Γεννήματα εχιδνών
Χαρακτικό του William Blake βασισμένο στη Θεογονία του Ησιόδου.
(Από αριστερά η Σφίγγα, ο Τύφωνας, η Έχιδνα με γυναικείο σώμα και ουρά φιδιού και ο τρισώματος Γηρυόνης.)
Πηγή: Royal Academy of Arts
Θεόφιλος Πουταχίδης
Μέσα από τα άρθρα μας κάνουμε διαρκώς μια προσπάθεια ν’ αποκαλύψουμε διάφορα φτηνά κολπάκια που μετέρχονται οι εχθροί της πραγματικής δημοκρατίας και της ελευθερίας του πολίτη. Προσπαθούμε να βγάλουμε, δηλαδή, τη μάσκα και να καταστρέψουμε τη μεταμφίεση αυτών που εξαπατούν το λαό και δηλητηριάζουν λίγο-λίγο το φρόνημα και την ψυχή του.
Ένα ακόμα σαθρό ιδεολόγημα, μια
επικίνδυνη υφέρπουσα νοοτροπία θα
ξεσκεπάσουμε, λοιπόν, σήμερα.
Ο ολοκληρωτισμός εκ φύσεως προάγει συμπεριφορές ακραίες και παράλογες. Για να οδηγήσει το λαό σε μια ακραία νοοτροπία, προβάλλει και διατυμπανίζει μέχρις αηδίας την ακριβώς αντίθετή της, ως ύψιστο κίνδυνο και δεινό εχθρό. Η τεχνητή μεγέθυνση του «προ των πυλών» εχθρικού ιδεολογήματος και η συστηματική απεικόνιση των απεχθών χαρακτηριστικών του, δημιουργούν την αίσθηση του κινδύνου. Μπροστά σ’ αυτήν, ο πολίτης υποσυνείδητα κατευθύνεται προς το επιθυμητό αντίθετο άκρο, θυσιάζοντας την ελευθερία της σκέψης και των επιλογών του.
Αυτός είναι ένας ακόμα από τους αμέτρητους λόγους που εξηγούν γιατί ο μεγαλύτερος ιδεολογικός αντίπαλος του ολοκληρωτισμού σε κάθε του μορφή είναι ο ελληνορθόδοξος πολιτισμός. Στα πλαίσια αυτής της προπαγανδιστικής στρατηγικής που χρησιμοποιεί την ακραία υπερβολή, δύο ποιοτικά στοιχεία του ελληνικού κι ορθόδοξου ήθους στέκονται ως εμπόδια. Το «μέτρον άριστον» και το ύψιστο αγιοπνευματικό χάρισμα της διάκρισης.
Τα τελευταία χρόνια, λοιπόν, φαίνεται πως το σύστημα του κομματικού φεουδαλισμού έχει ξεκινήσει μια επιχείρηση μαζικού ψυχολογικού επηρεασμού που έχει στοχοποιήσει την έννοια της διαμαρτυρίας. Η επιχείρηση είναι συστηματική, πολυεπίπεδη, καλά σχεδιασμένη κι εκτείνεται σε βάθος. Δεν είναι μια απλή, πρόσκαιρη προσπάθεια κάποιου πολιτικού κόμματος να περιορίσει την αντίδραση των πολιτών μπροστά σε επικείμενες εκλογές.
Αντίθετα, η επιχείρηση
συμπεριλαμβάνει και την παιδεία κι
επιχειρεί να δημιουργήσει νέες γενιές
ευάγωγων κι εύκολα κατευθυνόμενων
προσωπικοτήτων∙ νέα ήθη και πρότυπα
πολίτη δημιουργούνται.
Η επιχείρηση βασίζεται στην ακατάπαυστη προβολή φαινομένων και περιστατικών διαμαρτυρίας ακτιβιστικού τύπου και στον συνεχή βομβαρδισμό από τα επικείμενα σχόλια της εύλογης καταδίκης τους. Η επιλεκτική τιμωρία ή η ατιμωρησία αυτών των συμπεριφορών από το κράτος στο σωστό μίγμα και με τις κατάλληλες για κάθε περίπτωση δικαιολογίες, επιτυγχάνει το στόχο των πολλαπλών μηνυμάτων που δημιουργούν ασάφεια και σύγχυσ
Το γεγονός ότι φαινόμενα ακτιβισμού που περιλαμβάνουν πρόκληση σωματικών βλαβών και καταφανώς απρεπείς και έκνομες συμπεριφορές μερικές φορές τιμωρούνται κι άλλες όχι, εξυπηρετεί την κεντρική στόχευση. Έτσι, από τη μια ο κίνδυνος αυτών των συμπεριφορών παραμένει διαρκώς υπαρκτός (ο εχθρός βρίσκεται συνεχώς προ των πυλών)· από την άλλη, οι πολίτες που επιθυμούν την εύλογη τάξη παραμένουν συνεχώς ανήσυχοι, θυμωμένοι και ανικανοποίητοι – κι όταν είσαι έτσι δεν έχεις ευθυκρισία, διάκριση και μέτρο.
