Ανδρέας Βλάμης (Ετών 16) - Γεώργιος Χριστοφόρου (Ετών 18)
Ανδρέας Βλάμης
Σκοτώθηκε στις 20 Νοεμβρίου 1956 στη Λεμεσό από ειδικό χωροφύλακα, από τον οποίο προσπάθησε να αποσπάσει το όπλο.
Γονείς: Χαράλαμπος και Δέσποινα Βλάμη
Αδέλφια: Ανθούλα, Δαμιανός, Έλλη, Τερέζα, Τάκης
Ο Ανδρέας Βλάμης τελείωσε το δημοτικό σχολείο του χωριού του και φοιτούσε στο Λανίτειο Γυμνάσιο, όταν φονεύθηκε. Ήταν οργανωμένος στις μαθητικές ομάδες της ΕΟΚΑ, από τις οποίες μεταπήδησε στη συνέχεια στις ομάδες κρούσεως.
"Από μικρός ο γιος μου", μαρτυρεί η μητέρα του, "όταν έπαιζε, ζωνόταν ψεύτικα όπλα και πολεμούσε για να διώξει τους Άγγλους από την Κύπρο. Αργότερα, όταν πήγε στο γυμνάσιο, εντάχθηκε από τους πρώτους στην ΕΟΚΑ, προσπαθώντας να πετύχει το σκοπό του. Ήμαστε πολύ συνδεδεμένοι οι δυο μας, επειδή από βρέφος έχασε τον πατέρα του. Μου έλεγε όλες τις σκέψεις του και συχνά ανέφερε: - Δεν ξέρεις, μάνα, τι θα πει πατρίδα, δεν μπορείς να ξέρεις"
"Την 4:45μ.μ. ώραν της σήμερον, 20 Νοεμβρίου 1956, ειδικός χωροφύλαξ επί καθήκοντι", έλεγε το ανακοινωθέν για το θάνατό του, "υπέστη επίθεσιν υπό 16ετούς Έλληνος Κυπρίου νέου, ο οποίος τον ήρπασεν από τον λαιμόν και απεπειράθη να κλέψει το ρεβόλβερ του. Κατά την επακολουθήσασαν πάλην ο χωροφύλαξ ανέσυρε το ρεβόλβερ του και επυροβόλησε τον νέον, ο οποίος και απέθανε"
Κατά την κηδεία του, Άγγλοι στρατιώτες προσπάθησαν να εμποδίσουν τις πατριωτικές εκδηλώσεις του πλήθους, καθώς και των συμμαθητών και καθηγητών του. Για να μπορέσουν να τις αντιμετωπίσουν ζήτησαν ενισχύσεις. Μερικοί φίλοι του, όμως, παιδιά της ΕΟΚΑ, ανατίναξαν με βόμβες το γεφύρι απ' όπου θα περνούσαν και οι ενισχύσεις δεν μπόρεσαν να φθάσουν.
Γεώργιος Χριστοφόρου
Σκοτώθηκε από βασανιστήρια των Άγγλων στις 20 Νοεμβρίου 1958.
Γονείς: Χριστόφορος Ελισσαίου και Σοφία Παπαθεοχάρους
Αδέλφια: Δημητράκης, Πανίκος, Γιαννούλα
Ο Γεώργιος Χριστοφόρου τελείωσε το δημοτικό σχολείο στην Έμπα και φοίτησε στις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου Πάφου. Όταν γεννήθηκε, ο πατέρας του υπηρετούσε στο Σώμα Κυπρίων Εθελοντών του αγγλικού στρατού στο Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, που σύμφωνα με τις διακηρύξεις των Άγγλων, πολεμούσαν για την ελευθερία και την αυτοδιάθεση των λαών. Τις διακηρύξεις αυτές σκόπιμα άφηναν να ερμηνεύονται και ως δεσμεύσεις για την ελευθερία της Κύπρου. Οικονομικοί λόγοι τον ανάγκασαν να σταματήσει τις σπουδές του, οπότε ακολούθησε το επάγγελμα του ράπτη.
Έγινε μέλος της ΕΟΚΑ στην Έμπα, το 1957. Ο ομαδάρχης του χωριού, του εμπιστεύθηκε τα πυρομαχικά και τον οπλισμό της ομάδας, τα οποία ο Γεώργιος απέκρυβε. Το Νοέμβριο του 1958, κατά τη διάρκεια κατ' οίκον περιορισμού εννέα ημερών που είχε επιβληθεί στην Έμπα, έγιναν μαζικές συλλήψεις στο χωριό. Κάποιος από τους συνεργάτες του λύγισε στα βασανιστήρια και τον αποκάλυψε. Στο μεταξύ ο Χριστοφόρου πρόλαβε να μεταφέρει και να αποκρύψει αλλού τον οπλισμό, προτού συλληφθεί και βασανισθεί μέχρι θανάτου.
Η θανατική ανάκριση έλεγε για τα αίτια του θανάτου του: "Ο Γεώργιος Χριστοφόρου πέθανε από πληγές, ενώ διατελούσε υπό νομική κράτηση. Οι πληγές του μεσεντερίου της μεμβράνης, το οποίο συγκρατεί τα έντερα, και της ηπατικής καμπής προξενήθηκαν από πλήγμα, το οποίο οφείλεται είτε σε πτώση, είτε σε άλλης μορφής βία, αλλά δεν υπάρχει μαρτυρία, η οποία να δείχνει πού και πώς υπέστη αυτά τα τραύματα".
Πριν από την κηδεία του, το βράδυ της επομένης του θανάτου του, έγινε πάλη μεταξύ του πατέρα του, ο οποίος επέμενε να δει το νεκρό σώμα του, και των Άγγλων στρατιωτών που του το απαγόρευσαν. Στη συνέχεια επιβλήθηκε κατ' οίκον περιορισμός στο χωριό και οι στρατιώτες επέτρεψαν μόνο σε τέσσερα άτομα να θάψουν τον ήρωα, μαζί με τον πατέρα του, απαγορεύοντας να τον ξετυλίξουν από τις κουβέρτες με τις οποίες τον είχαν τυλιγμένο και να τον ντύσουν νεκρικά, σύμφωνα με τις παραδόσεις της θρησκείας μας.
