Τοῦ Αἰγάγρου (Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος)
Πήδηξε ὁ αἴγαγρος καὶ στάθηκε σὲ μία ψηλὴ κορφή. Στητὸς καὶ ρουθουνίζοντας κοιτάζει τὸν κάμπο καὶ ἀφουγκράζεται πρὶν ἄλλο σκίρτημα σὲ ἄλλη κορφὴ τὸν πάη. Τὰ μάτια του λάμπουν σὰν κρύσταλλα καὶ μοιάζουν μὲ...
Tagged: Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος
Πουλιὰ τοῦ Προύθου (Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος)
Ἡ κρᾶσις τῆς λυσίκομου παιδίσκης Μεταβιβάζει τὴν αἰθρία Στὸ πλήρωμα τοῦ ταξειδιοῦ. Τὸ βλύσμα τῆς εὐχῆς Τὸ ράπισμα τοῦ περασμένου Ἀλληλουχία ποδισμένων καραβιῶν Μέσα σε φωτεινὲς λεκάνες μὲ ἀνεμῶνες. Τῆς φύσεως τὰ δόρατα Μπροστὰ...
Τὰ ῥήματα (Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος)
Ὅταν τό ῥῆμα ἐκτοπίζεται καί ἄρχουν παντοῦ τά ἐπίθετα, θετά παιδιά τῆς συμμορφώσεως καί τοῦ διακοσμημένου ψεύδους, τέλματα ἐκτείνονται ἐκεῖ ὅπου ὁ σπόρος ἔπιπτε ὡς σπέρμα. Μά τότε, ὤ, τότε δικαιολογοῦνται – τί λέγω,...
Κλωστήριον νυκτερινῆς ἀνάπαυλας (Ἀνδρέας Ἐμπειρίκος)
Εἴμεθα ὅλοι ἐντός τοῦ μέλλοντός μας. Ὅταν τραγουδᾶμε τραγουδᾶμε ἐμπρός στοὺς ἐκφραστικούς πίνακες τῶν ζωγράφων ὅταν σκύβουμε ἐμπρός στὰ ἄχυρα μιᾶς καμμένης πόλεως ὅταν προσεταιριζόμεθα τὴν ψιχάλα τοῦ ρίγους εἴμεθα ὅλοι ἐντός τοῦ μέλλοντός...
