"Ἐκυριεύσαμεν τὴν Κορυτσὰν! Μεγάλη νίκη..."

22 Νοεμβρίου 1940 Ο Ιωάννης Μεταξάς στη είσοδο του Γενικού Στρατηγείου στο Ξεν. "Μεγάλη Βρετανία", αναγγέλει:
"Εκυριεύσαμεν την Κορυτσάν! Μεγάλη νίκη..."
(Από το Ημερολόγιο του)

ΛΟΓΟΣ ΑΠΟ ΡΑΔΙΟΦΩΝΟΥ ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΕΛΛΗΝΙΚΟΝ ΛΑΟΝ ΚΑΙ ΤΑΣ ΕΝΟΠΛΟΥΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
(22 Νοεμβρίου 1940)

Πρὸ 26 ἡμερῶν, ὕπουλος καὶ δόλιος ἐχθρὸς μᾶς ἐπετέθη χωρὶς καμίαν ἀφορμὴν καὶ μὲ μόνον τὸν σκοπὸν νὰ μᾶς ἀφαιρέση ὅ,τι πολυτιμότερον ἔχομεν καὶ ὅ,τι δίδει ἀξίαν εἰς τὴν ζωήν μας, δηλαδὴ τὴν ἐλευθερίαν μας, τὴν ἐθνικήν μας ἀνεξαρτησίαν καὶ τὴν τιμήν μας. Ὅλη ἡ Ἑλλὰς ἠγέρθη ὡς ἕνας ἄνθρωπος, ἡνωμένη εἰς ἕνα ἀδιάσπαστον σύνολον καὶ εἰς τὴν πρόσκλησιν τοῦ Βασιλέως ἔδραμεν εἰς τὰ ὅπλα. Σκληροὶ ἀγῶνες ἤρχισαν εὐθὺς ἐξ ἀρχῆς καὶ τὸ πρῶτον βάρος ἔπεσεν εἰς τὸν στρατὸν τῆς Ἠπείρου, τοῦ ὁποίου ἡ σθεναρὰ ἀντίστασις ἐκάλυψε τὴν ἐπιστράτευσιν καὶ τὴν συγκέντρωσιν τῶν πολεμικῶν μας δυνάμεων. Ἔκτοτε καὶ ἐφ' ὅσον συνεκεντροῦτο ὁ στρατὸς καὶ μετὰ τὴν συγκέντρωσιν αὐτοῦ, ἤρχισαν καὶ αἱ νῖκαι ἡ μία μετὰ τὴν ἄλλη. Στρατὸς, ἀεροπορία καὶ ναυτικὸν συνηγωνίζοντο καὶ ἡμιλλῶντο εἰς πράξεις ἀνδρείας, αἱ ὁποῖαι θὰ δοξάζουν ἐσαεὶ τὸ ἑλληνικὸν ὄνομα. Διὰ τοῦτο, ἐκ μέρους ὁλοκλήρου τοῦ Ἔθνους, ἐκφράζω τὴν βαθυτάτην εὐγνωμοσύνην μου πρὸς τὸν θρυλικὸν στρατόν, τὴν ἡρωϊκὴν ἀεροπορίαν μας καὶ τὸ ἀδάμαστον ναυτικόν μας, διὰ τὰς ἐνδόξους σελίδας, τὰς ὁποίας προσθέτουν εἰς τὴν τρισχιλιετῆ ἱστορίαν μας, καθὼς ἐπίσης ἀποτίω φόρον θαυμασμοῦ πρὸς τοὺς κατοίκους τῶν πόλεων καὶ χωρίων τῆς Ἑλλάδος, οἱ ὁποῖοι μὲ θάρρος καὶ γενναιοψυχίαν ὑπέστησαν τοὺς βομβαρδισμοὺς τοῦ ἐχθροῦ. Εἶμαι προσέτι βέβαιος, ὅτι ἑρμηνεύω τὴν κοινὴν ἐπιθυμίαν ἐκφράζων τὴν εὐγνωμοσύνην τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους πρὸς τοὺς γενναίους συμμάχους μας, τοὺς Ἄγγλους, διὰ τὴν ὁλόψυχον βοήθειαν τὴν ὁποίαν δίδουν εἰς τὸν ἀγῶνα μας καὶ ἰδίως διὰ τὰ κατορθώματα τοῦ ἀπαραμίλλου ναυτικοῦ των καὶ τῆς περιφήμου ἀεροπορίας των. Ὁ ἀγὼν ἀπὸ 10 ἡμερῶν ἔλαβε τὴν μεγαλυτέραν