Δικαιοσύνην μάθετε

Λαρισινά δοκίμια Μ.Ε. Λαγκουβάρδου

Μέγιστον εις ψυχής ωφέλειαν βίος
γενναίων και φιλοθέων ανδρών.
Άγιος Συμεών ο Μεταφραστής

Άλλοτε ο κόσμος μάθαινε με το παράδειγμα. Έβλεπαν τους παλιότερους και τους μιμούνταν. Τώρα η σοφία του παρελθόντος εγκαταλείφθηκε. Οι γέροι εξευτελίζονται. Τους παίρνουν το μόνο προσόν που έχουν, να δίνουν σοφές συμβουλές στους νεώτερους Ωστόσο υπάρχει μια δικαιοσύνη στον κόσμο. Αυτό που θέλει κανείς , τελικά, αυτό παίρνει . Διαλέγεις και παίρνεις, μεταξύ σατανικής επιθυμίας και δουλικού φόβου, αλίμονο!

Το πρώτο πράγμα που μάθαμε από τους γονείς μας στο χωριό , ήταν να διπλώνουμε τις κουβέρτες και να φτιάχνουμε το «γιούκο». Έτσι μαθαίναμε με την εμπειρία. Ο «γιούκος» είναι κουβέρτες βαλμένες με τάξη, «ζυγισμένες». Να μην είναι σωρός όπως τα σκουπίδια. Η λέξη «γιούκος» βγαίνει από τη λέξη «ζυγίζω». Από την ίδια λέξη βγαίνει και η δικαιοσύνη.

Οι Ρωμιοί μορφώνονταν με το βίο των Αγίων, με την Χριστιανική Παράδοση. Έβλεπαν πώς ζουν οι Άγιοι και προσπαθούσαν να τους ακολουθήσουν. Ο βίος των Αγίων, ο τρόπος που αντιμετώπιζαν τις αρρώστιες, τους φόβους, τις δυσκολίες της ζωής, τους ενθάρρυνε και στη δική τους ζωή. Ο Άγιος Αλώνιος διάλεξε την αρρώστια ως δρόμο σωτηρίας. Η αρρώστια όπως κάθε άλλη δυσκολία της ζωής, μας κάνει να θυμούμαστε το Θεό. Αν δεν θυμούμαστε το Θεό ούτε τον εαυτό μας θυμούμαστε και η ζωή μας γίνεται ξένη, φορτική. Με τα παραδείγματα των Αγίων διατηρούμε ακμαίο το ηθικό μας και δεν νιώθουμε στις αξεπέραστες δυσκολίες και στα άλυτα προβλήματα, το φοβερό αίσθημα ότι είμαστε άχρηστοι.

Οι πιστοί δεν φοβούνται το θάνατο. Ο θάνατος τους πηγαίνει πιο γρήγορα κοντά στο Χριστό. Δεν φοβούνται επίσης την αρρώστια. Με την αρρώστια θυμούνται συνεχώς την Παναγία και το Χριστό. Τα δυσκολότερα προβλήματα της ζωής είναι λυμένα από την αρχή. Προχθές ήταν η γιορτή του Αγίου Μάρτυρος Αειθαλά, ο οποίος καταγόταν από την Περσία από την πόλη την λεγόμενη Αρβήλ. Ήταν ιερέας των ειδώλων. Η αιτία που τον έκανε να γνωρίσει το Χριστό και να γίνει κατόπιν διδάσκαλος της ευσέβειας στην πόλη του, ήταν απλή: Όταν θυμήθηκε να πάει στον επίσκοπο των Χριστιανών αμέσως θεραπεύθηκε από την ρύση του αίματος από την οποία έπασχε. Αν δεν είμαστε απλοί σαν τα παιδιά θα μείνουμε με τις αμφιβολίες και με το άγχος, που ακόμα κι αν δεν προκαλούν όλες τις αρρώστιες, είναι βέβαιο ότι τις επιδεινώνουν.

