Το κρανίο κείτεται στην Κοζάνη και το σώμα στα Λιβερά της Τραπεζούντας
Επί εκατό χρόνια δεν έμεινε ούτε σπιθαμή εδάφους σε χωριά πόλεις και κωμοπόλεις του Πόντου που να μην σκάφτηκε. Άραγε τι ψυχολογία έχουν αυτοί οποίοι ψάχνουν για χρυσό, το έχετε σκεφτεί; Υπάρχουν παγκόσμιοι σύλλογοι χρυσοθήρων. Έστω και αν υπάρχουν κάποιοι οι οποίοι υποστηρίζουν ότι είναι ένα σπορ ή ότι φωτίζει την ιστορία, όταν την ώρα που υπάρχει η επιστήμη της αρχαιολογίας, άτομα τα οποία έχουν ή δεν έχουν σχέση με αυτή την επιστήμη προσπαθούν να νομιμοποιήσουν τη χρυσοθηρία, αυτό καθίσταται κωμικό.
Σε εμάς άλλωστε δεν έχουν κάποιο ντέρτι περί αθλητισμού ή διαλεύκανσης της ιστορίας. Τρέφονται από το όνειρό του εύκολου πλουτισμού. Αυτές οι λίρες, τα πολύτιμα αντικείμενα ή για να το πούμε καλύτερα τα αντικείμενα τα οποία μπορούν να μετατραπούν σε χρήματα, σε ποιον ανήκουν;
Αυτά ανήκουν στους χριστιανός Ρωμιούς/Έλληνες που ζούσαν μέχρι πριν από 100 χρόνια στον Πόντο.
Λέγεται ότι κατά τη διάρκειά της υποχρεωτικής εξορίας που ονομάστηκε ανταλλαγή πληθυσμών, οι άνθρωποι αυτοί μπορούσαν να πάρουν μαζί τους μόνο ότι μπορούσαν να μεταφέρουν. Τα πολύτιμα είδη κάποιοι τα άφησαν ως παρακαταθήκη ,άλλος στον γείτονά του ενώ άλλος τα έθαψε κάπου. Πίστευαν πως θα γυρίσουν μία μέρα. Δεν μπόρεσαν όμως να επιστρέψουν, άλλοι δολοφονήθηκαν καθ’ οδόν αυτής της εξορίας, ενώ άλλοι έφτασαν ζωντανοί στην Ελλάδα αλλά δεν μπόρεσαν ποτέ να επιστρέψουν πίσω.
Αυτοί είναι άνθρωποι που επί χιλιάδες χρόνια έδωσαν ζωή, έδωσαν αίμα στον Πόντο και τελικά αποκόπηκαν από τις ρίζες τους. Αυτό που ονομάζεται χρυσοθηρία ενάντια στα απομεινάρια εκείνων είναι μία λεηλασία και είναι ένα έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ένα έγκλημα κατά της ιστορίας και εκείνων των ανθρώπων.
Αλλά αυτή η ντροπή δεν ανήκει μόνο σε εκείνους. Διότι αυτό το κράτος είναι που νομιμοποίησε πριν από 100 χρόνια αυτούς που δολοφόνησαν αυτούς τους ανθρώπους, που λεηλάτησαν τις περιουσίες τους και μάλιστα μοίρασε και τις περιουσίες αυτών των ανθρώπων στους ενόχους γενοκτονίας. Η πίστη πως “Η περιουσία του χριστιανού είναι χαλαλ για τον μουσουλμάνο” ακόμα από την εποχή των Οθωμανών μετέτρεψε αυτά τα χώματα σε λίμνη αίματος. Μα πόσο θλιβερή κατάσταση είναι, χωρίς να εργάζεσαι χωρίς να ιδρώνεις να αφαιρεις, να κλέβεις αυτό που παράγει κάποιος άλλος και εντέλει να υπερασπίζεσαι πως αυτό είναι και κάτι το καλό. Μα τι διαφθορά είναι αυτή;
Πριν από 8 χρόνια κάποιοι οι οποίοι έψαχναν για θησαυρό στο χωριό Λιβερά(Γιαζλικ) της επαρχίας Μάτσκα της Τραπεζούντας βρήκαν ένα παλιό ελληνικό τάφο. Λεηλάτησαν τον τάφο και άφησαν τα κόκαλά έξω και έφυγαν. Σε σύντομο διάστημα επέστρεψαν και έθαψαν πάλι στο χώμα αυτά τα κόκαλα. Αλλά από το άγχος που είχαν ξέχασαν έξω το κρανίο.
Εκείνο το κρανίο το βρήκε ένας μορφωμένος άνθρωπος από το χωριό ο Ιλιάς Καραγκιόζ. Μεγάλη καρδιά αυτός ο άνθρωπος πήρε το κρανίο και το καθάρισε. Μουσουλμάνος όντας ο ίδιος αρχικά προσευχήθηκε σύμφωνα με την πίστη του. Ομως αυτό δεν τον γαληνεύει και επικοινωνεί με τον φίλο του καθηγητή ιστορίας Κωνσταντίνο Φωτιάδη. Τον ρωτά λοιπόν πως μπορεί να γίνει προσευχή σύμφωνα με την χριστιανική πίστη. Αυτό που έκανε ο Ιλιας Καραγκιόζ, συνιστά σεβασμό στον νεκρό. Δεν ξέρει τι να το κάνει το κρανίο, καθώς σύμφωνα με την καθαρή του καρδιά πιστεύει πως λόγω της εκσκαφής του τάφου και το ότι δεν φυλάγεται, το να βρει τον τάφο και να ενώσει πάλι τα κόκαλα, του φαίνεται σαν προσβολή προς το νεκρό. Τι να κάνει λοιπόν; πιστεύει πως το πιο σωστό για αυτό το κρανίο αυτού του ανθρώπου είναι να θαφτεί πάλι σύμφωνα με τα πιστεύω αυτού του ανθρώπου.
Μιλά με τον φίλο του τον Φωτιάδη που βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη και αποφασίζουν πως το πιο σωστό είναι να θαφτεί σύμφωνα με τη χριστιανική παράδοση στην Θεσσαλονίκη.
Αυτή τη φορά ο Φωτιάδης κινούμενος γρήγορα πήγε στην Τραπεζούντα και από κει στα Λιβερά. Παίρνει το κρανίο που με επιμέλεια φυλούσε ο Ιλιας Καραγκιόζ και το βάζει σε μία βαλίτσα. Ο Φωτιάδης ψύχραιμα κρατώντας μία βαλίτσα με το κρανίο ενός Πόντιου Έλληνα που πέθανε πριν από 100 χρόνια, περνάει από τα σημεία ελέγχου στο αεροδρόμιο και φτάνει στη Θεσσαλονίκη. Για μία ακόμη φορά γίνεται η κηδεία για τον Ιερέα Μύρωνα. Πλέον είναι ένας από τους πιο τυχερούς μεταξύ των 353.000 ατόμων. Μετά από 100 χρόνια κηδεύτηκε σύμφωνα με την πίστη της. Το σώμα του όμως βρίσκεται στα Λιβερά και το κρανίο του στο χωριό Τετράλοφος της Κοζάνης.
Ενώ όλη η ψυχή του στον Πόντο…
15/5/2019
Πηγή: tourkikanea.gr
