Ελληνισμός και Παλαιστίνη
Νεαρές Παλαιστίνιες
και η Γαλιλαία των Εθνών!
Οι Φιλισταίοι είναι πολύ αρχαίος λαός μη σημιτικής καταγωγής. Η συντριπτική πλειοψηφία των ιστορικών δέχονται το γεγονός ότι ήταν Κρήτες, που πήγαν και εγκαταστάθηκαν στην Παλαιστίνη, πριν απ’ τους Ισραηλίτες με κέντρο τη Γάζα και τις πόλεις Ιόππη, Άζωτο, Ασκάλωνα και Ακαρρών. Κατά τους γλωσσολόγους οι λέξεις «Φιλισταίοι» και «Παλαιστίνιοι» είναι ταυτόσημες.
Για την αποίκηση της Παλαιστίνης από τους Κρήτες Φιλισταίους, που πολεμούσαν όπως οι ομηρικοί Έλληνες, μας διαβεβαιώνει η ελληνική γραμματεία (π.χ. Σαρπηδόνας βασιλιάς των Σολύμων -αργότερα ονομάστηκαν Ιεροσόλυμα- Ηρόδοτος) αλλά και η Παλαιά Διαθήκη:
«4 διότι Γάζα διηρπασμένη ἔσται, καὶ ᾿Ασκάλων εἰς ἀφανισμόν, καὶ ῎Αζωτος μεσημβρίας ἐκριφήσεται, καὶ ᾿Ακκαρὼν ἐκριζωθήσεται. 5 οὐαὶ οἱ κατοικοῦντες τὸ σχοίνισμα τῆς θαλάσσης, πάροικοι Κρητῶν· λόγος Κυρίου ἐφ᾿ ὑμᾶς, Χαναὰν γῆ ἀλλοφύλων, καὶ ἀπολῶ ὑμᾶς ἐκ κατοικίας. 6 καὶ ἔσται Κρήτη νομὴ ποιμνίων καὶ μάνδρα προβάτων».
Μτφ. «Διότι η Γάζα θα λεηλατηθεί, η Ασκαλών θα εξαφανιστεί, η Άζωτος στο καταμεσήμερο θα εξαφανισθεί από προσώπου της γης και η Ακκαρών θα εκριζωθεί. Αλίμονο σε αυτούς που κατοικούν τα παράλια (της Παλαιστίνης), τους απογόνους τούτους των Κρητών αποίκων. Ο λόγος του Κυρίου στρέφεται εναντίον σου, ω Χαναάν και συ χώρα των αλλοφύλων: Θα καταστρέψω εσάς και τις κατοικίες σας. Έτσι κι αλλιώς η Κρήτη θα γίνει τόπος βοσκής προβάτων και ποιμνιοστάσιο». («Προφήτης Σοφονίας», β΄. 4-5).
Η εντύπωση των λαών της Μέσης Ανατολής, κατά την αρχαιότητα, ήταν ότι οι Φιλισταίοι ήταν συγγενείς με του Έλληνες. Αλλά και στους αιώνες που ακολούθησαν η ελληνική παρουσία στην περιοχή ενισχύθηκε σημαντικά ιδίως κατά τα ελληνιστικά χρόνια, όταν και ο ελληνικός πληθυσμός της Παλαιστίνης έφθασε να είναι το κυρίαρχο στοιχείο. Τρανό παράδειγμα αποτελεί η βορειότερη περιοχή της σημερινής Παλαιστίνης, η Γαλιλαία.
Το 103 π.Χ. οι Ιουδαίοι κατέλαβαν τη Γαλιλαία και οι κάτοικοί της εξαναγκάστηκαν να ασπαστούν τον Ιουδαϊσμό. Μέχρι γεννήσεως του Χριστού πολλοί γύρισαν όμως σε παλιές τους λατρείες, ενώ παράλληλα εγκαταστάθηκαν κι άλλοι Έλληνες στη Γαλιλαία μαζί με Λατίνους, Άραβες κ.α.
Οι πόλεις ήταν οργανωμένες με τα ελληνικά δεδομένα και είχαν ναούς, θέατρα, γυμναστήρια, «αγορά» κτλ. Οι Ιουδαίοι αντιμετώπιζαν με εχθρότητα τους Γαλιλαίους, όπως συνέβαινε παλαιότερα με τους Φιλισταίους, αφού τους έβλεπαν ανταγωνιστικά.