Σε ποια πολιτεία θέλουμε να είμαστε πολίτες; Αν θέλουμε την πολιτεία του θεού του χρήματος, να μην έχουμε παράπονο που η πολιτεία είναι άδικη και απάνθρωπη. Αν θέλουμε να είμαστε παιδιά του Θεού , θεωρούμε πιο πολύτιμη από όλα τη βασιλεία του Θεού, έχουμε πρότυπα τους Αγίους και φυλάγουμε μέσα στην καρδιά μας τον θησαυρό της πίστης ως το πολυτιμότερο από όλα. Στην πολιτεία που λατρεύει το θεό του χρήματος η μόνη έντιμη στάση είναι η πολιτική ανυπακοή.

Δίκαιος ως φοίνιξ θα ανθίσει. Γιατί το λέει αυτό η Γραφή; Το λέει γιατί ο φοίνικας είναι το πιο ψηλό από όλα τα δέντρα και το άνθος του ανθίζει ψηλότερα από όλα. Έτσι είναι και ο δίκαιος άνθρωπος , και η δικαιοσύνη, ψηλότερα από όλα. Αλλά στον κόσμο μας , δεν είναι η δικαιοσύνη και ο δίκαιος πάνω από όλα. Μπορούμε να φωνάξουμε ότι δεν έχουμε κυδώνια ή μπρόκολα, αλλά δεν μπορούμε να φωνάξουμε ότι δεν έχουμε δικαιοσύνη. Όχι γιατί απαγορεύεται, αλλά γιατί δεν μάθαμε την δικαιοσύνη. Θα μου πείτε ότι το περί δικαίου αίσθημα είναι έμφυτο.. Είναι πράγματι, αν έχουμε το Θεό, την πηγή της δικαιοσύνης μέσα μας. Η δικαιοσύνη είναι ο καρπός του πνεύματος του Χριστού. Οι καρποί του πνεύματος, είναι δικαιοσύνη και ειρήνη και πνευματική χαρά.

Κάποτε ένας φοιτητής της Νομικής ρώτησε τον καθηγητή του ποινικού δικαίου, γιατί δεν γίνονται πιο αυστηροί οι νόμοι για να μην υπάρχει αδικία; Και ο καθηγητής απάντησε, ότι δεν εμποδίζει το άδικο ο φόβος του νόμου, γιατί αυτός που αδικεί πιστεύει ότι δεν θα πιαστεί στα δίχτυα της δικαιοσύνης. Καμία νύξη δεν γινόταν στο πανεπιστήμιο για τον έλεγχο της συνείδησης, προς μεγάλη απογοήτευση των φοιτητών που περίμεναν να γνωρίσουν την πνευματική ζωή στο πανεπιστήμιο. . Σκοπίμως δεν μιλούσε κανείς για τον εσωτερικό άνθρωπο. Η εποχή μας θέλει τη δύναμη όχι το ήθος . Ήδη οι Ρωμιοί τα τελευταία χρόνια δοκιμάζουμε την πικρή γεύση της δύναμης των «ισχυρών» της Ευρώπης.

Συνάντησα κάποιους νέους, που αυτοαποκαλούνται αναρχικοί. Γνωρίζουν τη θεωρία του αναρχισμού, αλλά δεν έχουν πρότυπο του αναρχικού. Οι συγγραφείς του αναρχισμού δεν είναι με τη ζωή τους πρότυπα. Υπάρχει στη ζωή πρότυπο, τους λέω. Είναι το μόνο αληθινό πρότυπο του ανθρώπου, ο Ιησούς Χριστός. Κανένας δεν μπορεί να βάλει θεμέλιο της ζωής του άλλο από αυτό που υπάρχει, ο Ιησούς Χριστός. Εγώ, λέει μια νεαρή αναρχική. Εγώ αμφισβητώ και το Χριστό. Είδατε την ταινία «Τζήζας σούπερ σταρ»; Δεν την είδα. Δεν περιμένω να γνωρίσω το Χριστό μέσω του Χόλυγουντ.

Πηγή: ΜΙΚΡΑ ΔΟΚΙΜΙΑ-ΠΑΤΡΙΔΑ ΜΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΓΛΩΣΣΑ