Ἰχνηλατῶντας Ποιητικὰ Μονοπάτια

0

Ἐπίλογος (Φυσάει)

Ἦταν ἕνας νέος ὠχρός. Καθόταν στὸ πεζοδρόμιο. Χειμῶνας, κρύωνε. Τί περιμένεις; τοῦ λέω. Τὸν ἄλλον αἰῶνα, μοῦ λέει. Ποῦ νὰ πάω Ὅσο γιὰ μένα, ἔμεινα πάντα ἕνας πλανόδιος πωλητὴς ἀλλοτινῶν πραγμάτων, ἀλλά… ἀλλὰ ποιὸς...

Ἀέρας! 0

ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΔΕΛΦΟΥΣ ΜΟΥ ΣΤΡΑΤΙΩΤΕΣ ΤΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ

Σιμά Σας μόνο, ἐκεῖ μονάχα πρέπει, στήν πιό ἀψηλή τοῦ μόχθου Σας κορφή πού τά ἔργα δέ χωρίζουν ἀπό τά Ἔπη, σά θἄμουνα στό πλάϊ Σας, ἀδελφοί, ἐκεῖ πού ἡ λόγχη καί τό πνέμμα...

0

Μπολιβάρ (Νίκος Ἐγγονόπουλος)

Μπολιβάρ, ἕνα ἑλληνικό ποίημα ΦΑΣΜΑ ΘΗΣΕΩΣ ΕΝ ΟΠΛΟΙΣ ΚΑΘΟΡΑΝ, ΠΡΟ ΑΥΤΩΝ ΕΠΙ ΤΟΥΣ ΒΑΡΒΑΡΟΥΣ ΦΕΡΟΜΕΝΟΝ Le cuer d’un home vaut tout l’or d’un païs Γιὰ τοὺς μεγάλους, γιὰ τοὺς ἐλεύθερους, γιὰ τοὺς γενναίους, τοὺς...

Ὑγρὸν Πῦρ 0

ΛΟΓΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ - Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Κωστῆς Παλαμᾶς)

ΛΟΓΟΣ ΤΕΤΑΡΤΟΣ —Κοντάρια, ὅπλα πετρόβολα, κριάρια, σκορπιοί, σφεντόνες, μεριάστε, ὁρμὴ τοῦ πέλεκα, τοῦ δοξαριοῦ ριχτιά. Τῆς γῆς οἱ στρίγλες τρέμουνε καὶ τοῦ νεροῦ οἱ γοργόνες τὴ μαγικὴ φωτιά. Μιὰ σκύλλα ἀπὸ τὴν ἄβυσσο, μιὰ...

0

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ - Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Κωστῆς Παλαμᾶς)

ΛΟΓΟΣ ΤΡΙΤΟΣ Τρίστρατα καὶ τετράστρατα καὶ μονοπάτια. Ἐκεῖνος. Λίμνες, κορφάδες, πολιτεῖες, πόρτες, ποριές, κλεισοῦρες, στὰ Βοδενά, στὸ Σκούταρι, στὰ Σκόπια, στὸ Μπεράτι μακεδονίτικες λογγιές, ὅλα τὰ κατατόπια, κι ὁ κάμπος τῆς Πελαγονιᾶς κι ὁ...

Πριγκιπονήσια 0

ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ - Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Κωστῆς Παλαμᾶς)

ΛΟΓΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ Τὰ ὡραῖα νησιά, τὰ τραγικὰ νησιά, τὰ ἐννιὰ ἐρμονήσια. Μὲ τὴ χλωρὴ τὴν Πρίγκιπο, μὲ τὴ γυμνὴ τὴν Πρώτη στὴν ἀγκαλιὰ τοῦ Μαρμαρᾶ κουλουριαστὰ πλαγιάζουν, τοῦ πράσινου τὰ θάματα καὶ τοῦ λευκοῦ...

0

ΛΟΓΟΣ ΠΡΩΤΟΣ - Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Κωστῆς Παλαμᾶς)

...Ὁρῶσιν αἴφνης κατὰ γωνίαν ἱστάμενον ἀνδρὸς πάλαι τεθνεῶτος λείψανον ὁλόκληρον καὶ τὸ πᾶν ὁλομελές, γυμνὸν ἐκ πόδας ἐκ κεφαλῆς. Εἶχε δὲ καὶ ἐπὶ στόματος καλάμην ποιμενικῆς σύριγγος, εἰς χλεύην τινῶν οὕτω ποιησάντων, οἷς ἔμελλε...

0

Ο ΓΙΟΣ ΤΗΣ ΧΗΡΑΣ - Η ΦΛΟΓΕΡΑ ΤΟΥ ΒΑΣΙΛΙΑ (Κωστῆς Παλαμᾶς)

Ἔβγαλε διάτα ὁ Κρούταγος, τῆς Βουργαριᾶς ὁ τσάρος. Δίνει στοὺς δούλους λευτεριὰ καὶ στοὺς ξενιτεμένους δίνει πατρίδα· ἀνάθεμα στὸ σκλαβωτή, στὸν Κροῦμο! Εἴκοσι χρόνους λιώνανε στ' ἄχαρα ξένα, κ' οἱ ἄντρες γεράσαν, ἄντρες γίνηκαν...