Εξ αφορμής

Γράφει ο Αρματιστής

(Ταξίαρχος ε.α. Βασίλειος Λουμιώτης)

Εξ αφορμής της σύλληψης δύο στελεχών του Στρατού μας από τον Τουρκικό Στρατό επί των Ελληνοτουρκικών συνόρων στην περιοχή των Καστανεών Έβρου, θα ήθελα να αναφερθώ σε ορισμένα ζητήματα που αφορούν τη σύλληψη, αλλά και σε κάποια άλλα γενικότερου ενδιαφέροντος.

Αρχικά θέλω να ευχηθώ οι δύο συλληφθέντες να επιστρέψουν σύντομα στην Πατρίδα και στις οικογένειές τους.

Ελπίζω η υπόθεσή τους να μην αποτελέσει αντικείμενο συναλλαγής μεταξύ Ελλάδας Τουρκίας. Σε περίπτωση Τουρκικών εκβιασμών που θα οδηγήσουν σε οιασδήποτε μορφής συναλλαγή για την απελευθέρωση των δύο στελεχών, η εθνική ταπείνωση θα είναι απείρως μεγαλύτερη από αυτή της σύλληψης και σε κλίμακα μάλιστα μεγαλύτερη αυτής των Ιμίων. Στην περίπτωση δε που η απελευθέρωση των στελεχών αποδοθεί στη «μεγαλοψυχία» του σουλτάνου Ερντογάν, τότε θα είμαστε για λύπηση.

Είμαι βέβαιος ότι το όλο περιστατικό είναι στημένο. Αρνούμαι να δεχθώ ότι δύο μόνιμα στελέχη έχασαν το προσδιορισμένο και πατημένο από χιλιάδες περίπολα δρομολόγιο περιπολίας. Πιστεύω ότι οι Τούρκοι τους συνέλαβαν εντός του Ελληνικού εδάφους με σκοπό να εκμεταλλευτούν την σύλληψη των δύο στελεχών προς εξυπηρέτηση των σκοπών τους. Τη βεβαιότητα αυτή την στηρίζω στην κατάθεση του Ανθυπολοχαγού, στην οποία αναφέρει ότι εισήλθε στο Τουρκικό έδαφος ακολουθώντας κάποια ίχνη, πιθανόν λαθρομεταναστών. Αυτή η αναφορά είναι εξόχως προβληματική και δημιουργεί από μόνη της τεράστια ερωτηματικά. Δεν μπορώ να αποδεχθώ ότι ο ανθυπολοχαγός, κινούμενος επί του δρομολογίου περιπολίας, στράφηκε ανατολικά, δηλαδή προς το Τουρκικό έδαφος για να ακολουθήσει τα ίχνη. Αν ισχύει το ότι ακολούθησε κάποια ίχνη, που πιθανολόγησε ότι ανήκαν σε λαθρομετανάστες, θα στρεφόταν προς τα δυτικά, δηλαδή προς το εσωτερικό της Ελλάδας.

Αλλά και να μην έτσι, είναι βέβαιο οι Τούρκοι θα εκμεταλλευτούν το περιστατικό. Είναι μανούλες σε αυτά. Στην περίπτωση που τα δύο στελέχη επιστρέψουν σύντομα, αυτό θα γίνει με ανταλλάγματα που θα τα μάθουμε μάλλον αργότερα.

Θεωρώ ότι είναι εξαιρετικά δυσάρεστο το γεγονός ότι ο Αρχιστράτηγος των Ενόπλων Δυνάμεων Ναύαρχος Αποστολάκης «επικοινωνεί» με τον Τούρκο ομόλογό του προκειμένου να επιτύχει την ταχεία επιστροφή των συλληφθέντων στελεχών.

Και αν το περιστατικό της σύλληψης δύο μόνιμων στελεχών είναι ταπεινωτικό, θα πρέπει όλοι να σκεφτούμε το πόσο τραγικά ταπεινωτικό θα είναι για τον Στρατό μας η απώλεια εθνικού εδάφους. Παραδείγματος χάριν, μίας νησίδας από αυτές που διεκδικούν οι Τούρκοι.

