ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΥΠΟΛΙΤΙΣΜΟ ΣΤΗΝ ΒΙΟΠΟΙΚΙΛΟΤΗΤΑ...

Γράφει ο Ιωάννης Αυξεντίου

Η εποχή μας προοδεύει με μεγάλα άλματα. Τώρα πλέον δεν έχω καμία αμφιβολία, και αυτό το οφείλω σε μία εκπομπή της κρατικής τηλεόρασης την οποία έτυχε να παρακολουθήσω πριν από κάποιο καιρό. Η δημοσιογράφος συζητούσε με έναν ιστορικό (καθηγητή πανεπιστημίου) ο οποίος έχει διοριστεί στο υπουργείο παιδείας. Αφού μίλησαν για την άνοδο της ''ακροδεξιάς'' στην Ευρώπη και τους ''κινδύνους'' που επιφέρει αυτό το γεγονός μια που οι ευρωπαϊκές κοινωνίες μπορεί να οδηγηθούν σε ''συντηρητικές συμπεριφορές'', αφού ανέπτυξαν και άλλες τέτοιες μπουρδολογίες με τις οποίες σήμερα κάποιος κτίζει καριέρες και μπορεί να γίνει ότι επιθυμεί, έφθασαν και στο θέμα του ''ρατσισμού'' και της ''ξενοφοβίας''. Σε αυτό το σημείο ο ''πεφωτισμένος'' καθηγητής λέει: «Η ακροδεξιά μπορεί να θέσει σε κίνδυνο την ΒΙΟΠΟΙKIΛΟΤΗΤΑ της Ευρώπης», εννοώντας προφανώς ως ''βιοποικιλότητα'' την ύπαρξη πακιστανικών, μαροκινών, τουρκικών και αφγανικών ''βιολογικών στοιχείων'' στην ήπειρο μας.

Εξάλλου, με τον αριστερό καθηγητή συμφωνεί και ο ''κεντρώος'' υπουργός οικονομικών της Γερμανίας Wolfgang Schauble ο οποίος δήλωσε στην εφημερίδα Die Zeit «Εάν εμποδίσουμε την μετανάστευση θα καταλήξουμε να εκφυλιστούμε λόγω ενδογαμίας (sic!). Κοιτάξτε την τρίτη γενιά των Τούρκων, ιδιαίτερα των γυναικών: ένα τεράστιο [γενετικό] ανανεωτικό δυναμικό»

Ιδού λοιπόν η ''πρόοδος'' στην οποία αναφέρθηκα: Πρώτα μιλούσαν για ''πολυπολιτισμό'', τώρα μιλούν για ''βιοποικιλότητα''. Τουλάχιστον στον πρώτο όρο υπήρχε η λέξη πολιτισμός(έστω και ως λέξη μόνον), τώρα ούτε καν αυτή η λέξη. Περάσαμε δηλαδή στο στάδιο όπου τα πολιτιστικά και ανθρωπολογικά φαινόμενα θα ορίζονται με όρους βιολογίας: Από τον πολυπολιτισμό (κοινωνιολογικός όρος) στην… βιοποικιλότητα (βιολογικός όρος).

Που υπάρχει βιοποικιλότητα; Στην πανίδα και στην χλωρίδα. Πρέπει λοιπόν να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι τώρα πλέον έχουμε την υπόσταση των αμοιβάδων, των ερπετών, των χελωνών, των σκίουρων, των λειχήνων, των χόρτων, των τριφυλλιών κλπ. Σύμφωνα με την Ελληνική Νομοθεσία: "Βιολογική ποικιλότητα ή βιοποικιλότητα είναι η ποικιλία των ζώντων οργανισμών πάσης προελεύσεως, περιλαμβανομένων, μεταξύ άλλων, των χερσαίων, θαλασσίων και άλλων υδατικών οικοσυστημάτων και οικολογικών συμπλεγμάτων, των οποίων αποτελούν μέρος. Επίσης, περιλαμβάνεται η ποικιλότητα εντός των ειδών, μεταξύ ειδών και οικοσυστημάτων Στη βιολογική ποικιλότητα περιλαμβάνεται, τέλος, η ποικιλότητα των γονιδίων μέσα και μεταξύ των ειδών.''

Με αυτούς του όρους θα μιλούν πλέον οι υπεύθυνοι για τα πολιτισμικά και ανθρωπολογικά θέματα. Οι καθηγητές ιστορίας στα υπουργεία παιδείας δεν επιτρέπεται να αναφέρονται σε όρους όπως «ελληνορωμαϊκός πολιτισμός», όσο για «χριστιανικό και βυζαντινό πολιτισμό» ούτε να το διανοηθούν.

Βέβαια, προφανώς, του κυρίου καθηγητή του διέφυγε το γεγονός ότι οι ζωικοί και φυτικοί οργανισμοί υπόκεινται σε καλυτέρευση ή χειροτέρευση των ποιοτικών τους χαρακτηριστικών, ανάλογα με τα νέα γονίδια με τα οποία θα έλθουν σε επαφή και θα τα εντάξουν στην γενετική τους κληρονομιά. Αλλά την βιολογία την θυμούνται μόνον όταν θέλουν να δανείζονται από αυτήν όρους, που τούς χρησιμεύουν μόνον ως προπέτασμα καπνού για να καλύπτουν τις ανόητες ιδεολογίες τους.

Αν την βιολογική ανθρωπολογία την αντιμετώπιζαν σοβαρά, θα γνώριζαν ότι πριν επικρατήσει η φιλοσοφική και ανθρωπολογική σκέψη του εβραϊκού κοσμοπολιτισμού, με αποτέλεσμα την σχετικοποίηση των πάντων, ήταν αποδεκτή πεποίθηση από όλη την ακαδημαϊκή κοινότητα αλλά και από κάθε εχέφρονα άνθρωπο, ότι οι πολιτισμικές διαφορές των διαφορετικών ανθρωπίνων φυλών, οφείλονται σε βιολογικούς παράγοντες, και άρα, ότι οι πολιτισμοί είχαν στην βάση τους φυλετικές βιολογικές προδιαθέσεις. Να μην ξεχνάμε δε , ότι η βιολογία γεννά τις ''Μορφές'' οι οποίες αντανακλούν πνευματικά αρχέτυπα. Η βιολογία δηλαδή, υπηρετεί ένα Πνευματικό Σχέδιο. Πάντως ήταν σίγουρο, ότι αργά ή γρήγορα θα φθάναμε σε αυτό το επίπεδο συζήτησης, εφόσον η σύγχρονη ανθρωπολογία μείωσε την λέξη ''κουλτούρα'' (cultura= πνευματικός πολιτισμός) σε μία ανθρωπολογική έννοια απλά περιγραφική, εννοώντας ως κουλτούρα τίποτα άλλο εκτός από το σύνολο των εκδηλώσεων και των μορφών ζωής που χαρακτηρίζουν έναν λαό (εξ’ ου και η ευκολία με την οποία μιλούν για ''πολυπολιτισμό''), σε αντίθεση με τους αρχαίους που την θεωρούσαν ένα ύψιστο ιδανικό, μία συνειδητή προσπάθεια πνευματικής εξύψωσης του ανθρώπου.

Εμπρός λοιπόν, ας φροντίσουμε να αναπτυχθεί η ''βιοποικιλότητα'' της Ευρώπης: στο Πακιστάν, στο Κονγκό, στην Ακτή του ελεφαντοστού, στην Μαδαγασκάρη υπάρχει σωρεία ''εξωτικών οργανισμών'' που σίγουρα θα εμπλουτίσουν την φτωχή, ομοιογενή και τόσο βαρετή ''άνθρωπο- πανίδα'' της Ευρώπης. Νομίζω ότι θα υπάρξει και τρίτο αλλά και τέταρτο στάδιο. Από την πολυπολιτισμικότητα στην βιοποικιλότητα, έπειτα στην πλήρη ανάμειξη όλων των φυλών για τη δημιουργία ενός ανθρώπου που θα έχει γεννετικό υλικό από όλες τις φυλές (δείτε εδώ μερικά ήδη υπαρκτά δείγματα) και τέλος στην…''υβριδικότητα'': αν τα καταφέρουν, θα προσπαθήσουν να μας υβριδοποιήσουν με… θηλαστικά του ζωικού βασιλείου...

Πάντως, μπράβο στον καθηγητή, αν μη τι άλλο θα του αναγνωριστεί ότι εξαιτίας του θα προκύψει ένας νέος όρος: παλιά είχαμε τους πολυπολιτισμικούς ακτιβιστές, τώρα θα έχουμε τους … ''βιοποικιλικούς''.

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ:

Μια και αναφερθήκαμε στις βιολογικές μορφές και την σχέση τους με την υπερβατική διάσταση, να επισημάνουμε μία ''σύμπτωση'': στην Ινδία γεννιούνται πολλά παιδιά με γενετικές δυσμορφίες οι οποίες δημιουργούν μορφές που ομοιάζουν πολύ με τις αναπαραστάσεις των θεοτήτων που λατρεύονται σε εκείνη την χώρα. Οι βιολογικές μορφές λοιπόν αντανακλούν τα υπερκόσμια αρχέτυπα, είτε αυτά προέρχονται από την περιοχή του σκότους είτε από την περιοχή του φωτός, «Ὁ ὡραῖος κάλλει , παρὰ πάντας βροτούς, … ὁ τὴν φύσιν ὠραΐσας τοῦ παντός». Βέβαια, αυτά τα θέματα σε έναν υλιστή στοχαστή φαίνονται ως κινέζικα, αλλά αυτό ουδόλως μας απασχολεί.