Δευτέρα, 8 Φεβρουαρίου. Πρωί
https://youtu.be/_7eKPbCGwT0
Ἔχω τό συναίσθημα πώς δέν ἄγγιξα αὐτό τό τετράδιο ἀπό χρόνια. Τί ἔγινε ἀπό τότε; Τό νεφέλωμα τῆς ζωῆς μου πού ἐτοιμάζει συγκεχυμένα ἕνα ἀστρικό σύστημα. Θυμοῦμαι πώς ἔνιωσα ἀπροσδιόριστες κυκλικές κινήσεις. Τίς αἰσθάνομαι ἀκόμη νά ἀνεβοκατεβαίνουν, σάν τό κύμα, μ΄ ἕνα ρυθμό πού μόλις ξεχωρίζω καί μοῦ ξεφεύγει.
Ἴσως νά πρέπει νά συλλογιστεῖ κανείς ὅτι, ὅπως στή μηχανική, ἀλλά καί στή ζωή τῶν συνηθειῶν μας, τό ξόδεμα μιᾶς Α δύναμης (καιροῦ, ὑλικοῦ) εἶναι ἀπαραίτητο γιά κάθε ξεκίνημα, γιά νά βάλεις μπρός. Μόνο ὕστερα ἀπ΄ αὐτό μπορεῖ νά κρίνει κανείς τήν ἀπόδοση τῆς μηχανῆς. Ἀλλά γιά τή μηχανή τοῦ πνεύματος, ἡ διάρκεια τῆς περιόδου τῆς σπατάλης δέν εἶναι προσδιορισμένη. Κάποτε μπορεῖ νά κρατήσει ὁλόκληρη τή ζωή. Ἀπό δῶ ἀρχίζει τό δράμα πολλῶν σκοτεινῶν ὑπάρξεων.
Ὅπως ἔχουμε ἕναν ὀπτικό ὁρίζοντα, μποροῦμε νά φανταστοῦμε κι ἕναν ὁρίζοντα ἀκουστικό, ἕναν τῆς ὄσφρησης, ἕναν τοῦ σωματικοῦ πόνου κτλ. Ὁ ἄνθρωπος μέσα σ΄ αὐτούς τούς κύκλους.
Γιῶργος Σεφέρης
Πηγή: Μέρες, Γιῶργος Σεφέρης, ἐκδόσεις ΙΚΑΡΟΣ
Φωτογραφία: http://www.speirsandmajor.com/
Χρύσα Νικολοπούλου/Ἑλλήνων Φῶς
"Ἡ ζωή εἶναι τώρα: τό μέλλον, ἕνα φύσημα κατά πρόσωπο".