Δεκέμβρης (Κωστῆς Παλαμᾶς) - Καλό μῆνα!
Ἡ μητεροῦλα στὸν κόρφο της κοιμίζει
τὸ ἀκριβό της, τὸ μόνο της παιδί.
Ἔξω μὲ χιόνια Δεκέμβρης τριγυρίζει,
κι' αὐτὴ τὸ σφίγγει, καὶ σἄν νὰ τραγουδῇ.
Σιγομιλάει μὲ γέλοιο καὶ τρεμούλα,-
ἡ μητεροῦλα:
Ἅγιε Νικόλα, ποὺ ξέγνιαστα χτενίζεις,
τ' ἄσπρα σου γένεια ψηλὰ στὸν οὐρανό,
καὶ πέφτουν κάτου σωρὸς καὶ μᾶς χιονίζεις,
μὴν τὸ κρυώσῃς, λυπήσου τ' ὀρφανό.
Λαμπάδα τρέχω σ' ἐσὲ ν' ἀνάψω κι' ὅλα,
Ἅγιε Νικόλα...
Νά, ὁ Χριστός σου γεννιέται σὲ λιγάκι,
ποὺ ἀγαπάει, μικρό μου, τὰ παιδιά.
ζεστὸ σοῦ φέρνει, καινούργιο φουστανάκι,
καὶ τὴν εὐχὴ μου πιστή σου συνοδιά·
Κοιμήσου τώρα καὶ θἄρθῃ στ' ὄνειρό σου...
Νά, ὁ Χριστός σου
Κι' ἀφοῦ μᾶς φύγῃ, δὲν μᾶς ξεχνᾶ· θ' ἀφήσῃ
στὸν Ἅϊ-Βασίλη γιὰ σὲ παραγγελιά
χίλια παιγνίδια λαμπρά νὰ σοῦ χαρίσῃ
καὶ ζαχαρωτὰ καὶ χάδια καὶ φιλιά.
Μὲ τὴ χαρά σου ἡ χάρι του θὰ σμίγῃ,
κι' ἀφοῦ μᾶς φύγῃ...
Τὶ θὰ μοῦ μένῃ ἄν γραφτη μαύρη μέρα
γιὰ νὰ τὸ χάσω ἀπὸ τὴν αγκαλιά;
Χωρὶς παιδάκι τὶ εἶναι ἡ μητέρα;
Χωρὶς πουλάκι τὶ θέλει ἡ φωλιά;
Ἄν μοῦ πετάξῃ, ἄς πέσω χαλασμένη..
Τὶ θὰ μοῦ μένῃ;...
Κωστῆς Παλαμᾶς
ΜΠΟΥΚΕΤΟ Τόμ. 2, Αρ. 78 (1925)
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς
Πηγή: Ψηφιακή Συλλογή Πλειάς
Η χρήση του περιεχομένου καθορίζεται από την άδεια Creative Commons Attribution 3.0 License