Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος (Τάσος Λειβαδίτης)
Αν θέλεις να λέγεσαι άνθρωπος δεν θα πάψεις ούτε στιγμή ν' αγωνίζεσαι για την ειρήνη και για το δίκιο. Θα βγεις στους δρόμους, θα φωνάξεις, τα χείλια σου θα ματώσουν απ' τις φωνές το...
Ποίηση
27 Iουνίου 1906, 2 μ.μ. (Κ. Π. Καβάφης)
Σαν το ’φεραν οι Xριστιανοί να το κρεμάσουν το δεκαεφτά χρονώ αθώο παιδί, η μάνα του που στην κρεμάλα εκεί κοντά σέρνονταν και χτυπιούνταν μες στα χώματα κάτω απ’ τον μεσημεριανό, τον άγριον ήλιο,...
Ἡ ἐποχὴ τοῦ ὕπνου (Μελισσάνθη)
Σπλαχνικὸς εἶναι ὁ ὕπνος γιὰ τὴν ἀβέβαιη ὕπαρξή μας, Γιὰ τὴν ἀδύνατή μας μνήμη ποὺ δὲν ἀντέχει τὴ μεγάλη ἀγρύπνια γιὰ τὸ ἄστατό μας χέρι, γιὰ τὴν ἀπρόσεχτη καρδιά μας, ποὺ δὲν ἀντέχει τὸ...
Ὁ Ἀγρὸς τῶν λέξεων (Νικηφόρος Βρεττάκος)
Ὅπως ἡ μέλισσα γύρω ἀπὸ ἕνα ἄγριο λουλούδι, ὅμοια κ' ἐγώ. Τριγυρίζω διαρκῶς γύρω ἀπ' τὴ λέξη. Εὐχαριστῶ τὶς μακριὲς σειρὲς τῶν προγόνων, ποὺ δούλεψαν τὴ φωνή, τὴν τεμαχίσαν σὲ κρίκους, τὴν κάμαν νοήματα,...
Che fece .... il gran rifiuto (Κωνσταντῖνος Π. Καβάφης)
Σὲ μερικοὺς ἀνθρώπους ἔρχεται μιὰ μέρα ποῦ πρέπει τὸ μεγάλο Ναὶ ἢ τὸ μεγάλο τὸ Ὄχι νὰ ποῦνε. Φανερώνεται ἀμέσως ὅποιος τόχει ἕτοιμο μέσα του τὸ Ναί, καὶ λέγοντας τὸ πέρα πηγαίνει στὴν τιμὴ...
Κι ἤθελε ἀκόμη... (Μανόλης Ἀναγνωστάκης)
Κι ἤθελε ἀκόμη πολὺ φῶς νὰ ξημερώσει. Ὅμως ἐγὼ Δὲν παραδέχτηκα τὴν ἧττα. Ἔβλεπα τώρα Πόσα κρυμμένα τιμαλφῆ ἔπρεπε νὰ σώσω Πόσες φωλιὲς νεροῦ νὰ συντηρήσω μέσα στὶς φλόγες. Μιλᾶτε, δείχνετε πληγὲς ἀλλόφρονες στοὺς...
Μανόλης Αναγνωστάκης (10/03/1925 - 23/06/2005)
Η ποίηση του Αναγνωστάκη είναι εκείνη που καλύτερα από κάθε άλλη αποδίδει την ατμόσφαιρα και το αίσθημα ενός συγκεκριμένου τόπου και μιας συγκεκριμένης εποχής: της Κατοχής και της περιόδου που ακολούθησε τον Δεύτερο Παγκόσμιο...
Ὕμνος τῶν Αἰώνων (Κωστὴς Παλαμᾶς)
Μητέρα μας πολύπαθη, ὦ ἀθάνατη, δὲν εἶναι μόνο σου στολίδι οἱ Παρθενῶνες· τοῦ συντριμμοῦ σου τὰ σπαθιὰ στὰ κάμανε φυλαχτὰ καὶ στεφάνια σου οἱ αἰῶνες. Καὶ οἱ πέτρες ποὺ τὶς ἔστησε στὸ χῶμα σου...