Η σύλληψη σε καιρό ειρήνης δύο μόνιμων στελεχών του Στρατού από τον προαιώνιο εχθρό του έθνους είναι πέρα για πέρα ένα λυπηρό γεγονός, για να μην πω κάτι βαρύτερο. Σε καμιά περίπτωση δεν έπρεπε να συμβεί. Είναι εντελώς αδικαιολόγητη. Δεν συνελλήφθησαν κληρωτοί οπλίτες, αλλά μόνιμα στελέχη τα οποία επιβάλλεται να διαθέτουν υψηλό βαθμό ευθύνης κατά την εκτέλεση της αποστολής τους και την απαιτούμενη εκ των περιστάσεων ετοιμότητα για να αντιδράσουν ταχέως και αποφασιστικά σε απρόβλεπτες και αιφνιδιαστικές καταστάσεις.

Η σύλληψη των δύο στελεχών είναι ακόμη περισσότερο αδικαιολόγητη, επειδή η υπάρχουσα την παρούσα περίοδο τεταμένη κατάσταση στις Ελληνοτουρκικές σχέσεις, λόγω των ακραίων Τουρκικών επιθετικών προκλήσεων κατά την Ελλάδας, επέβαλε μεγαλύτερη προσοχή και ετοιμότητα, ενισχυμένες περιπόλους και αυξημένη επαγρύπνηση για την αντιμετώπιση απρόβλεπτων καταστάσεων.

Είναι αδιανόητο ότι το περίπολο ήταν διμελές και όχι τουλάχιστο τετραμελές. Είναι εκτός κάθε λογικής ότι τα δύο στελέχη κινούνταν σε δασωμένη περιοχή, χωρίς τη κάλυψη μίας άλλης ομάδας που θα βρίσκονταν σε απόσταση αμοιβαίας υποστήριξης.

Αποτελεί επίσης σοβαρό ερωτηματικό το γιατί το περίπολο που κινούταν στο χερσαίο μέρος των Ελληνοτουρκικών συνόρων ήταν διμελές, ενώ τα αντίστοιχα περίπολα που κινούνται στα αναχώματα του ποταμού Έβρου είναι τριμελή. Τουλάχιστο ήταν τριμελή με βάση την γνώση που διέθετα.

Με βάση την υπάρχουσα εμπειρία, επιβάλλεται να γνωρίζουν όλοι όσοι υπηρετούν και εκτελούν υπηρεσία στην περιοχή των Ελληνοτουρκικών συνόρων, είτε στον Έβρο, είτε στα νησιά του Αιγαίου και πολύ περισσότερο εκεί που το σύνορο είναι χερσαίο και ως εκ τούτου η επαφή μεταξύ των αντιπάλων περιπόλων είναι καθημερινή, ότι οι Τούρκοι δεν έχουν μπέσα και κάποια στιγμή θα κτυπήσουν. Επιβάλλεται να μελετάται, να αναλύεται και να διδάσκεται το αιματηρό επεισόδιο που συνέβη το 1986 στην περιοχή των Φερών, όταν ύστερα από προσχεδιασμένη ενέργεια των Τούρκων εκτελέστηκε εν ψυχρώ ο στρατιώτης Καραγώγος, μέλος τριμελούς περιπόλου. Ο δολίως (μπαμπέσικα κατά το κοινό) δολοφονηθείς Στρατιώτης Καραγώγος, είχε εισέλθει στην παλαιά στεγνή κοίτη του ποταμού Έβρου για να κάνει τις «συνηθισμένες», αλλά επικίνδυνες, δοσοληψίες με τους Τούρκους. Σε εκείνο το επεισόδιο η Ελληνική απάντηση ήταν σκληρή και αιματηρή. Πρέπει όλοι οι υπηρετούντες στον Ελληνικό Στρατό να γνωρίζουν ότι οι Τούρκοι δεν είναι «καλά παιδιά». Μπορεί οι πολίτες και κυρίως οι Ελληνίδες γιαγιάδες να εκστασιάζονται από τον κινηματογραφικό Σουλεϊμάν και την Χουρέμ, αλλά ο στρατός οφείλει να γνωρίζει ότι με τους Τούρκους μας χωρίζουν ποτάμια Ελληνικού αίματος.

Απευθυνόμενος προς τους αξιωματικούς και υπαξιωματικούς του Στρατού μας που κάτω από αντίξοες συνθήκες αγωνίζονται να εξασφαλίσουν την εδαφική ακεραιότητα της πατρίδας μας, θα ήθελα να μου επιτρέψουν να τους απευθύνω λίγα λόγια:

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Προκειμένου να μην αιφνιδιαστείτε, διαβάστε και μελετήστε την στρατιωτική ιστορία των Ελληνοτουρκικών συγκρούσεων για να μπορέστε να κατανοήσετε τους Τούρκους και τον τρόπο που σκέπτονται και ενεργούν. Συνεχίζουν να σκέφτονται όπως οι προγονοί τους, οι σκληροί πολεμιστές της στέπας που δημιούργησαν αυτοκρατορίες, αλλά και χρησιμοποιήθηκαν από την ύστερη Ανατολική Ρωμαϊκή Αυτοκρατορία, ως μισθοφόροι στους εμφυλίους πολέμους των Παλαιολόγων και Κατακουζηνών, πράγμα που τους διευκόλυνε να καταλάβουν σε ελάχιστο χρόνο την Βαλκανική χερσόνησο. Οι Τούρκοι δεν σέβονται συμφωνίες, εκεχειρίες, συνθήκες, όρκους και φιλίες. Η παραπλάνηση είναι στοιχείο του Τουρκικού γονιδίου. Είναι επίμονοι αλλά και υπομονετικοί σε αυτό που επιδιώκουν. Ενεργούν πάντα αιφνιδιαστικά, με πονηριά, αποφασιστικότητα, ταχύτητα και αγριότητα, από απρόβλεπτες κατευθύνσεις και με απρόβλεπτο τρόπο. Επιδιώκουν να προσβάλουν με μικρές αλλά ταχυκίνητες δυνάμεις τα πλευρά και τα μετόπισθεν της αντίπαλης δύναμης. Και το σημαντικότερο: δεν διαθέτουν ενδοιασμούς και ανθρωπιστικές αναστολές. Βρίσκονται πάντα μπροστά από την δική μας «ορθολογική – κλασική» στρατιωτική σκέψη. Τέλος ο Τουρκικός στρατός είναι αυτό τούτο το Σώμα των αξιωματικών του, που διαθέτει συνείδηση Σώματος, ασκεί με απόλυτο τρόπο τη διοίκηση και συγκρατεί ενωμένη και πειθαρχημένη την στρατιωτική δύναμη.

Τα παραδείγματα της Τουρκικής στρατιωτικής σκέψης και ενέργειας αφθονούν, αλλά τα ακόλουθα είναι χαρακτηριστικά:

1. Η Τουρκική επίθεση κατά του υψ. 459 στο χωριό Γκρίμποβο την νύκτα 10/11 Οκτωβρίου 1912

Η αναφερομένη επίθεση άσκησε πολύ μικρή επιρροή στις επιχειρήσεις του Στρατού Ηπείρου για την απελευθέρωση της Ηπείρου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους, αλλά έχει την σημασία της για το πώς μπορεί να διεξαχθεί μία Τουρκική επίθεση για την κατάληψη μίας Ελληνική νησίδας στο Αιγαίο.

Στις 10 Οκτωβρίου 1912 ο Στρατός Ηπείρου είχε διαβεί τον ποταμό Άραχθο και είχε καταλάβει τα χωριά Γκρίμποβο και Αμμότοπος βόρεια της Άρτας. Η άμυνα στα υψώματα Γκριμπόβου είχε ανατεθεί στο Απόσπασμα Γκριμπόβου [15ο Σύνταγμα Πεζικού (-) και 10ο Τάγμα Ευζώνων]. Την ίδια ημέρα οι Τούρκοι εκτόξευσαν ισχυρές και επανειλημμένες αντεπιθέσεις κατά των Ταγμάτων Ευζώνων που είχαν καταλάβει τα υψώματα βόρεια του Αμμότοπου. Τη νύκτα της 10ης προς την 11η Οκτωβρίου, οι Τούρκοι επωφελούμενοι από τις επικρατούσες δυσμενείς καιρικές συνθήκες, πλησίασαν αθόρυβα τις θέσεις του Αποσπάσματος Γκριμπόβου στο ύψωμα 459 και χρησιμοποιώντας άνδρες που μιλούσαν Ελληνικά κατόρθωσαν να εξαπατήσουν και να φονεύσουν τους σκοπούς, να αιφνιδιάσουν την επί του υψώματος 459 Ελληνική δύναμη, με αποτέλεσμα αυτή να τραπεί σε άτακτη φυγή. Το ύψωμα καταλήφθηκε από τους Τούρκους. Ταυτόχρονα Τουρκικές δυνάμεις εισήλθαν στον Αμμότοπο, συνέλαβαν όσους Έλληνες κατοίκους δεν μπόρεσαν να διαφύγουν, τους βασάνισαν και τέλος τους φόνευσαν.

