Χειραγώγηση, επανανομιμοποιήση και εγκλωβισμός στο εσωτερικό πολιτικό σκηνικό.
Το παιχνίδι αυτονόμησης-αποχώρησης-αποστασιοποίησης Λαφαζάνη/Τσίπρα και λοιπών από τον Συ.Ριζ.Α και η πιθανή δημιουργία «νέου» πολιτικού σχηματισμού, έχει τόση σημασία όσο ειχε η αποχώρηση Λοβέρδου από το Πα.Σο.Κ, Καμμένου από την Ν.Δ, Κουβέλη από τον Συνασπισμο και όλων των υπολοίπων. Αναπαρήγαγε και ανακύκλωσε το υπάρχον -υπό διαφορετικές ετικέτες- προσφέροντας του χρόνο ζωής. Η αντιπαλότητα περί €uroδραχμής από όσους αποτελούν οργανικά μέρη του μεταπολιτευτικού συστήματος και είναι επαγγελματίες πολιτικοί είναι ψευδοδιαμάχη και εγκλωβισμός. Είναι ψευδό€uro και ψευδοδραχμή (όπως ήταν και ψευδοευρωπαϊσμός ο «ευρωπαϊσμός» των πρώτων). Είναι ανακύκλωση του ίδιου με διαφορετική συσκευασία προκειμένου το μεταπολιτευτικό σύστημα να ενσωματώνει και να αλέθει κοινωνικές δυνάμεις μέσω τεχνητά κατασκευασμένων διπολισμών, τα περιεχόμενα των οποίων επιδιώκεται να απαξιωθούν και να αποδόμηθούν μέσω της ταύτισης τους με συγκεκριμένους φορείς.
Όταν η κοινοβουλευτική και πολιτική πραγματικότητα φανέρωσε την συμμετοχή τους στην εκποίηση των θεσμών και της κυριαρχίας της πολιτείας, στον εξευτελισμό του κοινοβουλίου και του συντάγματος, όταν με λίγα λόγια η πραγματικότητα φανέρωσε πως δεν είχαν καμία σχέση με την δημοκρατία, επιχείρησαν να εφεύρουν νέους τρόπους (επανα)νομιμοποίησης τους. Αρχικά, επιχείρησαν να επανανομιμοποίηθουν μέσω της Χρυσής Αυγής, αργότερα μέσω του Συ.Ριζ.Α «των άκρων». Μόνο τοποθετούμενοι απέναντι στην Χρύση Αυγή και τον Συ.Ριζ.Α «των άκρων» μπορούσαν να παρουσιαστούν και να οριστούν ως «δημοκράτες» και «προασπιστές του Συντάγματος». Το νέο κατασκεύασμα νομιμοποίησης τους είναι «οι δραχμιστές» -του μεταπολιτευτικού συστήματος όμως, οι δικοί τους- οι οποίοι θα απειλούν «την πατρίδα» και «την εθνική ασφάλεια» (αφού προηγουμένως αποσύνδεσαν την «πατρίδα» και την «ασφάλεια» από την κυριαρχία, την δημοκρατία και την πολιτεία προκειμένου να τις προσδέσουν ολοκληρωτικά «στο νόμισμα»). Όπως είχαν ανάγκη την Χρυσή Αυγή και τον Συ.Ριζ.Α «των άκρων», έτσι έχουν ανάγκη και τους «δραχμιστές», τους πρώην δικούς τους (γιατί όλοι οι προηγούμενοι δικά τους παιδία είναι) καθώς πλέον θα συμμετέχουν και πολλοί του Συ.Ριζ.Α στο παιχνίδι, προκειμένου να επανανομιμοποιηθούν και να επανακεφαλαιοποιηθούν ηθικά μετά από την πλήρη απονομιμοποίηση και συντριβή τους και τον ολοκληρωτικό εξευτελισμό τους. Θα χρησιμοποιήσουν και άλλα κλασικά τρικ για να συνεγείρουν τα «αριστεροδεξιά» αισθητήρια των «αριστεροδεξιών» οπαδών τους.
