Δεν μπορεί κυβέρνηση μειοψηφίας να αποφασίζει για το Έθνος

Μακεδών

Η δημοκρατία τραυματίζεται όταν σοβαρά ζητήματα επιλύονται από δύο ανθρώπους που δεν είχαν καν εμπειρία σε ζητήματα άσκησης εξωτερικής πολιτικής.

Δεν μπορώ ακόμη να κατανοήσω από ποια συναισθήματα διακατέχονται οι κ.κ. Τσίπρας και Κοτζιάς και αποφάσισαν να σηκώσουν στις ασθενείς πλάτες τους, την πορεία ενός Έθνους υπερήφανου και πάντα ηθικού.

Πόση βεβαιότητα δηλαδή είχαν όταν δέχθηκαν να ακολουθήσουν πολιτική σύμφωνη με αυτήν των δυτικών και ιδιαίτερα της Γερμανίας, την οποία καθύβριζαν επί μεγάλο χρονικό διάστημα; Φαντάστηκαν άραγε, ότι η Πατρίς ευγνωμονούσα θα τους απέδιδε τιμές ηρώων;

Μόνοι τους αποφάσισαν, αν και θεωρώ πως μόνον ο κ. Ν. Κοτζιάς αποφάσισε, και ο κ. Α. Τσίπρας εν τη παντελή του αγνοία συνηγόρησε, γράφοντας στα παλιά τους τα παπούτσια -αν έχουν- τον λαό, αλλά και όλους τους εκπροσώπους του λαού στην Βουλή, μηδέ του Προέδρου της Δημοκρατίας εξαιρουμένου. Λες και αποφάσιζαν για την περιουσία που κληρονόμησαν από τους γονείς τους.

Γαιτί ο ΣΥΡΙΖΑ δεν θεωρεί απαραίτητη τη διενέργεια δημοψηφίσματος, σε ένα τόσο σοβαρό ζήτημα; Απεχθάνεται τις δημοκρατικές διαδικασίες; Όμως, το δημοκρατικό πολίτευμα ενισχύεται όταν εκφράζεται άμεσα ο λαός, ενώ τραυματίζεται βαθύτατα εάν τα σοβαρά ζητήματα επιλύονται από δύο ανθρώπους, που δεν είχαν έμπρακτη εμπειρία σε ζητήματα άσκησης εξωτερικής πολιτικής, και μάλιστα όπως τόνισα κι εχθές, με κυβέρνηση μειοψηφίας.

Εκείνο που κατόρθωσαν οι κυβερνώντες είναι να σμικρύνουν την Ελλάδα. Ίσως, αν είχαν κατά νου τον όρκο των εφήβων Αθηναίων που έδιναν στην αγορά της πόλης πριν από 2.500 χρόνια να συναισθάνονταν ότι μετά από συνεχή επιτυχή πορεία, οι δύο τους ανέτρεψαν τα ισχύοντα στην πολυχιλιετή ιστορία μας.

Υπόσχονταν μεταξύ άλλων: «και την Πατρίδα ουκ ελάττω παραδώσω, πλείω δε και αρείω όσης αν παραδέξωμαι». «Την Πατρίδα δεν θα την παραδώσω μικρότερη, αλλά μεγαλύτερη και ισχυρότερη από αυτήν που παραλαμβάνω». Προσέξτε τώρα, ποιο είναι το "κατόρθωμα" των κ.κ. Τσίπρα-Κοτζιά.

Το ελληνικό κράτος, ως έχει, ιδρύθηκε το 1831, έχοντας επικράτεια την Πελοπόννησο, Στερεά και ολίγα νησιά. Αυτοί που το παρέλαβαν, το 1878 με την Συνθήκη του Βερολίνου, πρόσθεσαν εδάφη από την Θεσσαλία και την Ήπειρο. Μεγάλωσαν και ενδυνάμωσαν την Ελλάδα. Ακολούθησε η ενσωμάτωση της Κρήτης. Στους Βαλκανικούς Πολέμους, προστέθηκε η Ήπειρος και η Μακεδονία και νησιά του Αιγαίου. Με την λήξη του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, απελευθερώθηκε και η Θράκη. Και μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, ενσωματώθηκαν και τα Δωδεκάνησα.

Κάθε γενιά δηλαδή, πιστή στον όρκο των προγόνων μας, μεγάλωνε και ενδυνάμωνε την Ελλάδα. Και ήρθε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ. Έβαλε τέλος διακόπτοντας την αλυσίδα των επιτυχιών, σμικρύνοντας την Ελλάδα εθνικά και εξασθενώντας την οικονομικά [Στα 334,988 δισ. ευρώ αυξήθηκε το δημόσιο χρέος της χώρας στο τέλος του 3ου τριμήνου του 2018, ξεπερνώντας κατά 21,493 δισ. ευρώ το 3ο τρίμηνο του 2017… Κι αυτό, επειδή ο κ. Α. Τσίπρας είχε αυταπάτες και άνευ λόγου και αιτίας πρόσθεσε την χώρα ένα ακόμη αχρείαστο Μνημόνιο, λόγω της ανικανότητας ασκήσεως ορθής πολιτικής].

Οι κυβερνώντες επομένως, θα έπρεπε να νιώθουν ενοχή, επειδή αυτοί μόνον όχι μόνον δεν παραδίδουν Πατρίδα μεγαλύτερη και ισχυρότερη, αλλά παραχώρησαν τμήμα της εθνικής μας κυριαρχίας και εξασθένισαν τον λαό επιβαρύνοντάς τον με μεγαλύτερο χρέος. Θεωρώ, ότι ο οιοσδήποτε πολιτικός με συναίσθηση της ευθύνης του, θα έπρεπε τουλάχιστον να ζητήσει συγγνώμη από τον λαό και να ιδιωτεύσει.
Το γεγονός ότι δεν το πράττουν, αλλ’ απεναντίας εξακολουθούν με έωλα επιχειρήματα να υποστηρίζουν ότι η κατάπτυστη συμφωνία είναι ωφέλιμη για την Ελλάδα, σίγουρα θα τους χαρακτηρίζει, όχι όμως όπως υπέθεταν.

Πηγή: voria.gr