2. Η διάλυση και αποσύνθεση της Vης Μεραρχίας στο Αμύνταιο στις 24 Οκτωβρίου 1912

Την νύκτα της 23/24 Οκτωβρίου 1912 η Vη Μεραρχία βρισκόταν νότια της στενωπού του Κλειδίου και ήταν αμυντικά εγκατεστημένη στην τοποθεσία από το ύψωμα 640 νοτιοανατολικά του χωριού Ροδώνας μέχρι την λίμνη των Πετρών βόρεια του Αμυνταίου. Απέναντί της βρίσκονταν οι 16η και 17η Τουρκικές Μεραρχίες. Από αποσταλείσες αναγνωρίσεις διαπιστώθηκε ότι εντός του χωριού Ροδώνας είχε εισέλθει μικρό Τουρκικό τμήμα. Η πληροφορία διαβιβάστηκε στο ΙΙ/22 Τάγμα που κάλυπτε το αριστερό της Μεραρχίας, αλλά αυτό ουδέν μέτρο έλαβε για την περαιτέρω διακρίβωση της πληροφορίας και την ενίσχυση του αριστερού του. Στις 0630 ώρα της 24ης Οκτωβρίου, το μικρό Τουρκικό τμήμα που είχε εισέλθει στο χωριό Ροδώνας (αργότερα διαπιστώθηκε ότι ήταν η πολυβολαρχία του 49ου Συντάγματος ΠΖ της 17ης Μεραρχίας) κινήθηκε αθέατο προς τα νότια και με την αυγή ενήργησε αιφνιδιαστικά κατά των νώτων της Μεραρχίας. Τα αιφνιδιαστικά και καταιγιστικά πυρά των επιτιθεμένων Τούρκων, συνοδευόμενα από αλαλαγμούς, έσπειραν τον πανικό στους άνδρες των Λόχων Μηχανικού και Γεφυροποιών, με αποτέλεσμα αυτοί να στραφούν αλλόφρονες προς τα πίσω εγκαταλείποντας τον οπλισμό τους, τα υλικά των Λόχων, ακόμη και τον ιματισμό τους. Ο πανικός μεταδόθηκε διαδοχικά και στα παρακείμενα τμήματα, τα οποία και αυτά εγκατέλειπαν τις θέσεις τους και τρέπονταν σε άτακτη φυγή, ενώ η μικρή Τουρκική δύναμη συνέχιζε να εισχωρεί με ταχύτητα και αποφασιστικότητα στο εσωτερικό της Μεραρχίας, απειλώντας τις γραμμές συγκοινωνιών της προς την Κοζάνη. Στις 1000 ώρα της 24ης Οκτωβρίου το σύνολο της Vης Μεραρχίας βρισκόταν σε γενική άτακτη σύμπτυξη προς τα νότια. Η κατάσταση της άτακτης φυγής επιδεινώθηκε και κατέληξε σε πλήρη αποσύνθεση της Μεραρχίας, επειδή οι Τούρκοι κάτοικοι των χωριών της περιοχής έβαλαν δια τυφεκίων τα υποχωρούντα τμήματα. Ο γενικός πανικός μεταδόθηκε και στους κατοίκους της Κοζάνης από τα αλλόφρονα τμήματα που εισέρχονταν στην πόλη. Η Vη Μεραρχία συγκρατήθηκε με δυσκολία πέριξ της πόλεως της Κοζάνης , αν και στις 26 Οκτωβρίου εξ αιτίας της δράσης άτακτων Τούρκων δημιουργήθηκε και πάλι πανικός και υπήρξαν φαινόμενα εγκατάλειψης θέσης και φυγής. Η διάλυση και αποσύνθεση της Vης Μεραρχίας, που επετεύχθη από την καταδρομική ενέργεια εκατό ανδρών υπό ένα υπολοχαγό, είχε σαν αποτέλεσμα την μη κατάληψη του υψιπέδου της Πελαγονίας και της πόλεως του Μοναστηρίου από τον Ελληνικό Στρατό. Τελικά η υπόψη περιοχή καταλήφθηκε από τον Σερβικό Στρατό και σήμερα ανήκει στο κράτος των Σκοπίων που διεκδικεί το όνομα της Μακεδονίας (το οποίο βεβαίως οι πολιτικές ηγεσίες της χώρας το έχουν παραδώσει στους Σκοπιανούς, ερήμην το Ελληνικού λαού). Περισσότερες λεπτομέρειες στον Α’ τόμο της ΔΙΣ «Ο Ελληνικός Στρατός κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους», σελ. 134-153.

