Μεσολόγγι

11 Απριλίου, 2015 - 6:42

exodos mesologgiou

Και ανθρώπινο χρέος

Σήμερα που τόσα αφήσαμε να θυσιαστούν.
Που στο βωμό της Λήθης τόσα στοιβάξαμε ν’αναλωθούν,
κι ανάψαμε φωτιές για να καούν μέχρις εσχάτων…
Σήμερα που τόσο έχουμε συνηθίσει
στις αναθυμιάσεις των καιομένων ιδανικών,
κι ούτε μας πτοεί ο αναθρώσκων καπνός
από την τελική τους τέφρα.
Κι αν μας σφίγγει την καρδιά το δέος
για τα αυριανά επερχόμενα,
εμείς βαδίζουμε απτόητοι στα νεοχάρακτα μονοπάτια
της ηθικής μας ένδειας.
Είναι κάποια χρέη στα τεφτέρια του χρόνου,
που χαραγμένα μένουν άσβηστα.
Αυτά που έχουν πληρωθεί με πανοτίμια.
Με αιμάτινες σπονδές οραμάτων
κι εκατόμβες σπαταλημένης ανθρώπινης σπαργής.
Είναι αυτά που ο δικός μας αιώνας
σε εκείνον που έρχεται και σ’όλους τους κατοπινούς
θα εναποθέσει ευλαβικά, όπως τα έλαβε.
Σεβαστικά λείψανα προγόνων…
Το Μεσολόγγι, ένθετη πολύτιμη πέτρα
στο μωσαϊκό της ανθρώπινης ιστορίας,
και στης Ελληνικής μας μοίρας τις σημαδεμένες ώρες,
θα λάμπει αστραφτερό, ακατάλυτο. Ελπιδοφόρο.
Για να θυμίζει πάντα
το Χρέος μιας επαναλαμβανόμενης επιστροφής
στα Ιερά μας και τα Όσια.