Το εγκεφαλικό αυτό παιχνίδι δεν παίζεται, βέβαια, στο επίπεδο των προφανώς καταδικαστέων πράξεων βίας. Η ψυχολογική επιχείρηση στοχεύει μερικά επίπεδα χαμηλότερα. Στοχεύει στην αξιοπρεπή και σθεναρή διαμαρτυρία. Στη δίκαιη αγανάκτηση, στη δριμεία κριτική, στην αποδοκιμασία με στεντόρεια φωνή. Στην έντονη διαφωνία, στην έξυπνη ειρωνεία και στο καυστικό χιούμορ. Στην απαθή οργή που δεν μετέρχεται βία και ύβρεις, αλλά κραυγάζει για τα δίκια της.
Όλα αυτά τα δείγματα ζωντάνιας,
αυθεντικότητας και λεβεντιάς μέσα σε
μια δημοκρατία, αυτά είναι ο στόχος.
Να σε ταράζω στην αδικία και στο ψέμα, να σε κλέβω, να σε εκμεταλλεύομαι, να σου κάνω το βίο αβίωτο, να σου καταστρέφω τους κόπους και τον ιδρώτα μιας ζωής, να ξεπουλάω την πατρίδα, να σου προσβάλω τα ιερά και τα όσια∙ αλλά εσύ να μη διαμαρτύρεσαι! Μην υψώνεις τον τόνο της φωνής σου! Δεν είσαι κόσμιος, δεν είσαι πολιτικώς ορθός... Α πα πα!... Να σου κάθομαι δηλαδή στο σβέρκο και να μου λες κι ευχαριστώ, στο όνομα μιας φαρισαϊκής κι απόλυτα διαστρεβλωμένης έννοιας της ευγένειας κι ενός ψευδεπίγραφου καθωσπρεπισμού. Τον παραφορτώσαμε, δηλαδή, τον γάιδαρο και γκαρίζει. Κι αυτό το γκάρισμα το καταδικάζουμε μετά ως λεκτική βία!
Στ’ αυτιά μιας κοινής γνώμης που είναι θυμωμένη με τα πραγματικά φαινόμενα του βίαιου ακτιβισμού, η έντονη διαμαρτυρία και οι φωνές του αδικημένου εύκολα μπορεί να παρουσιαστούν ως γραφικές, έξω από τα πλαίσια της πολιτικής ορθότητας και αμετροεπείς. Με λίγη διαστρέβλωση ίσως να θεωρηθούν και ως προτροπή σε βία. Κι αν κάνει το λάθος και του ξεφύγει και καμιά λέξη παραπάνω ή εκφραστεί με τον λάθος τρόπο του λέγειν; Στην πυρά!
Σαν τα ποντίκια του παραμυθιού,
ακολουθήστε όλοι τον ήπιο και
γλυκερό ήχο των αυλητών.
Οι αυλητές... Απ’ έξω πλατύ χαμόγελο, πόζα, ήρεμος τόνος στη φωνή και ύφος ανθρώπου πνευματικού∙ κι από μέσα σαπίλα. Παίζουν τον σκοπό του απατηλού πολιτικού πολιτισμού της άρρωστης ησυχίας που ουδεμία σχέση έχει με τη δημοκρατία. Ακολουθήστε τους, άνευροι, ψοφοδεείς, άνοστοι, δειλοί, υποταγμένοι, χωρίς μαχητικό και θυσιαστικό φρόνημα∙ ακολουθήστε με βλέμμα γυάλινο, μπαγιάτικο, φοβισμένο. Ακολουθήστε... καρφί στο γκρεμό.
Όσο επικίνδυνη είναι η βία, η οξύτητα, η μισαλλοδοξία κι ο φανατισμός, άλλο τόσο επικίνδυνη είναι κι αυτή η ύπουλη διαστολή και διαστροφή της έννοιας της πολιτικής ορθότητας. Σύμφωνα με αυτήν τη διαστροφή η έντονη και σε υψηλούς τόνους κριτική του Κυρίου μας στους φαρισαίους θα ήταν σίγουρα εκτός ορίων και καταδικαστέα. Λέτε να Του έλειπε η πραότητα, η κατανόηση κι η αγάπη;
Πηγή: Pontos-News
