Ο ΚΑΖΑΝΤΖΑΚΗΣ ΕΦΥΓΕ

Ὁ Προφήτης μὲ τὰ φλογοβόλα μάτια φεύγει
χτυπῶντας τὸ ραβδί του στὶς κακοτοπιὲς τοῦ ἀπείρου·
δὲ θὰ ξαναγυρίσει πιὰ γιὰ νὰ καταραστεῖ
τὰ Σόδομα καὶ τὰ Γόμορα —
αὐτὲς τὶς τόσο δικές του πολιτεῖες,
μὰ κοιτᾶξτε φῶτα πάλι, χαρεῖτε παλάτια,
ναούς, θέατρα μὲ ὁλάνοιχτα πορτοπαράθυρα,
γυναῖκες μᾶς καλοῦν ὁλόγυμνες ἀπὸ τοὺς τοίχους
προτείνοντας τὰ χείλια τους αἱματωμένα,
τὰ ἐργοστάσια σφυρίζουν τὴν ἀπόγνωση,
οἱ Χριστοὶ ξανασταυρώνουνται,
πόσες ἁψίδες ἄναψαν ἀπόψε στὶς πλατεῖες
γιὰ νὰ γιορτάσουν ἕναν πόλεμο ποὺ ἄλλους θὰ φέρει,
ναί, κάμποσες στάλες ἀπὸ φῶς, φῶς διαφημίσεων
σμίξανε μὲ τὰ δάκρυα τῶν φίλων τοῦ Προφήτη,
καὶ σ' ἕνα θέατρο κατάμεστο ποὺ οὔρλιαζε ἡ ζωὴ
κάποιος πετάχτη στὴ σκηνὴ κι' εἶπε νὰ κάνουμε
ἑνὸς λεπτοῦ σιγὴ γιὰ τὸν Προφήτη.
Ἑνὸς λεπτοῦ σιγή, τόσο μονάχα
παραχωροῦν οἱ ζωντανοὶ
ἀκόμα καὶ στοὺς μεγαλύτερους ποὺ φεύγουν.
Ἕνα λεπτὸ σιωπῆς — τὸ γρήγορο τοῦ διάβα μας
δὲ φτάνει γιὰ νὰ δόσουμε καὶ δεύτερο,
γιατὶ ἔτσι τὸ ἐφήμερο χάνει τὴ συνοχή του.
Ἄλλωστε, ὁ Καπετάνιος ποὺ ἔφυγε
τὶ νὰ τὸ κάνει τὸ λεπτό μας;
Ἔχει ὅλη τὴν αἰωνιότητα γιὰ νὰ σωπαίνει,
Αὐτὸς ποὺ κάηκε μὲ Λόγο γιὰ τὴ ζωή...

29-10-1957

ΑΝΤΡΕΑΣ ΚΑΡΑΝΤΩΝΗΣ

Πηγή: «Νέα Ἑστία» τχ. 729, 1957

Ἑλληνων Φῶς