αὐτοῦ ἔντασιν εἰς τὸν τομέα τῆς δυτικῆς Μακεδονίας καὶ τὰ πέριξ, ὅπου ἡ μάχη ὑπῆρξε σκληρὰ καὶ ἀδιάκοπος καθ' ὅλας αὐτὰς τὰς ἡμέρας, καταλήξασα μετὰ τὴν πτῶσιν τοῦ ὀρεινοῦ προμαχῶνος τῆς Μοράβα εἰς τὴν κατάληψιν τῆς Κορυτσᾶς σήμερον, καὶ εἰς τὴν φυγὴν τοῦ ἐχθροῦ ἐφ' ὅλου τοῦ μετώπου τῆς δυτικῆς Μακεδονίας καὶ τῆς Ἠπείρου. Ὅταν ὁ Ἰταλὸς δικτάτωρ ἀπήγγειλε τὸν τελευταῖον αὐτοῦ λόγον, τὸν τόσον γεμᾶτον ἀπὸ χολὴν καὶ ὀργὴν ἐναντίον τῆς Ἑλλάδος, δὲν ἐφαντάζετο βέβαια ὅτι ὁ Ἑλληνικὸς Στρατὸς θὰ τοῦ ἔδιδε τόσον ταχεῖαν τὴν ἀπάντησιν. Μετὰ τοιαύτην ἀπάντησιν, ἡ ὁποῖα θὰ τοῦ μείνη ἀλησμόνητος, δὲν χρειάζονται πολλὰ λόγια δικά μου. Μόνον ὀλίγα ἔχω νὰ προσθέσω. Ἡ Ἑλλὰς δὲν λησμονεῖ οὔτε τὸν Σανταρόζαν, οὔτε τὸν Φράττι, οὔτε τὸν Γαριβάλδην, οὔτε τόσους ἄλλους Ἰταλούς, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν ὑπὲρ αὐτῆς τὸ αἷμα των, ὅπως δὲν λησμονεῖ καὶ τόσους καὶ τόσους Ἕλληνας, οἱ ὁποῖοι ἔχυσαν τὸ αἷμα των ὑπὲρ τῆς ἀγωνιζομένης διὰ τὴν ἐλευθερίαν καὶ τὴν ἀνεξαρτησίαν της κατὰ τὸν παρελθόντα αἰῶνα Ἰταλίας. Οἱ Ἰταλοί, οἱ ἀγωνισθέντες ὑπὲρ ἡμῶν κατὰ τοὺς ἐθνικούς μας ἀγῶνας, θὰ μᾶς εἶναι πάντοτε διπλᾶ προσφιλεῖς καὶ διὰ τὸ αἷμα τὸ ὁποῖον ἔχυσαν καὶ διότι ἐὰν ἔζων σήμερον θὰ ἦσαν οἱ καταδιωκόμενοι καὶ οἱ ἀποδιοπομπαῖοι τράγοι τοῦ φασισμοῦ, ὅστις δὲν εἶναι δυνατὸν νὰ ἀνεχθῆ ποτὲ εἰς τοὺς κόλπους του ἀνθρώπους ἀγωνιζομένους διὰ τὰ μεγάλα καὶ ὑψηλὰ ἰδανικά, διὰ τὰ ὁποῖα ἠγωνίσθησαν ἐκεῖνοι ἄλλοτε καὶ ἡμεῖς ἀγωνιζόμεθα σήμερον. Θέλω νὰ προσθέσω ἀκόμη καὶ τὸ ἑξῆς: ὁ κ. Μουσσολίνι, ἀπορῶν διότι ἡ θέλησίς του νὰ ὑποδουλώση τὴν Ἑλλάδα προεκάλεσε κατ' αὐτοῦ τὸ μῖσος τοῦ Ἑλληνικοῦ Λαοῦ, ἔθεσεν ὡς σκοπὸν τοῦ πολέμου τῆς φασιστικῆς Ἰταλίας τὴν ἐξόντωσιν τῆς Ἑλλάδος. Τὸν διαβεβαιοῦμεν ὅτι ἔχομεν λάβει τὴν ἀπόφασιν νὰ μὴ ἐξοντωθῶμεν καὶ νὰ ζήσωμεν ὡς ἔθνος ἐλεύθερον καὶ ἀνεξάρτητον, καὶ θὰ ζήσωμεν, καὶ μαζὶ μὲ τοὺς Ἄγγλους συμμάχους μας θὰ ὑπερισχύσωμεν. Ποῖαι θὰ εἶναι αἱ συνέπειαι τῆς τοιαύτης ἐπικρατήσεως μας διὰ τὴν Ἰταλίαν ἂς τὸ κρίνη ὁ ἰταλικὸς λαός, ὅταν θὰ ἐκκαθαρίση ἡμέραν τοὺς λογαριασμούς του μὲ τὸν δικτάτορά του.

