱερὰ Ἑλλὰς
Ἱερὰ Ἑλλὰς Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς, σοφίας θυγάτηρ, ἀνδρείαν μεδέουσα, φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον διδοίης μοι. Δίδωμι ἐμαυτὸν σὸς καρτερόχειρ· μάκαρ γὰρ γίγνωμαι περισθενέα γὰρ εἶ. Ἀνέρας Ἕλλην εἰμί, ὑπερήδομαι ὁδοιπορῶν τὴν ἱεράν...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Ἱερὰ Ἑλλὰς Τέκος Θεοῦ εἶ ὦ Ἑλλάς, σοφίας θυγάτηρ, ἀνδρείαν μεδέουσα, φρονεῖν καὶ λέγειν ἄρειον διδοίης μοι. Δίδωμι ἐμαυτὸν σὸς καρτερόχειρ· μάκαρ γὰρ γίγνωμαι περισθενέα γὰρ εἶ. Ἀνέρας Ἕλλην εἰμί, ὑπερήδομαι ὁδοιπορῶν τὴν ἱεράν...
«Ἄμμες πόκ' ἦμες ἄλκιμοι νεανίαι· Ἄμμες δέ γ' εἰμές, αι δὲ λῇς, πεῖραν λάβε· Ἄμμες δέ γ' ἐσσόμεθα πολλῷ κάρρονες» Γενιά, ποὺ χρόνους καὶ καιροὺς εἶχε πιστὰ συντρόφια στὰ κορφοβούνια τοὺς ἀϊτούς, στὰ πέλαγα...