«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Γεωργίου I. Βιλλιώτη φιλολόγου-θεολόγου Εἶναι παρήγορη ἡ ἀναζωπύρωση τοῦ ἐνδιαφέροντος γιὰ τὴ νεοελληνική μας γλῶσσα. Καὶ ἀκόμα πιὸ παρήγορο ὅτι τὸ ἐνδιαφέρον αὐτὸ δὲν ἐξαντλεῖται στοὺς ἀκαδημαϊκοὺς κύκλους. Πληθαίνουν οἱ συμπολῖτες μας ποὺ πονᾶνε...
Είμαστε ένας λαός, με στενή σύνδεση με την ιστορική μνήμη, τις παραδόσεις και την πολιτισμική κληρονομιά. Γεννιόμαστε μέσα στην ιστορία, γεννιόμαστε γνωρίζοντας ιστορία, μία ιστορία κυρίως αντίστασης. Όπως αυτή που γράφτηκε από χιλιάδες ανθρώπους...
Ἀπὸ τὸ «Βίος καὶ Λόγοι», ἔκδ. Ἱερὰ Μονὴ Χρυσοπηγῆς, Χανιὰ-Κρήτης 2004. Ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν ἀδελφὸ καλλιεργεῖ τὴν ἀγάπη πρὸς τὸν Θεὸ Ἕνα εἶναι τὸ ζητούμενο στὴ ζωή μας, ἡ ἀγάπη, ἡ λατρεία στὸν...
π. Δημητρίου Μπόκου Τὸ φθινόπωρο εἶναι ἡ ἐποχὴ ποὺ τὰ ἀποδημητικὰ πουλιὰ πετοῦν γιὰ τοὺς τόπους τῆς χειμερινῆς τους διαβίωσης. Οἱ ἀγριόχηνες δὲν ἑξαιροῦνται ἀπὸ τὸν κανόνα αὐτόν. Μαζεύονται λοιπὸν κι αὐτὲς καὶ πετοῦν...
Ὅταν οἱ Σπαρτιᾶτες ἀπεφάσισαν νὰ ξεκινήσουν γιὰ πόλεμο μὲ τὰ στρατεύματα τοῦ Ξέρξου, ἀν τὶ νὰ ἀναμένουν τὸν θάνατό τους, ποὺ ἦταν βέβαιος, ἐπέλεξαν νὰ περιποιοῦνται ἑαυτούς, νὰ στολίζονται καὶ νὰ προετοιμάζονται καταλλήλως, ὄχι...
Γράφει ο Δημήτρης Νατσιός. «.…Ότι αρχή και τέλος, όλα τα θερία πολεμούν να μας φάνε και δεν μπορούνε» Μακρυγιάννης Κάτι συμβαίνει. Δεν περνά μέρα που να μην μας απειλεί με πόλεμο ο «βλαμμένος» Τούρκος...
τοῦ π. Κων. Καλλιανοῦ Καὶ κάθε βράδυ, ποὺ περνῶ, τὸ φῶς αὐτὸ μοῦ μοιάζει σὰν ἕνα βλέμμα φωτεινὸ βαλμένο ἐκεῖ ἀπ᾿ τὸν οὐρανὸ νὰ μᾶς κοιτάζει. Κι ἔτσι, μέσ᾿ ἀπ᾿ τὰ κλαριά, ποὖναι γερμένα...
Κάθε ἀπόγευμα, φεύγοντας ἀπ᾿ τὸ σχολεῖο, τὰ παιδιὰ τὸ ῾χαν συνήθεια νὰ παίζουν στὸν κῆπο τοῦ γίγαντα. Ἦταν ἕνας πελώριος, μαγευτικὸς κῆπος, μ᾿ ἁπαλὴ πράσινη χλόη καὶ χιλιάδες πολύχρωμα λουλούδια ὅμοια μ᾿ ἀστέρια κι...