Καὶ τώρα, σεῖς, Ἕλληνες, ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιά, στρατευόμενοι καὶ μή, νὰ σφίξωμεν τὰ δόντια μας καὶ τὶς γροθιὲς μας, ν' ἀτσαλώσωμεν τὴν ψυχήν μας, νὰ πολεμήσωμεν μὲ ὅλην τὴν λύσσαν ποὺ προκαλεῖ ἡ ἄτιμος καὶ ἀνίερος ἐπίθεσις ἐναντίον μας. Ὁ ἀγών μας, νὰ τὸ ξέρουμε ὅλοι, θὰ εἶναι μακρὸς καὶ σκληρὸς καὶ ὁ δρόμος μας δὲν θὰ εἶναι ἀνθόσπαρτος, ἀλλὰ θὰ ὑπερνικήσωμεν ὅλας τὰ δυσκολίας, θὰ ἀντιμετωπίσωμεν ὅλους τοὺς κινδύνους καὶ θὰ νικήσωμεν τὸν ἐχθρόν. Ἀγωνιζόμεθα ὄχι μόνον διὰ τὴν ὕπαρξίν μας, ἀλλὰ καὶ ὑπὲρ τῶν ἄλλων βαλκανικῶν λαῶν καὶ διὰ τὴν ἀπελευθέρωσιν τῆς Ἀλβανίας. Ἀγωνιζόμεθα δι' ἀγαθὰ τῶν ὁποῖων ἡ σημασία ὑπερβαίνει τὰ σύνορά μας καὶ τὰ σύνορα τὰ βαλκανικὰ καὶ ἐπεκτείνεται ἐφ' ὅλης τῆς ἀνθρωπότητος. Πρέπει νὰ εὐχαριστήσωμεν τὸν Θεὸν διότι ἡ πρόνοια Αὐτοῦ προώρισεν ἐκ νέου τὴν Ἑλλάδα πρόμαχον εἰς τοιούτους ὑψηλοὺς ἀγῶνας.

Πηγή: Ι. ΜΕΤΑΞΑ ΛΟΓΟΙ ΚΑΙ ΣΚΕΨΕΙΣ, ΤΟΜΟΣ ΔΕΥΤΕΡΟΣ 1939-1941, ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΓΚΟΒΟΣΤΗ
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς