Το Ελληνόπουλο - Βίκτωρ Ουγκώ ( L'Enfant - Victor Hugo - Les Orientales)

  • sfagai-chiou
    Σφαγαί της Χίου - Κ. Κουνελλάκη
  • p4
    Ήταν τόση η λύσσα και η μανία των τούρκων, που έμπηζαν όλο το γιαταγάνι, με αποτέλεσμα να μένει το αποτύπωμα της λαβής στο κρανίο

Με το ποίημα "Το Ελληνόπουλο" ο φιλλέλην Βίκτωρ Ουγκώ τονίζει το συμβολικό ρόλο του παιδιού μέσα από ένα παιχνίδι αντιθέσεων, τη μετάβαση από την αθωότητα στη βία.

Τό ἑλληνόπουλο

Τοῦρκοι διαβῆκαν. Χαλασμός, θάνατος πέρα ὡς πέρα.
῾Η Χίο, τ’ ὁλόμορφο νησί, μαύρη ἀπομένει ξέρα,
μὲ τὰ κρασιά, μὲ τὰ δεντρά
τ' ἀρχοντονήσι, ποὺ βουνὰ καὶ σπίτια καὶ λαγκάδια
καὶ στὸ χορὸ τὶς λυγερὲς καμιὰ φορὰ τὰ βράδια
καθρέφτιζε μέσ' στὰ νερά.

᾽Ερμιὰ παντοῦ. Μὰ κοίταξε κι ἀπάνου ἐκεῖ στὸ βράχο,
στοῦ κάστρου τὰ χαλάσματα κάποιο παιδί μονάχο
κάθεται, σκύβει θλιβερὰ
τὸ κεφαλάκι, στήριγμα καὶ σκέπη τοῦ ἀπομένει
μόνο μιὰ ν' ἄσπρη ἀγράμπελη σὰν αὐτὸ ξεχασμένη
μέσ' στὴν ἀφάνταστη φθορά.

-Φτωχὸ παιδί, ποὺ κάθεσαι ξυπόλυτο στὶς ράχες
γιὰ νὰ μὴν κλαῖς λυπητερά, τ' ἤθελες τάχα νά ̓χες
γιὰ νὰ τὰ ἰδῶ τὰ θαλασσὰ
ματάκια σου ν ̓ ἀστράψουνε, νὰ ξαστερώσουν πάλι,
καὶ νὰ σηκώσῃς χαρωπὰ σὰν πρῶτα τὸ κεφάλι
μὲ τὰ μαλλάκια τὰ χρυσά;

Τί θέλεις, ἄτυχο παιδί, τί θέλεις νὰ σοῦ δόσω
γιὰ νὰ τὰ πλέξῃς ξέγνοιαστα, γιὰ νὰ τὰ καμαρώσω
ριχτὰ στοὺς ὤμους σου πλατιὰ
μαλλάκια ποὺ τοῦ ψαλλιδιοῦ δὲν τἄχει ἀγγίξει ἡ κόψη,
καί σκόρπια στὴ δροσάτη σου τριγύρω γέρνουν ὄψη
καὶ σὰν τὴν κλαίουσα τὴν ἰτιά;

Σὰν τί μποροῦσε νὰ σοῦ διώξῃ τάχα τὸ μαράζι;
Μήπως τὸ κρίνο ἀπ ̓ τὸ ̓Ιρὰν ποὺ τοῦ ματιοῦ σου μοιάζει;
Μήν ὁ καρπὸς ἀπ' τὸ δεντρὶ
ποὺ μέσ' στὴ μουσουλμανικὴ παράδεισο φυτρώνει,
κ' ἕν' ἄλογο χρόμια ἑκατὸ κι ἂν πηλαλάει, δὲ σώνει
μέσ' ἀπ ̓ τὸν ἴσκιο του νὰ βγῇ;

Μὴ τὸ πουλὶ ποὺ κελαϊδάει στὸ δάσος νύχτα μέρα
καὶ μὲ τὴ γλύκα του περνάει καὶ ντέφι καὶ φλογέρα;
Τί θὲς κι ἀπ' ὅλα τ' ἀγαθὰ
τοῦτα; Πὲς! Τ' ἄνθος, τὸν καρπό; θὲς τὸ πουλί; -Διαβάτη,
μοῦ κράζει τὸ ᾽Ελληνόπουλο μὲ τὸ γαλάζιο μάτι·
βόλια, μπαρούτη θέλω, νά!

