ΓΝΩΜΕΣ, ΚΑΡΔΙΕΣ, ΟΣΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ (Κωστῆς Παλαμᾶς)
Τὰ μεγάλα ἐθνικά ἰδανικά, ὅταν ἀνθίζουν καὶ ζοῦνε στὸ σπίτι τοῦ καθενός, ὁ ποιητὴς τοὺς χτίζει παλάτια. Τὰ μεγάλα ἐθνικὰ ἰδανικὰ ὅταν ξεπέφτουν, καὶ ὁ καθένας τὰ διώχνει ἀπὸ τὸ σπίτι του, ὁ ποιητὴς...
Ποίηση
Η ΚΟΡΗ ΤΗΣ ΛΗΜΝΟΥ
(1475) Οἱ Τούρκοι ἀναταράζουνε Ἀνατολὴ καὶ Δύσι! Τὸ ὄνειρο ποῦ τοῦ Ὀσμὰν τὸν ὕπνο εἶχε ξαφνίσει Ὅταν τὴν κόρη ἀγάπησε τοῦ σέχη τῶν Ἀδάνων, Τὸ δέντρο ποῦ ἐφάνηκε 'ς τὸν πρῶτο τῶν Σουλτάνων Πῶς...
Ε Π Ι Γ Ρ Α Μ Μ Α
Γίνομαι γιὰ νὰ καρτερῶ καὶ ζῶ γιὰ νὰ πασχίζω, δὲ βρίσκω, μήτε ποὺ γυρεύω ἐγὼ τὴν εὐτυχία, μὲ φέρνει ὁ πόθος, κ' εἶμαι ὁρμή, μὲ κάνει ἡ πίστη, ἐλπίζω. Ὁ κόσμος γιὰ τοὺς δυνατούς·...
ΕΥΑΓΟΡΑΣ ΠΑΛΛΗΚΑΡΙΔΗΣ
Όταν διάβασα την ιστορία σου, το βράδυ είχα πυρετό (“Στιγμες”, 1958) Πηγή: Κώστας Μόντης
ΠΑΠΑΔΙΑΜΑΝΤΗΣ
Κοίτα, μαζί σου ὁδοιπορῶ μὲς στὰ δρομάκια. Δῶσ' μου τὰ μάτια σου ν' ἀνοίξω ὅσα κλειστὰ παράθυρα καὶ πόρτες διπλομανταλώνει ἡ φτώχεια κ' ἡ ἀρχοντιά, νὰ δῶ τὸ βαθὺ πλέγμα ἀπὸ τὰ πάθια, τοῦ...
«3 ΤΟΥ ΜΑΡΤΗ»
Κάτι θυμούνται σήμερα οι μυγδαλιές κι ανοίγουν τ’ άνθη τους πλαγίως και πιάνονται χέρι το χέρι και ανέρχονται και φτάνουν ως τον ουρανό και σκύβουν ύστερα μαζί και βλέπουν εκεί που αποχαιρέτησες, Γρηγόρη. ΜΙΧΑΛΗΣ...
ΠΩΣ ΠΕΘΑΙΝΟΥΝ Τ' ΑΛΟΓΑ
Περνοῦσα τὸ δρόμο τῆς Κηφισιᾶς· κοντὰ στὴ γωνία τοῦ βασιλικοῦ κήπου βλέπω ἀνθρώπους μαζεμένους· ὅλοι τὰ εἶχαν τὰ μάτια τους προσηλωμένα κάτου· κάποιος, εἶπα, κάτι θὰ ἔπαθε· τίποτε μαχαιριές, τίποτε μεθύσι, τίποτε ἀρρώστια, τὰ...