3. Τα γεγονότα της Ορτάντζας

Η Ορτάντζα (Ortakci) είναι ένα μικρό χωριό 2 χιλιόμετρα βόρεια του ποταμού Μαιάνδρου και 35 χιλιόμετρα ανατολικά του Ναζλί. Ο Υποτομέας της Ορτάντζας κατεχόταν από το Ι/31 Τάγμα Πεζικού και διέθετε δύο Κέντρα Αντιστάσεως και έξι Σημεία Στηρίγματος, ένα εκ των οποίων βρισκόταν νότια του Μαιάνδρου και αποτελούσε το προγεφύρωμα της Ορτάντζας. Στην Ορτάντζα βρισκόταν ο Σταθμός Διοικήσεως και τα Μεταγωγικά Μάχης του Ι/31 Τάγματος, η διοίκηση μίας ανεξάρτητης πυροβολαρχίας με ένα Ουλαμό και τμήματα Συζυγαρχίας. Επίσης στην Ορτάντζα διέμεναν πολλοί αξιωματικοί μετά των οικογενειών τους, που διαβιούσαν σε συνθήκες ειρηνικής ζωής, μολονότι οι Τούρκοι βρίσκονταν σε απόσταση βολής τυφεκίου. [Σημείωση: Όπως π.χ. στην Καβύλη, ή την Ορεστιάδα, το Διδυμότειχο και τις Φέρες]. Πλέον τούτων, όπως κατατέθηκε στην δίκη των έξι, μεταξύ των Ελλήνων και των Τούρκων είχαν δημιουργηθεί επαφές και υπήρχαν οι «συνήθεις δοσοληψίες».

Στις 0430 της 6ης Αυγούστου 1922, έξι ημέρες πριν την μεγάλη Τουρκική επίθεση στο Αφιόν Καραχισάρ, μία Τουρκική δύναμη 800 ιππέων και 600 πεζών, συνεπικουρούμενη από ατάκτους που ενήργησαν από τα υψώματα βορειοδυτικά της Ορτάντζας κατά των νώτων του Υποτομέα, επιτέθηκε αιφνιδιαστικά κατά του προγεφυρώματος της Ορτάντζας. Μετά δίωρο αγώνα οι Ελληνικές δυνάμεις συμπτύχθηκαν στο βόρεια της Ορτάντζας δεύτερο Κέντρο Αντιστάσεως. Οι απώλειες ανήλθαν σε 10 νεκρούς οπλίτες, 9 τραυματίες και 33 αγνοούμενους, εκ των οποίων 3 αξιωματικοί, ενώ αιχμαλωτίστηκε και αριθμός συζύγων αξιωματικών (τι δουλειά είχε η αλεπού στο παζάρι;). Επίσης εγκαταλήφθηκαν πλήθος υλικών, τα 4 πολυβόλα του Κέντρου Αντιστάσεως και αχρηστεύθηκε ένα εκ των δύο πυροβόλων.

Η Τουρκική επίθεση κατά της Ορτάντζας είχε ως σκοπό την παραπλάνηση και την ενασχόληση της διοίκησης της Στρατιάς με ένα δευτερεύον μέτωπο, «εν όψει» της κυρίας επίθεσης που θα εκτοξευόταν στις 13 Αυγούστου κατά της εξέχουσας του Αφιόν. Η Τουρκική επίθεση αντιπερισπασμού πέτυχε τον σκοπό της, αφού αποδιοργάνωσε το Ελληνικό σχέδιο άμυνας και για εξουδετέρωση της Τουρκικής «απειλής» στην περιοχή της Ορτάντζας απεστάλλησαν το 34ο Σύνταγμα Πεζικού και το 3ο Σύνταγμα Ιππικού, των οποίων η κύρια αποστολή ήταν η εκτόξευση πλευρικής αντεπίθεσης σε περίπτωση Τουρκικής επίθεσης κατά του δεξιού σκέλους της εξέχουσας του Αφιόν. Είναι εύλογο ότι οι αναφερόμενες δυνάμεις στις 13 Αυγούστου βρίσκονταν πολύ μακριά από την περιοχή του Αφιόν. Περισσότερες πληροφορίες στον τόμο της ΔΙΣ, «Υποχωρητικοί Αγώνες των Α’ και Β’ Σωμάτων Στρατού», σελ. 39-46.

