Επιλογή της Φλώρινας ως «ουδέτερη» ζώνη ή απλά λάθος επιλογές ;

3 Ιουνίου, 2018 - 15:45

Ερωτηματικά προκύπτουν από το άκουσμα και μόνο της συνάντησης των 2 Πρωθυπουργών Ελλάδας και Σκοπίων στις τρικρατικά διασυνοριακές Πρέσπες, ως επιλογή τόπου εξαγγελίας της συμφωνίας παράδοσης από την Ελληνική Κυβέρνηση του ελληνικού ονόματος της Μακεδονίας στη γειτονική πολυεθνική χώρα, με το πρόσχημα κάποιας σύνθετης ονομασίας!!!

Δεν είναι κάποια διακρατική επαφή για θέματα φύσης, πολιτισμού, οικονομίας, πολιτικής άμυνας ή ακόμα και στρατιωτικής συνεργασίας, η οποία θα ήταν απόλυτα θεμιτή, έως και επιβεβλημένη…

Είναι πληροφόρηση για συνάντηση εξαγγελίας αναγνώρισης από την Ελληνική Κυβέρνηση, με ή χωρίς επικύρωση, απεμπόλισης της ελληνικής ιστορίας και στην πράξη .έστω και άτυπα, ουδετεροποίησης ή «γκριζαρίσματος», αρχικά της Φλώρινας και προοδευτικά όλης της ελληνικής Μακεδονίας, με την αναγνώριση του δικαιώματος της χρήσης του ονόματος από ένα τρίτο κράτος, κι όχι από την Ελλάδα!

Στην ουσία, παράδοσης ελληνικού εδάφους στο γειτονικό κράτος, πέρα από τους τύπους!

Ειδικά αν η παραπάνω συμφωνία δεν περιλαμβάνει γλώσσα, έθνος και ταυτότητα, ούτε αναγνώριση των εθνικών και λοιπών μειονοτήτων στη γείτονα, κι ούτε αναφορά στον ελληνικό πληθυσμό και την ελληνική ιστορία, εδάφη, πολιτισμό και πόλεις στη γείτονα!

Κι ακόμα ειδικότερα αν στην ατζέντα της συζήτησης, έστω άτυπα, περιλαμβάνεται η σκοπιανοποίηση των διαφόρων τοπικών διαλέκτων, σλαβογενών ή και σλαβοφανών, όπως σε όλα τα σύνορα της γης, με ένταξη τους στην τεχνητή λόγια σκοπιανή γλώσσα, ώστε όλοι οι πρώην πατριαρχικοί έλληνες γραικομάνοι, οι περισσότεροι δίγλωσσοι ή τρίγλωσσοι, να ενταχθούν στην πρώην εξαρχική κουλτούρα, τεχνητά διαφοροποιημένη με τιτοικά πρότυπα!

Κι ακόμα ειδικότερα, με την χρήση σκοπιανής σχολικής διδακτικής ύλης, τραγουδιών και πολιτισμού, ξένου προς τις κατά τόπους παραδόσεις σε μερικά σημερινά διασυνοριακά ελληνικά μέρη, σε συνέχεια της μη χρήσης της ελληνικής , βουλγαρικής, σερβικής γλώσσας στη γείτονα, έστω κι αν εξ ανάγκης υπάρχει η αναγνώριση της αλβανικής γλώσσας!

Και το σημαντικότερο, οι όποιες συναντήσεις και συζητήσεις να μη γίνονται μετά από εγκριτικό δημοψήφισμα εκατέρωθεν, ώστε να προκαταλαμβάνονται μελλοντικές εξελίξεις, σε τυχόν πιο ευνοικές συνθήκες!

Η’ διαζευκτικά να μην γίνονται μετά από εθνικές εκλογές , στις οποίες το άθροισμα των εξαγγελιών των κομμάτων να εξάγεται ως εγκριτικό στη συγκεκριμένη πρόταση και σε συγκεκριμένα σκεπτικά, ακόμα και συμφωνίες!

Δηλαδή, να αναλαμβάνει εκλογικά το κόστος κι άλλο κόμμα ή κόμματα τις νυν μονομερείς εθνικές επιλογές, που απηχούν το 10% των Ελλήνων ή όποιο άλλο ποσοστό εκατέρωθεν!

Διαφορετικά κάθε συνάντηση χωρίς τις παραπάνω προυποθέσεις σαφώς και δεν απολαμβάνει τις εκατέρωθεν κοινωνικές ανοχές στα 2 κράτη, ειδικά χωρίς εκατέρωθεν δημοψηφίσματα!

Συνεπώς χωρίς και πριν την επικύρωση με εκατέρωθεν δημοψηφίσματα κάθε τρίκρατη διασυνοριακή συνάντηση ουδετεροποιεί ή αμφισβητεί ή γκριζάρει περιοχές και διακυβεύει ένα αγαστό μέλλον, που να βασίζεται στην πραγματική εκατέρωθεν λαική βούληση!

Ακόμα και οικονομικές και άλλες διακρατικές συμφωνίες, εάν γίνονται στα παραπάνω πλαίσια της μη προβλεπόμενης εκατέρωθεν λαικής επικύρωσης είναι αν όχι άκυρες, τουλάχιστον ακυρώσιμες από επιγενόμενες στάσεις και αξιολογήσεις!

Ακόμα και αποφάσεις εκατέρωθεν Βουλών , ειδικά με απλές πλειοψηφίες , είναι ακυρώσιμες δια επιγενόμενου δημοψηφίσματος, πόσο μάλλον αν υπάρχει 1 μόνο δημοψήφισμα, στη 1 χώρα μόνο…

Συνεπώς κάθε συνάντηση στα σύνορα των χωρών , για υπαρξιακές υποθέσεις τους, που δεν γίνεται κατόπιν λαικών επικυρώσεων εκατέρωθεν κάνει ζημία και στους λαούς και τις υπαρξιακές υποθέσεις εκατέρωθεν!

Διότι, προς επίρρωσιν των ανωτέρω, κι αν ακόμα έχει διαλυθεί η πρώην Γιουγκοσλαβία,δεν υπάρχει νέα παγκόσμια διεθνής συνθήκη, που να καταργεί της Γιάλτας, η οποία, ας σημειωθεί δεν περιείχε ούτε 1 λέξη που να αναφερόταν σε άλλα έθνη στα Βαλκάνια, πλην των υπαρκτών Ελλάδος, Σερβίας, Βουλγαρίας και Αλβανίας!

Οπότε δεν δίνεται το δικαίωμα σε κανέναν αυθαίρετο επιγενόμενο,ανιστόρητο και αμαθή του διεθνούς δικαίου,να πάρει τις όποιες αποφάσεις ερήμην λαών, ιστορίας ή έστω γενικότερων διεθνών συνθηκών…

Οσες σκοπιμότητες κι αν υπάρχουν, θα υπάρχουν πάντα και αντισκοπιμότητες , ώστε κάθε διμερής συμφωνία, που δεν στηρίζεται σε κοινή συμφωνία όλων των λαών, της ιστορίας, της διεθνούς κοινότητας και συνάδει με τις γενικότερες συμφωνίες των διεθνών παγκόσμιων ανταγωνιστών, θα ενέχει πάντα κινδύνους αποσταθεροποίησης, ειδικά όταν στηρίζεται σε μονομερή ψεύδη καταπίεσης λαών και πολιτισμών !