ΥΜΝΟΣ ΤΩΝ ΠΡΟΓΟΝΩΝ
Ἐσεῖς, ποὺ πρωτοσπείρατε τῆς λευτεριᾶς τὸ σπόρο, λαχταρισμένο δῶρο στὴ σκλαβωμένη γῆ, ἐσεῖς κι ὅταν ὡρίμασαν τὰ στάχυα καρποφόρα, τοῦ θερισμοῦ τὴν ὥρα μᾶς γίνατε ὁδηγοί. Σὰν ἴσκιοι μεγαλόκορμοι κι ἀπείραχτοι ἀπ' τὰ χρόνια...
Ἰχνηλατῶντας Ποιητικὰ Μονοπάτια
Τοῦ τύραννου συντρίφτε τοὺς χαλκάδες...
Τοῦ τύραννου συντρίφτε τοὺς χαλκάδες, μὰ μὲ τὸ συντριμμό τους μὴ μεθῆστε· πάντα ἡ πλάση ἀπὸ σκλάβους κι ἀφεντάδες. Κ' ἐλεύτεροι, ἁλυσόδετοι θὰ ζῆστε. Γιατ' εἶναι κάποιες ἄλλες ἀλυσίδες, εἶναι γιὰ σᾶς· τὶς φέρνω·...
Ο Γ Λ Α Ρ Ο Σ
Ἕνα πουλάκι ἐπέταξε μιὰ 'μέρα 'στοὺς μαύρους βράχους, ποῦ τὸ κῦμα σπᾷ κ' εἶδε ψηλὰ τὸ γλάρο 'στὸν ἀέρα τὰ κάτασπρα φτερά του νὰ κτυπᾷ... Καί κάτω του τὸ πέλαγος γυρνοῦσε 'στὸ φύσημα τοῦ...
ΓΝΩΜΕΣ, ΚΑΡΔΙΕΣ, ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Κωστῆς Παλαμᾶς)
Τὰ μεγάλα ἐθνικά ἰδανικά, ὅταν ἀνθίζουν καὶ ζοῦνε στὸ σπίτι τοῦ καθενός, ὁ ποιητὴς τοὺς χτίζει παλάτια. Τὰ μεγάλα ἐθνικὰ ἰδανικὰ ὅταν ξεπέφτουν, καὶ ὁ καθένας τὰ διώχνει ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὁ ποιητὴς...
ΠΑΤΡΙΔΑ (ΛΟΡΕΝΤΣΟΥ ΜΑΒΙΛΗ)
Μάννα μου Ἑλλάδα, τί δὲν εἶσαι τώρα Σὰν πρῶτα ὀρθή, ψηλή, στεφανωμένη Μὲ δάφνες, τί δὲν εἶσαι μὲ τὰ δῶρα Τῆς ἀθάνατης Νίκης στολισμένη; Ἄχ! πότε θἄρθη, πότε θἄρθη ἡ ὥρα Νὰ ματαστάψῃ ἡ...
ΜΟΝΟΝ ΑΥΤΗ
Εἶναι ὡραῖοι, ἀγαπημένοι ὅλ' οἱ ἄνθρωποι να ζοῦν, Μὰ χωρὶς πατρίδα, ξένοι Μέσ' στὸν κόσμο θὰ γυρνοῦν. Ἡ χαρὰ ἀπ' τὴ γῆ θὰ λείψῃ Κ' ἡ συμπόνια κ' ἡ στοργὴ, Κ' ἡ ζωὴ θἆναι...
Κι αὐτὸς χαμογελάει...
Γνωρίζω κάποιον κύριο ποὺ ἠλίθιο τὸν νομίζουν, γιατὶ, παράξενα μιλεῖ κι ἕνα μονὸκλ φοράει, γιατὶ, συχνάζει μ᾿ ἄσεμνες καὶ θλιβερὲς γυναῖκες καὶ γιατὶ πάντα ὅτι τοῦ πεῖς αὐτὸς χαμογελάει. Ποὺ στέκει ὧρες ἀμίλητος καὶ...
Ἀέρινη Λεπτὴ Ἀνάλαφρη
Θυμᾶμαι. Θέλω καὶ θυμᾶμαι Ἡ ἀνάμνηση, μὲ τὴν ἀνατροφή, ἀέρινη λεπτὴ γίνεται ἡδονή· βασανισμένη, γοητεύει τὰ δάκρυά της μὲ χαμογέλια· εἶναι κι αἰσθάνεται τὸν ἑαυτὸ τῆς ἡδονὴ ἀέρινη λεπτή, ἀνάλαφρη... Γιῶργος Σαραντάρης Πηγή: www.nektarios.gr
