Ευρωπαϊσμός και απομονωτισμός.

Ρέμπραντ (1632), Η αρπαγή της Ευρώπης
Πηγή: wikipedia.org

Η Ελλάδα καταστρέφεται -και ενδέχεται να καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά- γιατί οδεύει προς την εντελώς αντίθετη κατεύθυνση από όλες τις παγκόσμιες κυρίαρχες τάσεις.

Όλοι ανοίγονται στον πλανήτη και εμείς κλεινόμαστε εντός μιας κάποιας «Ευρώπης» (δεν εννοώ να «φύγουμε» -από που;-, το να «φύγουμε» φαντάζει σαν αντίστροφή παρωδιακή μίμηση του να «ανήκουμε», το θέμα είναι να απαντήσουμε). Για κάποιο λόγο η Κίνα ξεπερνά ως μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γερμανίας τις Η.Π.Α. Για κάποιο λόγο οι Η.Π.Α στρέφονται περισσότερο στην ανατολική Ασία και την Ασία του Ειρηνικού από ότι στην Ευρώπη (και η Ε.Ε με τη σειρά της το ίδιο κάνει τόσο με την Ασία όσο και με την Λατινική Αμερική). Για κάποιο λόγο στους δέκα μεγαλύτερους εμπορικούς εταίρους των Η.Π.Α βρίσκονται μόλις δύο-τρεις ευρωπαϊκές χώρες. Για κάποιο λόγο το 80% της παγκόσμιας ανάπτυξης για το 2015 θα επιτευχθεί από τις Η.Π.Α, την Ινδία και την Κίνα. Για κάποιο λόγο η Γερμανία έχει απολέσει από την ενοποίηση της έως σήμερα περίπου το 43% του μεριδίου της επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π (Το 1991 το μερίδιο της Γερμανίας επί του παγκόσμιου Α.Ε.Π ήταν 6,12%, πέρυσι, το μερίδιο της κυμάνθηκε στο 3,45%).

Οι Έλληνες καταστρέφονται -και ενδέχεται να καταστραφούν σχεδόν ολοκληρωτικά- γιατί κουβαλούν συμπλέγματα και χαρακτηρίζονται από πολιτιστική σχιζοφρένεια.

Τα ιδεοληπτικά απομεινάρια του διπολικού συστήματος απλά συνεχίζουν το σύνθημα «ανήκωμεν εις την Δύσιν», με διαφορετική προβιά, γιατί δεν έχουν τίποτα να πουν για έναν εντελώς καινοφανή κόσμο ο οποίος διανοίγεται μπροστά τους (ιδεολογήματα μιας παλαιοκομματικής ψυχροπολεμικής κάστας η οποία δεν ξέρει τι να κάνει στις νέες συνθήκες που διαμορφώνονται και επιλέγει την «Ευρώπη» ως αυτόματο πιλότο). Όταν «άνηκες εις την Δύση», η «Δύση» αντιπροσώπευε πάνω από το 50% του παγκόσμιου Α.Ε.Π και πάνω από το 25% του παγκόσμιου πληθυσμού, όχι, όπως τώρα, που αντιπροσωπεύει το 30% του παγκόσμιου Α.Ε.Π και το 12-3% του παγκόσμιου πληθυσμού (και εάν δούμε τα πράγματα πιο συγκεκριμένα για Η.Π.Α και Ε.Ε, τα δεδομένα είναι ακόμη χειρότερα. Οι Ηνωμένες Πολιτείες αντιπροσωπεύουν το 4,45% του παγκόσμιου πληθυσμού, η Ευρωπαϊκή Ένωση αντιπροσωπεύει το 7% και η ζώνη του €uroνομίσματος το 4,7% περίπου του παγκόσμιου πληθυσμού).

Όταν είσαι ο τελευταίος κρίκος μιας αλυσίδας και αυτή η αλυσίδα βυθίζεται, είσαι ο πρώτος που καίγεται ή λιώνει υπό το βάρος των άλλων κρίκων.

Όταν ολόκληρη η «Δύση» και η «Ευρώπη» ανοίγεται -ή προσπαθεί να ανοιχτεί-, εσύ βυθίζεσαι και απομονώνεσαι όλο και περισσότερο εντός μιας κάποιας «Ευρώπης» (ξέρετε οι ανασφαλείς και οι μέτριοι γιατί το κάνουν αυτό; Να σας πω. Γιατί ερμηνεύουν την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση ως ένα είδος προστατευτισμού και ως μέσο προστασίας τους από την «παγκοσμιοποίηση»). Αυτοί που θέλουν να μας «κρατήσουν στην Ευρώπη» κάνουν τα ακριβώς αντίθετα από αυτά που πρέπει. Για κάποιο λόγο οι προηγμένες ευρωπαϊκές χώρες συμμετείχαν στην ΑΙΙΒ αγνοώντας την βούληση των Η.Π.Α. Για κάποιο λόγο οι Η.Π.Α επιδιώκουν την συμφωνία TPP και πιο πριν επιδίωκαν ένα G2 με την Κίνα (αλλά η Κίνα δεν δέχθηκε). Μονάχα μέσω ενός παγκοσμίου ανοίγματος μπορεί η Ελλάδα να επιτελέσει έναν ζωτικό ρόλο για την «Ευρώπη» και κυρίως για τον ίδιο της τον εαυτό, που θα της εξασφαλίσει -μέσω των λειτουργιών που θα επιτελεί- την ύπαρξη και τη θέση της στην Ευρώπη και στον Κόσμο.

Η Ελλάδα πρέπει να γίνει παγκόσμια -δηλαδή ν' ανοιχτεί- για να γίνει «ευρωπαϊκή» (και τι σημαίνει «ευρωπαϊκή» τέλος πάντων;). Η Ελλάδα η οποία επιθυμεί να γίνει ευρωπαϊκή θα παραμείνει επαρχιώτικη. Πρέπει να έχεις κάτι να προσφέρεις. Το αντίγραφο ποτέ δεν ξεπερνά το πρωτότυπο. Αυτή είναι η μοίρα του μιμητισμού και του επαρχιωτισμού.

Η εποχή που κλεινόσουν μέσα στο έδαφος σου και το κράτος σου και το ανάπτυσσες στο μέγιστο βαθμό προσπαθώντας να επιτύχεις υψηλά επίπεδα αποδοτικότητας και παραγωγικότητας, τέλειωσε για τους περισσότερους. Εξαντλήθηκαν τα όρια. Εδαφικά η Γερμανία και δημογραφικά η Γαλλία είναι -σχεδόν- αμελητέες, δεν μπορούν να πρωταγωνιστήσουν (εξ ου και η Ε.Ε). Ελάχιστες χώρες υπάρχουν στον πλανήτη που μπορούν και θα πρωταγωνιστήσουν.

Ζούμε την εποχή του μεταξύ και του ανάμεσα (περιοχών, κρατών, κοινωνιών) όχι του εντός (περιοχών, κρατών, κοινωνιών).

Ασχετοσύνη. Ιδεοληψία. Ανεπάρκεια. Ανασφάλεια. Επαρχιωτισμός. Αυτά είναι τα χαρακτηριστικά του εν Ελλάδι «ευρωπαϊσμού» ο οποίος μας οδηγεί νομοτελειακά στον απομονωτισμό. Η εσωτερική λογική συνέπεια του εν Ελλάδι «ευρωπαϊσμού» είναι ο απομονωτισμός (όπως αποδείχτηκε άλλωστε).

.~`~.