Περιφρόνηση
Είναι δύσκολο να πιστέψει κάποιος πως κάποτε όλος ο κόσμος λογάριαζε τους Έλληνες σαν τον πρώτο λαό του πλανήτη. Είναι πιο δύσκολο να αποδεχτούν όσοι λάτρεψαν την Ελλάδα και την ιστορία της, πως τα θεμέλια πάνω στα οποία χρίστηκε με ιδρώτα και αίμα το όνομα της έχουν πλέον συντριβεί.
του Γεωργίου Μιχαήλ
Τα θεμέλια αυτά όσο γερά και εάν ήταν, δεν θα μπορούσαν να αντέξουν την όψη και τον χαρακτήρα των σύγχρονων πολιτικών χωρίς από μόνα τους να ραγίσουν και να διαλυθούν. Είναι αλήθεια πως η αδυναμία των ανθρώπων αυτών αποτελεί πλέον ανέκδοτο στις διεθνείς διπλωματικές συναντήσεις.
Σίγουρα οι Ευρωπαίοι ηγέτες ανταλλάσσουν ειρωνικά χαμόγελα όποτε αντικρίζουν από μακριά την φιγούρα κάποιου από τους σημερινούς Έλληνες πολιτικούς. Γιατί η ανθρώπινη φύση είναι έτσι φτιαγμένη ώστε να μην περιφρονεί τίποτα περισσότερο από την αδυναμία.
Όταν λοιπόν ένας λαός σήμερα αναγκάζεται να διαδηλώνει για το αυτονόητο, τότε κάποιο μεγάλο λάθος έχει συμβεί στην ιστορική του πορεία. Όταν μάλιστα αυτός ο λαός αναστήθηκε από τις στάχτες του. Βρίσκοντας το κουράγιο να ανασάνει από τα ερείπια της τουρκοκρατίας. Καταφέρνοντας να συγκεντρώσει τις δυνάμεις του για να δώσει ένα αξέχαστο χτύπημα στην Οθωμανική Αυτοκρατορία.
Αποτελεί στα αλήθεια πρόκληση το να σκεφτεί κάποιος πως πραγματικά δημιουργούνται τα κράτη. Γιατί θα καταλήξει στο συμπέρασμα, πως η γέννηση και η καθιέρωση των κρατών εξαρτάται από δυο στοιχεία. Το ένα είναι ένας λαμπρός ηγέτης. Το δεύτερο ένας συμπαγής λαός. Ο συνδυασμός αυτών των δυο είναι το μυστικό της επιτυχίας, όπως αυτό έχει αποτυπωθεί μέσα στην ιστορία. Αρκεί τώρα κάποιος να συγκρίνει το αποτέλεσμα αυτού του συνδυασμού με την εικόνα των σημερινών «ελλήνων ηγετών» και τη σύσταση των σύγχρονων κατοίκων της χώρας μας.
Ηγέτες που μόνον κατά το όνομα υπάρχουν. Ας τους δούμε: υποτιθέμενοι Πρωθυπουργοί, εξίσου υποτιθέμενοι Υπουργοί, μαζί με μια φαιδρή υποτιθέμενη Αντιπολίτευση. Ένας τραγικός θίασος «παλιάτσων» που έχουν επιτρέψει στο χρήμα να τους αγοράσει την ψυχή. Από την άλλη μεριά, βρίσκεται ένας λαός που στήνει την ζωή του πάνω σε σαθρές αρχές διαφθοράς, αναμένοντας από αυτούς που ψηφίζει να ακούσουν τη φωνή του. Φευ !!!
Ακόμα και 10 εκατομμύρια να διαδηλώσουν έξω από τη βουλή, η απόφαση για την επικύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών, θα παρθεί από 300 άτομα που δεν διαθέτουν κανένα άλλο χάρισμα έκτος, από το να εξαντλούν τον εαυτό τους στην απέλπιδα προσπάθεια να τον προστατεύσουν. Φυσικά η αντίληψη τους είναι τέτοια, ώστε είναι αδύνατον να συλλάβουν την σημασία της στιγμής και τον απόηχο των απαίσιων πράξεων τους στους αιώνες που θα ακολουθήσουν.
Γιατί κανένας, μα κανένας, δεν θυμάται αυτούς που χαρίζουν εδάφη και ονόματα. Όλοι θυμούνται μόνον αυτούς που προσθέτουν εδάφη, λυτρώνουν μαραζωμένα και τυραννισμένα αδέλφια και δημιουργούν ένα όνομα που αντηχεί μέσα στους ατέλειωτους αιώνες. Αυτού του είδους η ιστορία ωστόσο δεν γράφεται εύκολα. Αυτού του είδους η ιστορία χρειάζεται ανθρώπους αφιερωμένους ολοκληρωτικά σε μια πίστη και μια αποστολή. Μια πίστη βασισμένη σε ξεκάθαρες και κρυστάλλινες αρχές. Αρχές πανάρχαιες και ευλογημένες από την ίδια την φύση. Αρχές που μας δίνουν το δικαίωμα να ορίζουμε εμείς οι ίδιοι την τύχη μας.
Επίλογος
Στον παράδεισο του διεθνισμού, των γεωπολιτικών και οικονομικών συμφερόντων των δανειστών μας, μια διαδήλωση για την Μακεδονία δεν θα την λάβει κανένας υπόψη. Όσο και εάν είναι αναγκαίο να πραγματοποιηθεί και να είναι μαζική. Εάν όσοι διαδηλώσουν περιφρονηθούν, τότε πρέπει και εκείνοι με την σειρά τους να περιφρονήσουν και να αποδυναμώσουν τους πολιτικούς που, ερήμην τους, θα καταψηφίσουν την περίφημη Συμφωνία των Πρεσπών. Γιατί μόνο εάν αλλάξουμε τον τρόπο σκέψης μας και αποφασίσουμε πως θα αφιερώσουμε την ζωή μας σε έναν μεγαλύτερο συνολικό σκοπό, μόνο τότε η Μακεδονία – μαζί με κάθε άλλη πονεμένη στους αιώνες πατρίδα μας – θα επιστρέψει στην αγκαλιά της αγαπημένης μητέρας του καθενός μας. Της Ελλάδας μας. Γιατί η ιστορία δεν σπουδάζεται. Η ιστορία γράφεται.
Πηγή: Analyst
