Ἰχνηλατῶντας Ποιητικὰ Μονοπάτια

Ἀρπαγή τῆς Περσεφόνης 0

Ο εφιάλτης της Περσεφόνης (Νίκος Γκάτσος)

Εκεί που φύτρωνε φλισκούνι κι άγρια μέντα κι έβγαζε η γη το πρώτο της κυκλάμινο τώρα χωριάτες παζαρεύουν τα τσιμέντα και τα πουλιά πέφτουν νεκρά στην υψικάμινο. Κοιμήσου Περσεφόνη στην αγκαλιά της γης στου...

0

Ὁδοιπόρος (Παῦλος Νιρβάνας)

Δὲ θέλω ἐγὼ τριαντάφυλλα στὸν ἔρημό μου δρόμο, δέντρο δὲν θέλω νὰ σταθῶ, πηγὴ νὰ ξεδιψάσω. Ἐγὼ ἀνεβαίνω τὸ βουνό, μ᾿ ἕνα σταυρὸ στὸν ὦμο. Τοῦ φθινοπώρου ἂς ἁπλωθοῦν τὰ φύλλα, νὰ περάσω. (ἀπὸ...

0

Ντρέπομαι γιὰ τὴ ζέστα μου καὶ γιὰ τὴν ἀνθρωπιά μου.

117 Στὴν ἀργατιά, στὴ χωριατιὰ τὸ χιόνι, ἡ γρίπη, ἡ πείνα, οἱ λύκοι, ποτάμια, πέλαγα, στεριές, ξολοθρεμὸς καὶ φρίκη, Χειμώνας ἄγριος. Κ' ἡ φωτιὰ, καλοκαιριὰ στὴν κάμαρά μου. Ντρέπομαι γιὰ τὴ ζέστα μου καὶ...

0

Ανδρείκελα (Κ.Γ. Καρυωτάκης)

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη, σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία. Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή. Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία. Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό, ανδρείκελα,...

0

Εἰς Ἀγαρηνούς - ᾨδὴ Ὀγδόη (Ἀνδρέας Κάλβος)

στροφὴ α´. Ἕνας Θεὸς καὶ μόνος ἀστράπτει ἀπὸ τὸν ὕψιστον θρόνον· καὶ τῶν χειρῶν του ἐπισκοπεῖ τὰ αἰώνια ἄπειρα ἔργα. 5 β´. Κρέμονται ὑπὸ τοὺς πόδας του πάντα τὰ ἔθνη, ὡς κρέμεται βροχὴ ἔτι...

0

Πρωί (Γιῶργος Σεφέρης)

Ἄνοιξε τὰ μάτια καὶ ξεδίπλωσε τὸ μαῦρο πανί πλατιά καὶ τέντωσέ το ἄνοιξε τὰ μάτια καλά στύλωσε τὰ μάτια προσηλώσου προσηλώσου τώρα ξέρεις πὼς τὸ μαῦρο πανὶ ξεδιπλώνεται ὄχι μέσα στὸν ὕπνο μήτε μέσα...

0

Ὁ βιγλάτωρ (Εὐστρατίου Εὐ. Σαρρῆ)

ριγ΄ Ὁ βιγλάτωρ Ἀπάνω εἰς τὸ λευκὸ χαρτὶ μαῦρο μελάνι ἁπλώθη, μελάνι βάφτη ὁ οὐρανὸς κ’ ἡ μέραν ἐνυχτώθη. Τῶν προμαχώνω ἀναμεσὶς οἱ ἀγέρηδες σουρίζουν, βροντοῦν πορτοπαράθυρα, φλάμπουρα πλανταγίζουν. Τὰ δέντρη ἐγυμνώθησαν, φύλλα χρυσὰ...