Η εγκαθίδρυση ενός μετα-δημοκρατικού και μετα-κυρίαρχού (και αλίμονο, μετα-εθνικού εννοείται) υβριδικού καθεστώτος, η παράκαμψη ή/και a la carte χρήση των θεσμών και του συντάγματος, η αποδόμηση της κυριαρχίας και της δημοκρατίας και η μετάβαση σε sui generis μετα-πολιτειακές συνθήκες αποτελούν προϋπόθεση της κοινωνικο-οικονομικής εκποίησης, καθώς όλα τα προηγούμενα λειτουργούν ως ένα είδος πολιτικού, δικαιικού και πολιτιστικού προστατευτικού πλέγματος. Όταν λοιπόν η πραγματικότητα φανερώνει πως δεν έχεις καμία σχέση με την δημοκρατία, από κάπου πρέπει να αντλήσεις νομιμοποίηση και με κάποιον τρόπο πρέπει να κατασκευάσεις συναίνεση. Η Χ.Α, ο Συ.Ριζ.Α «των άκρων», οι «δραχμιστές» είναι πρώην δικά τους παιδιά, σάρκα από τη σάρκα τους και λειτουργούν χειραγωγούμενα ως στηρίγματα επανανομιμοποίησης τους (αναφέρομαι σε τρόπους χειραγώγησης και εργαλειοποίησης, στο τι και στο πως και όχι στο ποιός). Σκοπός είναι η κατοχύρωση του υπάρχοντος με αναλλοίωτη την ουσία του και η επανανομιμοποίηση του η οποία θα εγγυηθεί την διατήρηση, αναπαραγωγή και στεγανοποίηση αυτού του κομματο-κρατικο-επιχειρηματικού και μηντιακού συμπλέγματος το οποίο λειτουργεί ως κλειστή δικτυακη δομη χωρίς έξωθεν επιρροές από το ευρύτερο κοινωνικό περιβάλλον και με χαμηλή σχέση αλληλόδρασης με αυτό.
Πραγματικές δυνάμεις και προτάσεις που θα πρεσβεύουν το €uroνόμισμα και το εθνικό νόμισμα δεν θα έρθουν από το εσωτερικό του μεταπολιτευτικού πολιτικού και μηντιακού συστήματος ή από την περιφέρεια του (όπου φυτοζωούν οι παραφυάδες του) αλλά εκτός αυτού, και οι δυνάμεις αυτές θα πρεσβεύουν την ανάδειξη των ευθυνών, την κάθαρση και την υπέρβαση της μεταπολιτευτικής κόπρου και όχι την ανασύνθεση και ανακύκλωση της ή την αναδόμηση του μεταπολιτευτικού ερειπιώνα (προσφέροντας στον διαδικτυακό, εικονικό και υπαρκτό όχλο μια ή δύο κεφαλές επί πίνακι). Το επικίνδυνο είναι ο εγκλωβισμός στην μεταπολιτευτική ψευδοδιαμάχη η οποία ανακυκλώνει και αναπαράγει το ίδιο με διαφορετικά ονόματα και συσκευασίες. Η εμπειρία του τρόπου διαχείρισης των τελευταίων πέντε χρόνων, η αθώωση και το ξέπλυμα των προηγούμενων από τους επόμενους (κατάσταση που μπλοκάρει διαδικασίες ανανέωσης, συμβάλλει στην δημιουργία δυσμορφιών και οδηγεί σε εξωθεσμικό και εξωεθνικό έλεγχο των κομμάτων) και η χειραγώγηση-ερμηνεία του δημοψηφισματικού Όχι, ως Ναι μεν αλλά, το οποίο τελικά κατέληξε να σημαίνει Ναι (όπως είχα επισημάνει έγκαιρα), θα πρέπει να γίνει δίδαγμα.
-----
Υ.γ: Σχετικά με το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, το οποίο ήταν επίσης μια παρόμοια προσπάθεια που όμως τους γύρισε μπούμερανγκ: 1ον) Όχι και Ναι μαζί κάτω από 60% και αποχή, άκυρο και λευκό πάνω από 40%. 2ον) Όλα μαζί τα προηγούμενα (Όχι, αποχή, άκυρο και λευκό) πλήν του Ναι ξεπερνούν το 75%. Οι δύο αυτές παρατηρήσεις αποτελούν αδιαμφισβήτητη απόδειξη του εύρους απονομιμοποίησης, της ανυπαρξίας συναίνεσης και του τεράστιου κενού αντιπροσώπευσης.
Ενδεικτικά σημειώματα: 1) Ο μεταπολιτευτικός ερειπιώνας. 2) Μια απλή και σύντομη παρατήρηση. 3) Μπλοκάρισμα και διαχείριση. 4) Προθάλαμος ολοκλήρωσης της περιόδου: δημοσιοποίηση δημοψηφίσματος-περάτωση διαπραγμάτευσης. 5) Τρία σύντομα σχόλια για το εσωτερικό πολιτικό τοπίο.
Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία
