Είπαν ή έγραψαν...
Ακόμη πιο βαθιά από τη διαχωριστική γραμμή μεταξύ ανθρώπου και ζώων βρίσκεται εκείνη μεταξύ ανθρώπου και άψυχων πραγμάτων... Την ουσιώδη αντίθεση του προς τα υλικά πράγματα το ανθρώπινο υποκείμενο δεν τη βλέπει μόνο στην ικανότητα του για αυτοτελή κίνηση (αρκετά ανόργανα πράγματα μπορούν επίσης να κινούνται), αλλά μάλλον στη βασική του ικανότητα να κάνει ή να παραλείπει αυτή ή εκείνη την κίνηση, δηλαδή στην ίδια κατάσταση να συμπεριφέρεται έτσι ή αλλιώς.
Πραγματικά, δεν υπάρχει καμμία κατάσταση πραγμάτων και καμμία αναγκαιότητα στην οποία το υποκείμενο πρέπει να υπακούσει, όταν δεν θέλει κατά κανέναν τρόπο, δηλαδή όταν είναι έτοιμο να δεχθεί τον θάνατο του ως αναπόφευκτο τίμημα. Ο Πλάτων διατύπωσε κατά βάθος αυτή την αλήθεια και όχι μια προκατάληψη της δουλοκτητικής κοινωνίας όταν έλεγε ότι ο ελεύθερος διακρίνεται από τον δούλο ακριβώς λόγω της ετοιμότητας του να πεθάνει για να μην υποδουλωθεί, ενώ ο δούλος προτιμά τη σκέτη ζωή του από την ελευθερία.
Παναγιώτης Κονδύλης
Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία
