Η Ανατίναξη των Ιμίων: ένα τολμηρό σχέδιο που μια σοβαρή κυβέρνηση θα μπορούσε να εξετάσει

(AP Photo/Hurriyet, Aykut Firat)

Βίκτωρ Τσιλώνης

«Όταν μιλάς για το Κούγκι να σκέφτεσαι πάντα τι αυτό σημαίνει».

Η ιστορία των τελευταίων εβδομάδων γνωστή και ολοένα εντεινόμενη σαν αστυνομικό μυθιστόρημα του Τζον Λε Κάρε ή του Πολ Τζόνστον:

1) Ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας, Πάνος Καμμένος κατευθύνεται για τα Ίμια προκειμένου να τιμήσει τους νεκρούς του Ελληνικού στρατού που έχασαν τη ζωή τους εκεί, αλλά εμποδίζεται από 2 (;) τουρκικά πλοία και ένα ελικόπτερο. Ο ίδιος πηγαίνει εκεί χωρίς κάποια αεροπορική κάλυψη από αβλεψία, ελλιπή σχεδιασμό ή απλά φοβούμενος ίσως την επανάληψη του τραγικού επεισοδίου με το ελληνικό ελικόπτερο το 1996 («όταν καείς στο χυλό, δεν φυσάς και το γιαούρτι;»)

2) Το ειδικό πλοίο εξορύξεων της ιταλικής ENI παρεμποδίζεται από 6 τουρκικά πλοία, εγκλωβίζεται και αδυνατεί να κάνει διερευνητικές εργασίες εξόρυξης πετρελαίου στην Κυπριακή ΑΟΖ. Ελλάς και Κύπρος σιωπούν, πετούν το μπαλάκι στους Ιταλούς, οι Ιταλοί παθαίνουν κι αυτοί πλάκα στην αρχή αλλά κατόπιν φαίνεται να στέλνουν μια ιταλική φρεγάτα εκεί σύμφωνα με την εφημερίδα La Repubblica. Ο πρόεδρος της ENI, Κλαούντιο Ντεσκλάζι, μιλάει στην κρατική τηλεόραση της Ιταλίας, εκφράζει την έκπληξή του για το τουρκικό μπλόκο στις ιταλικές εξορύξεις και δηλώνει μυστηριωδώς πως σύμφωνα με τις δικές του εκτιμήσεις η αντίδραση των Τούρκων «έχει άλλα κίνητρα».

3) Το μεγαλύτερο ίσως πλοίο του ελληνικού λιμενικού σώματος διεμβολίζεται από τουρκική ακταιωρό και ο Αμερικάνος πρεσβευτής στην Αθήνα κ. Πάιατ αρχίζει να επιβεβαιώνεται σαν ένας άλλος βιβλικός προφήτης («Η ανησυχία μου, ο φόβος μου, είναι το ατύχημα… το οποίο φυσικά θα προκαλέσει μεγάλες επιπλοκές στη σχέση σας» δήλωσε προ ημερών, την ώρα που γνωστός δικηγόρος στο Φέισμπουκ σχολίαζε εξαιρετικά λακωνικά “Δηλώσεις Πάιατ εδώ, δηλώσεις Πάιατ εκεί…» χωρίς ωστόσο να λάβει παραδόξως κανένα απολύτως «μου αρέσει» γι’ αυτή του την ανάρτηση).

4) Αυτή τη στιγμή τουλάχιστον 11 τουρκικά πλοία βρίσκονται κοντά στα Ίμια και περίπου 8 ελληνικά, σύμφωνα πάντα με τα πιο πρόσφατα δημοσιεύματα.

Και το ερώτημα είναι: τι κάνουμε, πώς αντιδρούμε, ποια διδάγματα μπορούμε να έχουμε από την μακρόχρονη ελληνική ιστορία (που εσχάτως περιλαμβάνει και το τραγελαφικό κεφάλαιο «Εθνική Πολιτική Μπουτάρη»).

«Στην Τέχνη του Πολέμου» του Κινέζου Σουν Τζου και στο «Περί του Πολέμου» του Καρλ Φον Κλαούζεβιτς περιγράφονται εν πολλοίς αρχές που αποτυπώνονται ανάγλυφα και επανειλημμένα στο αμάλγαμα της ελληνικής ιστορίας, η οποία χάριν συντομίας συνοψίζεται ασυνεχώς στο τρίπτυχο Αρχαία Ελλάδα- Βυζάντιο -1821/1940. Δύο από τις πιο κρίσιμες θεμελιώδεις αρχές είναι:

α) Να γνωρίζεις άριστα τις δυνάμεις και τις αδυναμίες τις δικές σου και του αντιπάλου και να καταστρώσεις σχέδιο που θα έχει ένα νικηφόρο αποτέλεσμα

β) Να προκαλέσεις έκπληξη με τις κινήσεις σου στον αντίπαλο, να είσαι απρόβλεπτος, επειδή ο αιφνιδιασμός σε ψυχολογικό, γεωγραφικό, χρονικό και επιχειρησιακό επίπεδο θα σου δώσει ένα σημαντικό προβάδισμα για τη νίκη.

Όλα τα παραπάνω δεν είναι μονοσήμαντα: μπορεί να σημαίνουν προσωρινή υποχώρηση, ανασύνταξη δυνάμεων, πρόσκαιρη συνθηκολόγηση, ανάλογα με το σχέδιο – εφόσον φυσικά υπάρχει.

Στις σχέσεις Ελλάδας-Τουρκίας η Τουρκία έχει επιλέξει συγκεκριμένες αφορμές για τη δημιουργία εντάσεων και την πρόκληση επεισοδίων και επιπλοκών. Αναμφίβολα δε, μία από αυτές είναι τα Ίμια, το καθεστώς των οποίων φαίνεται πλέον να ρυθμίζεται βάσει μιας μυστικής συμφωνίας που έγινε κατόπιν «πυροσβεστικής» παρέμβασης των ΗΠΑ μεταξύ των Τούρκων και των Ελλήνων (Σημίτης-Πάγκαλος) τον Ιανουάριο του 1996.

Απ’ ό,τι έχει αφεθεί να διαρρεύσει τεχνηέντως στο φως της δημοσιότητας σήμερα δύο φαίνεται να είναι τα κυρίαρχα συμπεράσματα:

1) Η συμφωνία καθιστά ουσιαστικά τα Ίμια ως μια ουδέτερη ζώνη μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας.

2) Η συμφωνία περιλαμβάνει όρο πως ούτε Έλληνες ούτε Τούρκοι θα πατήσουν εφεξής το πόδι τους στα Ίμια.

Όλα τα παραπάνω δεδομένα, η στρατιωτική ισχύς της Τουρκίας, η μεταξύ μας μυστική συμφωνία το 1996, η ελληνικότητα του εδάφους των Ίμιων και η ενεργή πολιτική της Τουρκίας να αναζητεί αφορμές, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι η ανατίναξη των Ιμίων θα μπορούσε να αποτελέσει ένα πολύ τολμηρό και αναπάντεχο σενάριο για μια σοβαρή κυβέρνηση. Δηλαδή, για μια κυβέρνηση που θα επιδίωκε να άρει τις αφορμές για εντάσεις με ένα νέο τρόπο.

Ξέρω ότι θα μιλήσουμε για κινδύνους, περιβαλλοντικές επιπτώσεις καθώς και για το ότι μια τέτοια ανατίναξη δεν είναι απόσπασμα ταινίας του Χόλυγουντ. Όμως, θα αποτελούσε μια λύση που θα συνδύαζε άριστα τα διδάγματα από το Κούγκι, τα κατορθώματα των Κανάρη-Μπουμπουλίνας το ’21 και τη φημολογούμενη λύση του Γόρδιου δεσμού από τον Μέγα Αλέξανδρο.

Ίσως υπάρχουν και ευφυέστερα σχέδια, δεν έχω ακούσει όμως ως τώρα κανένα από κανέναν.

Πηγή: Intellectum