Η «Γαλιλαία των εθνών»,όπως ονομαζόταν, προέρχεται από τις ελληνικές λέξεις γα (γη) και λιλαίομαι (επιθυμώ). Άρα επιθυμητή γη. Τα ελληνικά ονόματα σε πόλεις της Γαλιλαίας (Επτάπηγον, Καισάρεια, Τιβεριάς, Σκυρόπολις) αλλά και σε γειτονικές (Γέρακα, Πέλλα, Φιλαδέλφεια, Καλλιρόη, Ελευεθερούπολις κ.α.) μαρτυρούν την ελληνική παρουσία στην περιοχή. Οι κάτοικοι ήταν Έλληνες, εξελληνισμένοι και ελληνίζοντες. Καθομιλουμένη γλώσσα των εθνοτήτων ήταν η ελληνική.
Να σημειωθεί ότι τόσο η Μαρία (από το ομηρικό Μάρα – θάλασσα) όσο και οι 11 από τους 12 μαθητές του Ιησού (από το ίαση-σωτηρία, γιατρειά) ήταν Γαλιλαίοι, άρα ελληνογενείς και όχι ιουδαίοι.
Απόδειξη:
Πράξεις Αποστόλων, Κεφάλαιο 2
Πραξ. 2,5 Ἦσαν δὲ ἐν Ἱερουσαλὴμ κατοικοῦντες Ἰουδαῖοι, ἄνδρες εὐλαβεῖς ἀπὸ παντὸς ἔθνους τῶν ὑπὸ τὸν οὐρανόν·
Πραξ. 2,5 Ευρίσκοντο δε εις την Ιερουσαλήμ κατά την ημέραν εκείνην, άλλοι μεν ως μόνιμοι κάτοικοι, άλλοι δε ως προσωρινοί λόγω της εορτής, άνδρες Ιουδαίοι ευσεβείς από κάθε έθνος που υπήρχε κάτω από τον ουρανόν.
Πραξ. 2,6 γενομένης δὲ τῆς φωνῆς ταύτης συνῆλθε τὸ πλῆθος καὶ συνεχύθη, ὅτι ἤκουον εἷς ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ λαλούντων αὐτῶν.
Πραξ. 2,6 Οταν δε έγινε η βοή από τον ουρανόν, εμαζεύτηκε το πλήθος εκεί και όλοι εκυριεύθησαν από σύγχυσιν και απορίαν, διότι ο καθένας των ήκουε τους μαθητάς να ομιλούν την ιδικήν του γλώσσαν.
Πραξ. 2,7 ἐξίσταντο δὲ πάντες καὶ ἐθαύμαζον λέγοντες πρὸς ἀλλήλους· οὐκ ἰδοὺ πάντες οὗτοί εἰσιν οἱ λαλοῦντες Γαλιλαῖοι;
Πραξ. 2,7 Εξεπλήσσοντο δε όλοι και εθαύμαζαν, λέγοντες μεταξύ των· “τι συμβαίνει; Ολοι αυτοί, που ομιλούν, δεν είναι Γαλιλαίοι;
Πραξ. 2,8 καὶ πῶς ἡμεῖς ἀκούομεν ἕκαστος τῇ ἰδίᾳ διαλέκτῳ ἡμῶν ἐν ᾗ ἐγεννήθημεν,
Πραξ. 2,8 Και πως, ο καθένας από ημάς, τους ακούομεν να ομιλούν την ιδικήν μας γλώσσαν, την οποίαν εμάθαμεν από της γεννήσεώς μας;
Άρα λοιπόν οι μαθητές του Χριστού, ως Γαλαιλαίοι, δεν μιλούσαν εβραϊκά σαν μητρική γλώσσα, παρά μόνο μετά την επιφοίτηση του Αγίου Πνεύματος, σύμφωνα με τις γραφές. Αυτό οι Ιουδαίοι δεν το γνώριζαν και του εξέπληξε το γεγονός ότι οι μαθητές μιλούσαν την δική τους γλώσσα.
Σήμερα αν και η ελληνική συνείδηση λόγω των εξισλαμισμών (βέβαια υπάρχουν και ορθόδοξοι Παλαιστίνιοι) έχει χαθεί, όλοι θυμούνται τουλάχιστον τη συγγένεια που έχουν με τους Έλληνες.
Για του λόγου το αληθές, κλείνουμε με τη φράση του Παλαιστίνιου ηγέτη, Γιασέρ Αραφάτ, που είχε δηλώσει στην Αθήνα:
15 Δεκεμβρίου 1981: «Εμείς οι Παλαιστίνιοι καταγόμαστε από την Κρήτη. Φύγαμε από την Κρήτη και πήγαμε στην Παλαιστίνη. Ξαναγυρίσαμε στην Κρήτη και ξαναφύγαμε από την Κρήτη και ξαναπήγαμε και εγκατασταθήκαμε μονίμως στην Παλαιστίνη…»
Πηγή: ΠΥΓΜΗ.gr
