ΓΙΑ ΝΑ ΖΗΣΕΙΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΤΟΙΜΟΣ ΝΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ

Άρθρο του Ιωάννη Αυξεντίου

Σε προηγούμενο άρθρο του Θεόδοτου με τον τίτλο Η ΣΙΩΠΗ ΤΗΣ ΣΠΑΡΤΗΣ είχαμε αναλύσει τη βαθύτερη φιλοσοφία που διέπνεε τους αρχαίους κατοίκους αυτής της πόλεως–κράτους. Μία βασική αρχή αυτής της φιλοσοφίας ήταν ότι η αλήθεια που δεν μπορεί να ειπωθεί, πρέπει να υπερασπίζεται με την δύναμη ενάντια στο χάος που θέλει να την ακυρώσει. Αυτή πρέπει να είναι η μόνη νόμιμη χρήση της δύναμης -η δύναμη που επιβάλει την σιωπή πάνω στο θόρυβο του περιβάλλοντος- και που όσο διήρκησε, η «Όραση» δεν είχε επαλειφθεί από τις καρδιές των ανθρώπων.

Τώρα θα συμπληρώσουμε αυτή την ανάλυση με μία άλλη εξίσου βασική αρχή, και θα φέρουμε ως παράδειγμα τα σημερινά γεγονότα που διαδραματίζονται στην πατρίδα μας, αναφερόμαστε στο θέμα της παράνομης μετανάστευσης, αλλά και εκείνων των "μειονοτήτων" που βανδαλίζουν την επικράτεια μας.

Είναι γνωστό ότι υπάρχουν περιοχές στην Ελλάδα, που οργανωμένες συμμορίες Ρομά τις έχουν καταστήσει απαγορευμένες όχι μόνον για τους πολίτες αυτής χώρας, αλλά ακόμη και για την αστυνομία. Όποιος περνά από εκεί μπορεί να βρεθεί με μία σφαίρα στο κεφάλι, να ληστευτεί, να βιασθεί και ότι άλλο.

Ας φανταστούμε λοιπόν ότι κάποια κυβέρνηση αποφασίζει να κάνει γενική "εκκαθάριση" του όλου ζητήματος, χρησιμοποιώντας όλα τα μέσα… Μπορείτε να φανταστείτε τι θα συμβεί, ποιά θα είναι η αντίδραση, από τα γνωστά κέντρα του εξωτερικού: «τιμωρήστε τη ρατσιστική Ελλάδα», «να επιβληθούν κυρώσεις», «εμπάργκο», «να ζητηθούν αποζημιώσεις» κλπ. Πόσοι από τους νέο-έλληνες δεν θα δειλιάσουν εμπρός σε αυτά τα μέτρα που οι ξένοι θα μας επιβάλλουν; Πόσοι θα δεχτούν τις αναγκαίες θυσίες που θα απαιτήσει μία αντίσταση;

Αλλά και με την παράνομη μετανάστευση γνωρίζετε τι συμβαίνει: πόσοι πολίτες αυτής χώρας έχουν σκοτωθεί, βιασθεί, ληστεφθεί από άτομα τα οποία εισέβαλλαν στη χώρα χωρίς κανέναν έλεγχο; Πόσες περιοχές τις χώρες έχουν μετατρέπει σε σκοτεινά, βρώμικα και απεχθή γκέτο που ουδείς τολμά να τα επισκεφθεί;

Με ποιο τρόπο μπορούμε να σταματήσουμε την εισροή αυτών των μεταναστών; Στέλνοντας πίσω στην Τουρκία τις βάρκες που τους φέρνουν από τις εκεί παραλίες. Αυτό βέβαια θα σημάνει σύγκρουση με την Τουρκία. Και πάλι το ερώτημα: Πόσοι είναι έτοιμοι να δεχτούν αυτή την σύγκρουση; Πόσοι θα πουν ναι, προτιμούμε την μάχη, παρά την υποταγή στα στίφη των αλλόφυλων που καταλαμβάνουν τη χώρα μας;

Να λοιπόν ποια είναι η δεύτερη βασική αρχή της αρχαίας Σπάρτης: Για να ζεις αξιοπρεπώς πρέπει να είσαι έτοιμος να πεθάνεις.

Φιλοσοφίες, τέχνες, συζητήσεις, θεωρίες, πολιτικές κ.λπ είναι όλα άχρηστα μπροστά στη μία, αρχέγονη και παντοτινή πραγματικότητα: Ο βάρβαρος δεν θα σε σεβαστεί ποτέ αν δεν γνωρίζει ότι από εσένα θα λάβει τον θάνατο και ότι εσύ είσαι έτοιμος να δεχτείς τον θάνατο, σε περίπτωση που απειλήσει την ύπαρξη σου.

Οι κοινωνίες που δεν αποδέχονται αυτήν την αρχή είναι προορισμένες είτε στον αφανισμό, είτε στον μέγιστο εξευτελισμό της ανθρώπινης ύπαρξης. Αυτό το αξίωμα ειναι κοινό σε όλα τα έμβια όντα και είναι μόνο χάρη του προοδευτισμού που το έχουμε απεμπολίσει

Έτσι λοιπόν, εάν το εμβατήριο που ακολουθεί το άκουγε κάποιος στον εγκέφαλο του οποίου έχει εγκατασταθεί ο θανατηφόρος βάκιλος του προοδευτισμού και της αμπελοφιλοσοφίας, θα το χαρακτήριζε ως έναν ανεπίτρεπτο και αποκρουστικό ύμνο προς τον θάνατο. Όχι! δεν είναι ύμνος του θανάτου, είναι ύμνος προς την Ζωή -ένα είδος ζωής άγνωστης στους προοδευτικούς- την Αξιοπρεπή Ζωή.

Πηγή: Θεόδοτος