Λογοτεχνία

0

Η τελευταία ημέρα του Κώστα Βάρναλη (16/12/1974)

Γράφει ο Ηρακλής Κακαβάνης Ήταν Δευτέρα 16 Δεκέμβρη 1974 το απόγευμα, και το θέατρο «Αλίκη» είχε πλημμυρίσει μέσα κι έξω από κόσμο – τόσος κόσμος που ήταν αδύνατο να χωρέσει ακόμη και σε άλλο...

0

Χριστουγεννιάτικο αντιπαραμύθι

Ηλίας Βουλγαράκης Μια φορά και κάθε καιρό είναι ο Θεός. Από κάποτε είναι και οι άνθρωποι. Οι αναφορές όμως που έρχονται από τη γη για την κατάσταση των ανθρώπων όλο και χειροτερεύουν.Το ανθρώπινο γένος...

0

Θαλασσινέ μου Άη Νικόλα..

"Θαλασσινέ μου Άγιε, Καλέ μ' Άη Νικόλα, εφτά κεράκια σού'φερα και σου τ'ανάβω όλα. Θά'ρχομαι τώρα ταχτικά ν'ανάβω το καντήλι, γι'αυτόν που έφυγε προχθές κουνώντας το μαντήλι. Προστάτευέ τον Άγιε, των ναυτικών Προστάτη! Και...

0

Η βυζαντινή μουσική και η Ορθόδοξη πολιτιστική κληρονομιά ως ψηφίδες της εθνικής αυτοσυνειδησίας των Ελλήνων σύμφωνα με τον λογοτέχνη Στρατή Μυριβίλη

Δεν υπάρχει αμφιβολία, πως ο αιώνας που περνάμε είναι ένας αιώνας ακατανοησίας. Αν ήμουνα ιστορικός, θα τον ονόμαζα «Αιώνα του Βαβέλ». Oι άνθρωποι έχουν μπερδέψει το νόημα των λέξεων, που επί πολλούς αιώνες εξέφραζαν...

0

Ὄσκαρ Οὐάιλδ - Ὁ Εὐτυχισμένος Πρίγκιπας

ΨΗΛΑ ΠΑΝΩ ἀπ᾿ τὴν πόλη, σὲ μιὰ μεγάλη κολώνα, ὀρθώνεται τὸ ἄγαλμα τοῦ εὐτυχισμένου πρίγκιπα. ὅλο τὸ ἄγαλμα εἶναι σκεπασμένο μὲ λεπτὰ φύλλα ἀπὸ ὑπέροχο καθαρὸ χρυσάφι, ποὺ λάμπουν καὶ ἀστράφτουν σὰν πορφυρένια λέπια....

0

Λορέντζος Μαβίλης (6 Σεπτεμβρίου 1860 - 28 Νοεμβρίου 1912)

Βιογραφία Ο Λορέντζος, [Λαυρέντιος], Μαβίλης, Έλληνας εθνικιστής λυρικός ποιητής, εθνικός αγωνιστής, πολιτικός που εκλέχθηκε βουλευτής, μανιώδης παίκτης σκακιού και δημιουργός σκακιστικών προβλημάτων [1], γεννήθηκε στις 6 Σεπτεμβρίου 1860 στην Ιθάκη και σκοτώθηκε πολεμώντας στις...

0

«Καταστρέφουμε το παρόν προκειμένου να εξασφαλίσουμε ένα αβέβαιο μέλλον»

ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΜΕ ΓΙΑ ΝΑ ΓΙΝΕΙ Η ΖΩΗ ΜΑΣ πιο άνετη μου θυμίζουν τη στρουθοκάμηλο που κρύβει το κεφάλι της για να μη βλέπει τους εχθρούς της. Συμπεριφερόμαστε χειρότερα κι απ’ τη στρουθοκάμηλο....

0

Τὸ φθινόπωρο στὴν ἀγορά

Πῆρα τὸ φθινόπωρο ἀπ' τὸ χέρι καὶ πήγαμε στὴν ἀγορά, νὰ τοῦ πάρω ἕνα καινούργιο Ἐπίθετο. Στὴν ἀγορὰ τῆς Μνήμης, τῶν Λεξικῶν, τῶν Γλωσσαρίων... Αὐτὰ ποὺ φορεῖ ἔχουν πιὰ ὁλότελα παλιώσει. Τρόμαξα νὰ τοῦ...