(μετάφραση: Κωστής Παλαμάς)

L'Enfant

Les turcs ont passé là. Tout est ruine et deuil.
Chio, l'île des vins, n'est plus qu'un sombre écueil,
Chio, qu'ombrageaient les charmilles,
Chio, qui dans les flots reflétait ses grands bois,
Ses coteaux, ses palais, et le soir quelquefois
Un chœur dansant de jeunes filles.

Tout est désert. Mais non ; seul près des murs noircis,
Un enfant aux yeux bleus, un enfant grec, assis,
Courbait sa tête humiliée ;
Il avait pour asile, il avait pour appui
Une blanche aubépine, une fleur, comme lui
Dans le grand ravage oubliée.

Ah ! pauvre enfant, pieds nus sur les rocs anguleux !
Hélas ! pour essuyer les pleurs de tes yeux bleus
Comme le ciel et comme l'onde,
Pour que dans leur azur, de larmes orageux,
Passe le vif éclair de la joie et des jeux,
Pour relever ta tête blonde,

Que veux-tu ? Bel enfant, que te faut-il donner
Pour rattacher gaîment et gaîment ramener
En boucles sur ta blanche épaule
Ces cheveux, qui du fer n'ont pas subi l'affront,
Et qui pleurent épars autour de ton beau front,
Comme les feuilles sur le saule ?

Qui pourrait dissiper tes chagrins nébuleux ?
Est-ce d'avoir ce lys, bleu comme tes yeux bleus,
Qui d'Iran borde le puits sombre ?
Ou le fruit du tuba, de cet arbre si grand,
Qu'un cheval au galop met, toujours en courant,
Cent ans à sortir de son ombre ?

Veux-tu, pour me sourire, un bel oiseau des bois,
Qui chante avec un chant plus doux que le hautbois,
Plus éclatant que les cymbales ?
Que veux-tu ? fleur, beau fruit, ou l'oiseau merveilleux ?
- Ami, dit l'enfant grec, dit l'enfant aux yeux bleus,
Je veux de la poudre et des balles.

8-10 juillet 1828

Victor Hugo - Les Orientales

Πηγές: Poetica.fr, Συμπόσιο ποίησης

Η Σφαγή της Χίου, Ευγένιος Ντελακρουά, 1824 ελαιογραφία σε καμβά

Η Σφαγή της Χίου, Ευγένιος Ντελακρουά, 1824
ελαιογραφία σε καμβά

Σφαγές Τούρκων

Σφαγές Τούρκων

Ελάχιστοι από τους σφαγιασθέντες Χριστιανούς, στο οστεοφυλάκιο της Νέας Μονής Χίου

Ελάχιστοι από τους σφαγιασθέντες Χριστιανούς, στο οστεοφυλάκιο της Νέας Μονής Χίου

Δείτε επίσης: Σφαγή τής Χίου (30 Μαρτίου 1822)

Ἐπιμέλεια ἀναρτήσεως: Ἑλλήνων Φῶς

Σχετικά άρθρα...

4 Σχόλια

  1. Ο/Η ΕΠΙΧΑΡΙΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΟΥ λέει:

    Συνεχίστε ! Μαζί σας .Η ιστορική μνήμη Φως !

    • Ο/Η Ἑλλήνων Φῶς λέει:

      "Κι ἄν εἶναι πλῆθος τ' ἄσχημα
      κι ἄν εἶναι τ' ἄδεια ἀφέντες
      φτάνει μιά σκέψη, μιά ψυχή
      φτάνεις ἐσύ, ἐγώ φτάνω
      νά δώσῃ νόημα στῶν πολλῶν τήν ὑπάρξη ἕνας φτάνει. "

      Σᾶς εὐχαριστοῦμε γιὰ τὸ σχολιασμό..

  2. Ο/Η Μάριος Αντωνιάδης λέει:

    Η δική μου απάντηση στο 'Γλωσσάρι' των πουλημένων.
    Βόλια, μπαρούτι θέλω, νά!

  3. Ο/Η Σταύρος λέει:

    Συγχαρητήρια, έχετε πολύ ωραία άρθρα!

Αφήστε μια απάντηση

Η ηλ. διεύθυνση σας δεν δημοσιεύεται. Τα υποχρεωτικά πεδία σημειώνονται με *