Η ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΕΞΩΤΕΡΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΑΤΥΧΗΜΑΤΟΣ ΜΕ ΤΗΝ ΤΟΥΡΚΙΑ
Η τακτική του Κοτζιά στα ελληνοτουρκικά, η «αναθεωρητική» στάση της Τουρκίας και η ανάγκη ενεργοποίησης της διπλωματίας.
«Από την τουρκική παραβατικότητα αυξάνεται ο κίνδυνος ενός "ατυχήματος"». Πρόκειται για μια από τις διαπιστώσεις του Νίκου Κοτζιά, κατά την απάντησή του σε ερώτηση Βουλευτών της Ν.Δ. περί των ελληνοτουρκικών. Με αυτή την απάντηση δόθηκε η ευκαιρία στον υπουργό Εξωτερικών να διατυπώσει την εθνική γραμμή σε σχέση με την Τουρκία.
Το κυρίαρχο στοιχείο στην πολιτική Ν. Κοτζιά, όπως αυτός το διατυπώνει, είναι ότι «η Ελληνική Κυβέρνηση και το Υπουργείο Εξωτερικών δεν αφήνει να πέσει κάτω τίποτα» στο όνομα της συνεννόησης και της ειρηνικής διευθέτησης των όποιων διαφορών με τις γειτονικές χώρες.
Υποθέτω, ότι εννοεί πως απαντούμε με ανακοινώσεις και αναφορές σε αρμόδιους Οργανισμούς. Το πρόβλημα όμως είναι, ότι μ’ αυτού του είδους την αντιμετώπιση, δεν προέκυψε κάποιο θετικό στοιχείο για την Ελλάδα. Ελπίζω να μη υποστηριχθεί ότι είναι επιτυχής η τακτική, επειδή δεν προέκυψε κάτι χειρότερο.
Απεναντίας, ο Έλληνας πολίτης παρατηρεί, ότι στα επίμαχα θέματα με τις γειτονικές χώρες, αρνητική είναι η εικόνα και δυσοίωνο το μέλλον. Πόση σημασία μας έδωσε η Αλβανία, όπου η κυβέρνησή της, και παρά την αντίθετη απόφαση της αλβανικής δικαιοσύνης, εξακολουθεί να στρέφεται κατά των Ελλήνων; Πού στηρίζουν την αισιοδοξία τους οι Σκοπιανοί, ότι είναι θέμα χρόνου να επιλυθεί το ζήτημα μόνον της ονομασίας, αρνούμενοι κάθε άλλη συζήτηση, ενώ ο Ν. Κοτζιάς έκανε λόγο και -πολύ ορθά- για διαφωνία και στο θέμα της εθνότητας;
Ως προς την Τουρκία, τα διαβόητα Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης που λαμβάνονται, σε τι άλλαξαν την επιθετική κακόβουλη πολιτική της; Ο Ν. Κοτζιάς παρατηρεί, ότι η τουρκική παραβατικότητα κλιμακώνεται συνεχώς, με αποτέλεσμα να αυξάνεται ο κίνδυνος ενός "ατυχήματος" στο Αιγαίο. Και, γνωρίζει ασφαλώς ο υπουργός, ότι δεν είναι μόνον οι παραβιάσεις του εθνικού εναέριου χώρου, αλλά και το δημιουργούμενο κλίμα στον τουρκικό λαό εις βάρος της Ελλάδος, όχι μόνον από ακραίους και περιθωριακούς πολιτικούς και δημοσιογράφους, αλλά και από τον ίδιο τον Ερντογάν.