4. Η διείσδυση του Vου Τουρκικού Σώματος Ιππικού στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού στην περιοχή του Αφιόν Καραχισάρ στις 13 Αυγούστου 1922

Στις 13 Αυγούστου 1922 εκτοξεύτηκε η μεγάλη Τουρκική επίθεση κατά του δεξιού σκέλους της Ελληνικής εξέχουσας του Αφιόν Καραχισάρ με σκοπό την διάσπαση της Ελληνικής αμυντικής τοποθεσίας και την απόρριψη της κύριας δύναμης της Στρατιάς Μικράς Ασίας προς βορρά και εκτός των γραμμών συγκοινωνιών της προς την Σμύρνη. Η Κυρία Προσπάθεια του Τουρκικού Στρατού κατευθύνθηκε προς το σημείο συνδέσμου των Ιης και IVης Μεραρχιών όπου υπήρχε ευρύ κενό, όπου επιτέθηκαν πέντε Τουρκικές Μεραρχίες υποστηριζόμενες από το οργανικό τους πυροβολικό και από τα πυρά τριών Συνταγμάτων Βαρέως Πυροβολικού. Ταυτόχρονα στο υπόλοιπο μέτωπο των Iης και IVης Μεραρχιών επιτέθηκαν τρεις ακόμη Τουρκικές Μεραρχίες, ενώ σε δεύτερο κλιμάκιο ακολουθούσαν τέσσερις ακόμη Μεραρχίες. Η επίθεση της 1ης Τουρκικής Στρατιάς κατά του Α’ Σώματος Στρατού συνδυάστηκε με την διείσδυση στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού του Vου Τουρκικού Σώματος Ιππικού αποτελουμένου από 3 Μεραρχίες Ιππικού. Η διείσδυση των τριών Μεραρχιών Ιππικού εκτελέστηκε μέσω ενός υψηλού ορεινού περάσματος που θεωρούνταν αδιάβατο. Η έξοδος του ορεινού περάσματος, δίπλα στο χωριό Τσάι Χισάρ, μέχρι και την παραμονή της Τουρκικής επιθέσεως, καλυπτόταν από Τάγμα του 4ου Συντάγματος Πεζικού της Ιης Μεραρχίας, το οποίο όμως απομακρύνθηκε από τη θέση του κατόπιν επιμόνων διαταγών του διοικητού του Α’ Σώματος Στρατού Υποστράτηγου Ν. Τρικούπη. Οι αντιρρήσεις του διευθυντή του 3ου Γραφείου της Ιης Μεραρχίας για την απομάκρυνση του Τάγματος απαντήθηκαν από τον Σωματάρχη με το αφοπλιστικό «ο κυκλών κυκλούται». Η Τουρκική διείσδυση στα μετόπισθεν του Α’ Σώματος Στρατού είχε καταλυτικές συνέπειες στη μάχη για την απόκρουση της Τουρκικής επίθεσης και συνέβαλε τα μέγιστα στην δυσμενή εξέλιξη των επιχειρήσεων των Α’ και Β’ Σωμάτων Στρατού για την απόκρουση της Τουρκικής επίθεσης.

Αγαπητοί Συνάδελφοι,

Αυτοί είναι οι Τούρκοι, αν τα τέσσερα παραδείγματα που πολύ συνοπτικά ανέφερα παραπάνω μπορούν να διαμορφώσουν μία εικόνα. Και μιλώντας από καρδιάς, σας λέω ότι φοβάμαι. Φοβάμαι ακόμη περισσότερο όταν ακούω τους «εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσόντες» πολιτικούς μας να μιλούν για Ευρωπαϊκά σύνορα, για διεθνές δίκαιο που οφείλουν να σεβαστούν οι Τούρκοι, για το ότι είμαστε αποφασισμένοι να μην παραδώσουμε ούτε σπιθαμή εδάφους, για κόκκινες γραμμές, ότι θα απαντήσουμε σκληρά σε νέες προκλήσεις και λοιπές @@λογίες. Τα σύνορα είναι δικά μας και κανένας άλλος δεν είναι υπεύθυνος για την προστασίας τους εκτός από εμάς. Εμείς θα πρέπει να τα υπερασπιστούμε.

Δεν φοβάμαι μήπως οι Τούρκοι μας νικήσουν στον Έβρο ή πάρουν κάποιο μεγάλο νησί. Το θεωρώ αδύνατο. Φοβάμαι όμως πολύ για τις νησίδες που ισχυρίζονται ότι τους ανήκουν. Και φοβάμαι επειδή γνωρίζω ότι το Αγαθονήσι π.χ., είναι πολύ μεγάλο για να προστατευθεί από μία Διμοιρία (αν η δύναμη που βρίσκεται εκεί, είναι μεγέθους διμοιρίας· στις φωτογραφίες βλέπω πολύ λιγότερους). Γνωρίζω ότι η απάντηση που θα πάρω είναι ότι «έχουμε λειψανδρία» και δεν μπορούμε να διαθέσουμε περισσότερους, αλλά αν υπάρξει ανάγκη θα έρθουν ενισχύσεις. Για το δεύτερο θα ρωτήσω: «Θα προκάνουν;». Και για το πρώτο θα πω ότι πρέπει οι υπεύθυνοι να κόψουν τον λαιμό τους και να βρουν τους άνδρες που απαιτούν οι ανάγκες. Η ηγεσία οφείλει να ζητήσει πιεστικά από την πολιτεία να αυξήσει την θητεία. Το έχουμε μάθει και το εμπεδώσαμε ότι δεν πρόκειται να αγοράσουν αεροπλάνα, βαπόρια τανκς και κανόνια. Οι πολιτικοί αισθάνονται αλλεργία όταν ακούν για εξοπλισμούς. Αλλά αφού δεν μπορούν να δώσουν στις Ένοπλες Δυνάμεις τα αναγκαία, ας τους δώσουν τους άνδρες που είναι απαραίτητοι ώστε με το αίμα τους να ασφαλιστεί το σύνορο.

Δυστυχώς όμως ότι και να πει κάποιος, και σας το λέω εγώ που κατά την ενεργό υπηρεσία μου υπηρέτησα σε Μονάδες που διέθεταν από πλήρη έως πολύ ικανοποιητική επάνδρωση, ότι οι πολιτικοί δεν θέλουν να αντιληφθούν ότι με Μονάδες που διαθέτουν ελλειπή επάνδρωση είναι αδύνατη η διεξαγωγή επιχειρησιακής εκπαίδευσης, είναι αδύνατο να υπάρχει πολεμική ετοιμότητα και είναι αδύνατο να υπάρχει εκπαιδευμένη εφεδρεία. Και είναι βεβαίως αδύνατο να αντιληφθούν τα αναφερόμενα, αυτοί που είτε δεν υπηρέτησαν θητεία, είτε αν και «αντισυστημικοί» υπηρέτησαν σε γραφεία και υπηρεσίες της Αθήνας, είτε υπηρέτησαν ως «τυφεκιοφόροι άνευ τυφεκίου» και δεν μιλώ για τον τελευταίο Αναπληρωτή ΥΠΑΜ, αλλά για τους παλαιότερους.

Είμαι βέβαιος ότι η θητεία θα παραμείνει ως έχει, αν δεν μειωθεί. Και επειδή αγαπητοί συνάδελφοι το ανάθεμα σε περίπτωση «ατυχήματος», θα πέσει στο κεφάλι σας, πρέπει να λάβετε τα μέτρα σας για να μην αιφνιδιαστείτε. Φτιάξτε τα φυλάκια σας στις νησίδες του Αιγαίου, κάστρα άπαρτα. Σκάψτε ορύγματα, οργανώστε πολυβολεία, κατασκευάστε σκέπαστρα, ρίξτε τσιμέντο και ισχυροποιείστε τις θέσεις μάχης, βάλτε πυκνά συρματοπλέγματα (διπλής, τριπλής τετραπλής ποδιάς), χρησιμοποιείστε παγίδες και ότι άλλο μπορεί να σας προειδοποιήσει σε περίπτωση αιφνιδιαστικής Τουρκικής επίθεσης για την κατάληψη του νησιού και του φυλακίου σας. Τέλος σκεφτείτε τον πλέον αδιανόητο και απρόβλεπτο τρόπο που μπορεί να χρησιμοποιήσουν οι Τούρκοι για να σας υφαρπάξουν. Αγρυπνείτε για να μην πάτε αδιάβαστοι και ντροπιασμένοι.

Πηγή: Βελισάριος