Α Σ Κ Η Τ Ι Κ Η

16 Μαρτίου, 2016 - 12:12

Ἐρχόμαστε ἀπό μιά σκοτεινή ἄβυσσο·
καταλήγουμε σέ μιά σκοτεινή ἄβυσσο· τό με-
ταξὐ φωτεινό διάστημα τό λέμε Ζωή.
Εὐτύς ὡς γεννηθοῦμε, ἀρχίζει κι ἡ ἐπιστρο-
φή· ταυτόχρονα τό ξεκίνημα κι ὁ γυρισμός·
κάθε στιγμή πεθαίνουμε. Γι΄ αὐτό πολλοί δια-
λάλησαν: Σκοπός τῆς ζωῆς εἶναι ὁ θάνατος.
Μά κι εὐτύς ὡς γεννηθοῦμε, ἀρχίζει κι ἡ
προσπάθεια νά δημιουργήσουμε, νά συνθέ-
σουμε, νά κάμουμε τήν ὕλη ζωή· κάθε στιγμή
γεννιούμαστε. Γι΄ αὐτό πολλοί διαλάλησαν:
Σκοπός τῆς ἐφήμερης ζωῆς εἶναι ἡ ἀθανασία.
Στά πρόσκαιρα ζωντανά σώματα τά δυό
τοῦτα ρέματα παλεύουν: α) ὁ ἀνήφορος, πρός
τή σύνθεση, πρός τή ζωή, πρός τήν ἀθανασία·
β) ὁ κατήφορος, πρός τήν ἀποσύνθεση, πρός
τήν ὕλη, πρός τό θάνατο.
Καί τά δυό ρέματα πηγάζουν ἀπό τά ἔγκατα
τῆς ἀρχέγονης ούσίας. Στήν ἀρχή ἡ ζωή ξαφ-
νιάζει· σάν παράνομη φαίνεται, σάν παρά φύση,
σάν ἐφήμερη ἀντίδραση στίς σκοτεινές αἰώνιες
πηγές· μά βαθύτερα νιώθουμε: ἡ Ζωή εἶναι κι
αὐτή ἄναρχη, ἀκατάλυτη φόρα τοῦ Σύμπαντου.
Ἀλλιῶς, ποῦθε ἡ περανθρώπινη δύναμη
πού μᾶς σφεντονίζει ἀπό τό ἀγέννητο στό
γεννητό καί μᾶς γκαρδιώνει - φυτά, ζῶα,
ἀνθρώπους - στόν ἀγώνα; Καί τά δυό ἀντί-
δρομα ρέματα εἶναι ἅγια.
Χρέος μας λοιπόν νά συλλάβουμε τ΄ ὅραμα
πού χωράει κι ἐναρμονίζει τίς δυό τεράστιες
τοῦτες ἄναρχες, ἀκατάλυτες ὁρμές· καί μέ
τ΄ ὄραμα τοῦτο νά ρυθμίσουμε τό στοχασμό
μας καί τήν πράξη.