Ελληνική παράδοση – Ταξίδι μακρινό

Ξεκινώντας, λοιπόν, το μακρινό ταξίδι για την Αμερική, ένεκα της αποφοίτησης του Μ., συναντιώμαστε τυχαία με την κυρία Σ. πάνω στο αεροπλάνο. Η κυρία Σ. είναι Ελληνίδα μετανάστρια στην Αμερική εδώ και μερικές δεκαετίες. Πρώτη φορά βλέπαμε την κυρία Σ., αλλά ήταν σαν να γνωριζόμασταν για χρόνια. Ανταλλάξαμε στοιχεία και μας παρακάλεσε να επικοινωνήσουμε μαζί της όταν ευκαιρήσουμε, για να μας πάει οπουδήποτε θέλουμε. Την κυρία Σ. τελικά τη συναντήσαμε μία φορά.

Φθάνουμε, λοιπόν, στον προορισμό μας, εξαντλημένοι από το ταξίδι, αλλά και ενθουσιασμένοι για μια καινούρια εμπειρία. Αρχικά, είχα την ευκαιρία να γνωρίσω τους ανθρώπους που ο Μ. συναναστρέφεται τα τελευταία χρόνια, οι περισσότεροι με καταγωγή από την Αμερική. Ωραίοι άνθρωποι. Αυτός που μου έκανε τρομερή εντύπωση, όμως, ήταν ένας από τους φίλους του Μ., ο Γιάννης (έτσι τον έχω ονομάσει), που με ρωτούσε για το πολιτικό σκηνικό στην Κύπρο και γνώριζε για πρωτοβουλίες που διάφορες ομάδες πολιτών πραγματοποίησαν σε σχέση με το Κυπριακό. Από το βλέμμα του καταλάβαινα ότι πραγματικά τον ενδιέφερε να μάθει. Εντυπωσιακό. Η νύχτα μας βρήκε στην κουζίνα του σπιτιού, παρέα 7-8 άτομα, στην πλειοψηφία τους ξένοι, καταναλώνοντας μπύρα με τη συντροφιά του Στέλιου Καζαντζίδη στα μεγάφωνα.

Μετά από μερικές μέρες, είχαμε την παρουσίαση του έργου του Μ. Μία εξαιρετική μουσικοθεατρική παράσταση που κατάφερε να καθηλώσει το κοινό. Η κυρία Σ., την οποία συναντήσαμε στο αεροπλάνο, ήταν μέρος του κοινού. Δεν είχε γνωρίσει ξανά τον Μ., αλλά ήταν σαν να τον ήξερε από παλιά. Η ελληνική γλώσσα είχε τον δικό της σημαντικό ρόλο να παίξει στο έργο. Αυτό, όμως, που συγκλόνισε πραγματικά το κοινό ήταν η ερμηνεία από τον Μ. ενός παραδοσιακού κυπριακού τραγουδιού, στο τέλος της παράστασης, αφιερωμένο στη γιαγιά που απεβίωσε πριν από μερικά χρόνια. Άνθρωποι που δεν γνώριζαν ελληνικά δάκρυσαν. Δάκρυσαν χωρίς καν να μπορούν να καταλάβουν τι έλεγε το τραγούδι.

Η παράσταση είχε τελειώσει, αλλά ένα μεγάλο μπάρμπεκιου (έτσι το λένε εδώ στα ξένα) ακολούθησε, όπου οι φίλοι και γνωστοί του Μ. είχαν την ευκαιρία να δοκιμάσουν διάφορα παραδοσιακά εδέσματα της Κύπρου. Φυσικά, η μουσική δεν μπορούσε να απουσιάζει από το γλέντι, εκεί όπου για ακόμα μια φορά ο Γιάννης κατάφερε να με εντυπωσιάσει, τραγουδώντας σε άπταιστα ελληνικά ένα τραγούδι το οποίο συνέθεσε μαζί με τον Μ. Ο Γιάννης, επαναλαμβάνω, δεν είναι Έλληνας. Αφού ήπιαμε και από ένα ποτηράκι ζυβανία, πέσαμε για ύπνο.

Οι επόμενες τρεις μέρες μάς βρίσκουν σε άλλη πολιτεία της Αμερικής, προσκεκλημένοι στο σπίτι του κύριου Σ., τον οποίον και πάλι δεν γνωρίζαμε από πριν, αλλά είχε την καλοσύνη να μας ανοίξει το σπίτι του. Μας υποδέχτηκε προσφέροντάς μας χαλλούμι και καρπούζι. Ο κύριος Σ., μετανάστης στην Αμερική αλλά και πρόσφυγας από το Πατρίκι, πήγε στην Κύπρο όταν άνοιξαν τα οδοφράγματα, με σκοπό να πάει να δει το σπίτι που γεννήθηκε. Δυστυχώς, σπίτι δεν υπήρχε. Οι Τούρκοι είχαν κάνει άλλα σχέδια. Η απογοήτευση και η θλίψη ήταν φανερή στο πρόσωπό του την ώρα που μου εξιστορούσε τα γεγονότα. Άνθρωπο με τόση ευγένεια και καλοσύνη είχα καιρό να συναντήσω. Τον ευχαριστήσαμε πολύ για τη φιλοξενία και συνεχίσαμε το ταξίδι μας.

Τα περιστατικά που έχω περιγράψει πιο πάνω, αλλά και οι άνθρωποι που συνάντησα με έκαναν να ελπίζω και να είμαι πολύ πιο αισιόδοξος για τη συνέχεια. Είναι καθήκον μας να διατηρήσουμε την παράδοσή μας, όπου και αν βρισκόμαστε. Ο Ελληνισμός, πάντως, καλά κρατεί, σε όλα τα μέρη της γης, με άξιους πρεσβευτές του μερίδα Έλλήνων φοιτητών, μετανάστες, αλλά και ξένους που εμβολιάζονται καθημερινά με τις αξίες και τα ιδανικά του.

Καλή αντάμωση, λοιπόν.

Φοίβος Νικολαΐδης

Σιωπηλός Μάρτυς ή Rear Window

Πηγή: Εφημερίδα Ένωσις