Χρειάζεται κάτι παραπάνω ἀπό γνώση γιά νά κυβερνήσει κανείς μιά χώρα.

Στήν διαδρομή πρός τήν Πόλη τῶν Λιμνῶν μέ τούς Χίλιους Λωτούς, κάποιοι ἄντρες, πού μετέφεραν ἕνα φορεῖο, τόν πλησίασαν καί τοῦ ζήτησαν, στό ὄνομα τοῦ Αὐτοκράτορα, νά ἀνέβει πάνω.

Ὅταν ἔφτασαν στό παλάτι, ὅλο τό ὑπηρετικό προσωπικό τῆς βασιλικῆς κατοικίας εἶχε μαζευτεῖ γιά νά καλοσωρίσει τόν καλεσμένο. Ἀπό τούς πύργους στά τείχη τοῦ παλατιοῦ ἀκούστηκαν πανηγυρικά σαλπίσματα πού ἀνήγγειλαν τήν ἄφιξή του. Σημαῖες εἶχαν ὑψωθεῖ καί οἱ στρατιῶτες εἶχαν παραταχθεῖ σέ παρέλαση. Ἕνας ὑπηρέτης τράβηξε τίς κουρτίνες τοῦ φορείου καί τόν βοήθησε νά κατέβει. Ἔπειτα ἕνας ἀξιωματοῦχος μέ πλάκα τά γαλόνια ἐμφανίστηκε καί τόν ὁδήγησε μέσα ἀπό πολυτελῶς διακοσμημένες βασιλικές αὐλές σ' ἕνα μέρος ὅπου ἐλάχιστοι ἀποκτοῦσαν ἄδεια εἰσόδου.

Ἄκουσε μιά νεανική φωνή νά ρωτᾶ: "Ξέρεις πῶς εἶναι νά εἶναι κανείς Αὐτοκράτορας;"

"Γιατί θέλετε νά ξέρετε;"

"Σέ κάλεσα νά ἔρθεις γιά νά μάθω πῶς θά μπορέσω νά κυβερνήσω τήν χώρα μου."

"Καί τί σᾶς κάνει νά πιστεύετε ὅτι ἐγώ ξέρω;"

"Ἔχω ἀκούσει καταπληκτικά πράγματα γιά σένα!"

"Μά εἶναι αὐτός ὁ λόγος πού θά μέ κάνει τό σωστό ἄτομο νά σᾶς διδάξει;"

"Κανείς ἄλλος δέν διαθέτει τήν γνώση πού διαθέτεις ἐσύ."

"Χρειάζεται κάτι παραπάνω ἀπό γνώση γιά νά κυβερνήσει κανείς μιά χώρα."

"Μά κανείς δέν ἔχει δεῖ τόσα πολλά σέ σχέση μέ τήν ζωή ὅσα ἐσύ στίς ἀναζητήσεις σου."

"Βρίσκομαι ἀκόμα στήν διαδρομή."

"Τότε θές νά ξεκουραστεῖς γιά λίγο ἐδῶ;"

"Δέν θέλω νά διακόψω τό ταξίδι μου."

"Οὔτε ἀκόμα κι ἄν χρειάζομαι τήν βοήθειά σου; Οὔτε κι ἄν μέ αὐτή τήν βοήθεια μετέτρεπα τήν χώρα μου στήν καλύτερη ἀπό ὅλες καί τόν λαό μου στόν πιό εὐτυχισμένο λαό ἀπό ὅλους τούς λαούς;"

"Ὅσο νομίζετε ὅτι αὐτοί οἱ ἄνθρωποι εἶναι ὁ 'δικός σας' λαός, δέν μποροῦν νά γίνουν εὐτυχισμένοι καί, ὅσο δέν εἶναι εὐτυχισμένοι, δέν μποροῦν νά ὑπηρετοῦν τήν χώρα τους μέ ὅλη τους τήν δύναμη."

"Μά εἶναι ἀπαραίτητο νά τηρεῖται ἡ τάξη!"

"Ἡ τάξη δέν πρέπει νά τηρεῖται μόνο σύμφωνα μέ τόν νόμο, ἀλλά καί μέ διορατικότητα."

"Καί πῶς ἀποκτὰ κανείς αὐτή τή διορατικότητα;"

"Πρέπει νά γνωρίσει κανείς τή ζωή."

Ὁ Αυτοκράτορας εἶπε μέ παρακλητικό τρόπο: "Δίδαξέ με πῶς νά ζήσω!"

"Κατέβα ἀπό τόν θρόνο σου", τόν διέταξε ὁ Δάσκαλος, "καί ἐγκατέλειψε τό παλάτi. Βγάλε τά ὑπέροχα ροῦχα σου καί ζῆσε μαζί μέ τούς φτωχούς. Βάλε τά φτιαγμένα ἀπό νεφρίτη ξυλάκια τοῦ φαγητοῦ σου στήν ἄκρη καί φάε μαζί μέ τούς χωριάτες. Ἄφησε τό πολυτελές σου κρεβάτι μέ τούς τέσσερις στύλους καί τόν οὐρανό καί κοιμήσου στό δάπεδο τῆς γῆς. Ἀπόφυγε τίς φορητές σου ἄμαξες καί βάλε τά πόδια σου σέ κίνηση. Μεῖνε μακριά ἀπό τίς παλλακίδες καί ζῆσε ὅπως ζεῖ ἕνας καλόγερος. Δές τό φῶς καί τό σκοτάδι. Γνώρισε τήν ζεστασιά καί τό κρύο. Ἐξέτασε τό ἀπαλό καί τραχύ. Νά γευτεῖς τό γλυκό καί τό πικρό. Νά νιώσεις τήν ὀμορφιά καί τήν ἀσχήμια."

Ὁ Δάσκαλος σταμάτησε, κοίταξε τόν Αὐτοκράτορα μέ διαπεραστικό βλέμμα κι εἶπε: "Νά ἀγγίξεις τούς γέρους, νά ἀγγίξεις τούς ἀρρώστους, νά ἀγγίξεις τούς νεκρούς καί νά ἀγγίξεις τά νεογέννητα!"

Ὁ Αυτοκράτορας σηκώθηκε καί κατέβηκε ἀργά τά σκαλιά τοῦ θρόνου του. Ἔβγαλε τό στέμμα του καί ἄφησε τό αύτοκρατορικό του ἔνδυμα, πού πάνω του εἶχε ζωγραφίσει ἕναν δράκο, νά πέσει. Ἔπειτα εἶπε: "Εἶμαι ἔτοιμος Δάσκαλε!"

"Τότε", εἶπε ὁ Δάσκαλος, "θά ξαποστάσω ἐδῶ."

Πηγή: ὁ Δάσκαλος ΤΣΑΟ - ΧΣΙΟΥΝ ΤΣΕΝ, ἐκδόσεις ΚΥΒΕΛΗ
Φωτογραφία: https://gr.pinterest.com

Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς