Ποίηση

1

Αναστάσιος Δρίβας

Δ. Π. ΚΩΣΤΕΛΕΝΟΣ Ποιητής και τεχνοκριτικός. Μια απ’ τις ιδιόμορφες φυσιογνωμίες των νεωτέρων Γραμμάτων μας. Γεννήθηκε στους Μολάους και νέος βρέθηκε στην Αθήνα, σπουδάζοντας νομικά στο Πανεπιστήμιο, χωρίς να πάρη ποτέ του πτυχίο. Άρχισε...

0

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος...

Ἡ ἀγάπη εἶναι ὁ φόβος ποὺ μᾶς ἑνώνει μὲ τοὺς ἄλλους. Ὅταν ὑπόταξαν τὶς μέρες μας καὶ τὶς κρεμάσανε σὰ δάκρυα Ὅταν μαζί τους πεθάνανε σὲ μιὰν οἰκτρὴ παραμόρφωση Τὰ τελευταῖα μας σχήματα τῶν...

0

ΖΩΗ

Μὴ μοῦ τ' ἀποσυνθέτετε αὐτά, μὴ, ὅλα τ' ἀγάπησα γραμμή. Ἂν ἦταν νὰ ξανάρχιζα δὲν θἄθελα νὰ λείψη οὔτ' ἕνα δάκρυ ἀπ' ὅσα δάκρυσα, οὔτε μία ἀπ' ὅσες ἤπια θλίψη. Πηγή: Κώστας Μόντης

0

Χιόνι ρίχνει τὸ Φλεβάρη...

Χιόνι ρίχνει τὸ Φλεβάρη, βάνεις στάρι στὸ κελάρι. ~ Λαϊκή Παροιμία ΑΓΑΠΗΜΕΝΕ, ΣΤΡΩΝΕΤΑΙ ΤΟ ΧΙΟΝΙ Ἀγαπημένε, στρώνεται τὸ χιόνι στὸν κῆπο, στὴν αὐλή, στὰ κεραμίδια. Τὴν ἀρχοντιά του ὅπου σταθεῖ ξαπλώνει περήφανο καὶ πάναγνο...

0

"κάτι κρυφὸ μυστήριο ἐστένεψε τὴ φύση "

Διονύσιος Σολωμός Ο Κρητικός Ἀπὸ τὸ «Ποιήματα καὶ Πεζά». Ἐπιμέλεια-Εἰσαγωγὲς Στυλιανὸς Ἀλεξίου. Ἔκδ. στιγμή, Ἀθήνα 1994. ΙII Ἀκόμη έβάστουνε ἡ βροντή.... Κι ἡ θάλασσα, ποὺ σκίρτησε σὰν τὸ χοχλὸ ποὺ βράζει, ἡσύχασε καὶ ἔγινε...

0

ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΣ.

Ἀκόμα εἶνε χειμωνιὰ, Βρέχει, φυσάει, Μέσα 'ς τὰ σπήτια ἡ γωνιὰ Σπιθοβολάει. Ἀλλὰ βαθειὰ 'ς τὴν ἐξοχὴ Κάτι ἀσπρίζει· Ἡ μυγδαλιὰ —καλὴ ἀρχὴ— Φουντώνει, ἀνθίζει. Γέρο χειμῶνα, εἶνε βαρειὰ Τὰ κρίματά σου. Γι' αὐτὸ...