Ο Ν. Κοτζιάς, επισημαίνει στην απάντησή του, ότι το πολιτικό και κοινωνικό σκηνικό στην Τουρκία, ειδικά μετά το πραξικόπημα, χαρακτηρίζεται από ιδιαίτερη νευρικότητα και ενίσχυση των αναθεωρητικών τάσεων τόσο στους υψηλόβαθμους κυβερνητικούς κύκλους όσο και σε πολύ μεγάλο τμήμα της αντιπολίτευσης. Θεωρεί όμως μετά την συνάντηση Τσίπρα-Ερντογάν στο Πεκίνο, τον Μάιο, έπεσαν οι τόνοι, τουλάχιστον εκ μέρους των αξιωματούχων της τουρκικής κυβέρνησης, ειδικά ως προς το θέμα της Συνθήκης της Λωζάννης.
Και λοιπόν; Σημασία έχει μόνον τι εκφωνούν περί αυτού ο Ερντογάν και οι υπουργοί του, και όχι τι σχεδιάζουν και πολύ περισσότερο τι πράττουν; Το πλέον ανησυχητικό είναι, ότι ενώ δεν διαθέτει η Τουρκία τον αναγκαίο αριθμό πιλότων, εν τούτοις οι πτήσεις των τουρκικών αεροπλάνων αυξάνονται. Ίσως, πρόκειται για πιλότους φιλικών προς την Τουρκία χωρών [τους άπειρους Τούρκους πιλότους τους αντιλαμβάνονται οι δικοί μας, αφενός επειδή πετούν υψηλά, αφετέρου ότι αποφεύγουν τις αναγνωρίσεις και εμπλοκές]. Επομένως, η έλλειψη πιλότων στην Τουρκία, δεν πρέπει να μας εφησυχάζει.
Συμφωνώ με την διαπίστωση ότι, επειδή η κλιμάκωση της έντασης προκαλεί εύλογες ανησυχίες, είναι περισσότερο από ποτέ αναγκαία η ενεργοποίηση της Διπλωματίας ώστε να πέσουν οι τόνοι. Διότι αν σιγήσει η Διπλωματία, δεν θα υπάρχει πλέον αντίλογος στις εκατέρωθεν ανεύθυνες φωνές με ό,τι αυτό συνεπάγεται ως προς το ενδεχόμενο ενός "ατυχήματος". Έτσι, είναι, επειδή όταν αποτυγχάνει ο υπουργός Εξωτερικών, το θέμα πλέον πάει στα χέρια του υπουργού Άμυνας.
Όμως, όπως και στις περιπτώσεις Σκοπίων και Αλβανίας, είναι προφανές πως εκτός από ανακοινώσεις και συναντήσεις, πρέπει να ληφθούν κάποια μέτρα. Η ασύδοτη, φερ’ ειπείν, συμπεριφορά του Τούρκου Προξένου στην Κομοτηνή, δεν πρέπει να εμποδιστεί; Ούτε κάποια "χειροπιαστά" μέτρα κατά των Αλβανών θα υπάρξουν;
Η αλήθεια είναι επίσης, πως αυτό το τετριμμένο, δεν ήθελα να το ακούσω από τον υπουργό: «Πάγια επιδίωξη της Αθήνας είναι η μετατροπή των ελληνοτουρκικών σχέσεων από αντιπαραθετικές σε συνεργατικές. Απαραίτητη προϋπόθεση ο σεβασμός του διεθνούς δικαίου και να κρατηθούν ανοικτοί οι δίαυλοι επικοινωνίας με την τουρκική πλευρά ώστε να στηθούν γέφυρες συνεργασίας». Για ποιο σεβασμό διεθνούς δικαίου από την Τουρκία μιλάει, δεν μπόρεσα να καταλάβω.
Υ.Γ. Δεν άκουσα επίσης και για τους λόγους που καλέσαμε τον Ερντογάν στην Ελλάδα. Όσο δεν δίνεται ικανοποιητική εξήγηση, θα στερεώνεται η υπόνοια ότι λειτουργεί το "σύνδρομο του φόβου", το οποίο έδωσε στην Τουρκία το δικαίωμα, χρόνο με τον χρόνο, να διεκδικεί πολύ περισσότερα κάθε φορά.
Μακεδών
Πηγή: voria.gr
