Χιόνι ρίχνει τὸ Φλεβάρη...

Χιόνι ρίχνει τὸ Φλεβάρη, βάνεις στάρι στὸ κελάρι. ~ Λαϊκή Παροιμία

ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ, ΣΤΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ

Ἀγαπημένε, στρώνεται τὸ χιόνι
στὸν κῆπο, στὴν αὐλή, στὰ κεραμίδια.
Τὴν ἀρχοντιά του ὅπου σταθεῖ ξαπλώνει
περήφανο καὶ πάναγνο τὸ χιόνι
στολίζοντας παλάτια καὶ καλύβια.

Ἀγαπημένε, σὰ θαρθεῖς κοντά μου
ἀργά, κι ὅταν θὰ σβύσει τὸ φανάρι
τ' ἀντικρυνό, ἀπὸ τὴν κάμαρά μου
μαζὶ θὰ δοῦμε σὰ θαρθεῖς κοντά μου
νὰ βγεῖ μὲς ἀπ' τὰ γνέφια τὸ φεγγάρι,

ὅλο το θησαυρό του νὰ σκορπίσει
ἀπάνω ἀπὸ τὴν κοιμισμένη πόλη
ποὺ ὢ θᾶμμα! τώρα ὅλη θάχει ἀνθίσει
καὶ τὸ φεγγάρι θάβγει νὰ φωτίσει
ἀπέραντο καὶ μάγο περιβόλι!

Τότε, Καλέ μου, μέσα στὴ λαμπράδα
μιᾶς τέτοιας νύχτας ταπεινὴ ἡ ψυχή μας
τοῦ Ἔρωτα θὰ σβύσει τὴ λαμπάδα
μὲ δέος, θαμπωμένη ἀπ' τὴ λαμπράδα,
κι ἂς ζώνει ἀνατριχίλα τὸ κορμί μας.

Εὐλαβικὴ στὸ πάναγνο τὸ χιόνι
βλέπει ἡ ψυχὴ βαθύτερα! καὶ νοιώθει
πὼς πρέπει σ' ἕνα κάτασπρο σεντόνι,
κάτασπρο σὰν τὸ πάναγνο τὸ χιόνι,
νὰ νἐκροτυλιχτοῦν ἀπόψε οἱ πόθοι...

ΜΥΡΤΙΩΤΙΣΣΑΣ
ΚΙΤΡΙΝΕΣ ΦΛΟΓΕΣ (1925)

Ἑλλήνων Φῶς