Η Αγία Τριάδα των Μνημονίων και τα ποιήματα της Εξορίας

«Δεν υπάρχουν συμπτώσεις»
Δάσκαλος Όγκ Γουέι

~~~~~~~~~~~~~~~~~

Ο συμβολισμός είναι σαφής και αναντίρρητος: Την ημέρα που κοιμήθηκε η Παναγία οι κάποτε-λέγαμε-ότι-είμαστε-αριστεροί υπουργοί και βουλευτές, σε αγαστή σύμπνοια με τους δεξιούς, τους νεοφιλελεύθερους και τους κάποτε-λέγαμε-ότι-είμαστε-σοσιαλιστές, επέβαλαν το Τρίτο και Τρισχείριστο Μνημόνιο, εν μέσω χασμουρητών και ροχαλητών, σε μια Ολονυχτία Ολοκαυτώματος με θρησκευτική κατάνυξη (Πιστεύω εις μία ΤΙΝΑ, μητέρα παντοκρατόρισσα).

Είναι πλέον η επίσημη θρησκεία του Ελληνικού Κράτους (και όχι μόνο), το μνημόνιο, η ευρωλατρεία.

Οι Ύψιστοι Ιερείς, τα Όργανα των Θεσμών και του Σατανά, χειροκρότησαν την πλήρη υποταγή στο Σφράγισμα του Αντίχριστου, κι αύξησαν το χρέος κάθε Έλληνα κατά 2300 ευρώ, δίνοντας 23 δισεκατομμύρια στους Θεσμούς (στον εαυτό τους) και στις Τράπεζες.

222 βουλευτές προσκύνησαν και ψήφισαν ανερυθρίαστα το μνημόνιο νουμερο 3.

222 Χ 3 = 666

Ο Αντίχριστος φανερώθηκε τον Δεκαπενταύγουστο.

~~

Για να έχουν κάτι να απασχολούνται οι Έλληνες τους έδωσαν τον «ξαφνικό» και «αναπάντεχο» εχθρό: Τους πρόσφυγες που απειλούν να καταλύσουν τη δημοκρατία, να βιάσουν τα σύνορα μας, λες και δεν αρκεί το Τρίτο και Τρισχείριστο Μνημόνιο γι” αυτό.

Οι πρόσφυγες απειλούν την ανθηρή οικονομία μιας χώρας που δεν υφίσταται πια.

Γιατί δεν υπάρχεις όταν άλλοι ορίζουν ποιος είσαι.

~~

Οι Ιερείς της Αγοράς αποφάσισαν ότι η χώρα-που-κάποτε-λεγόταν-Ελλάδα είναι ψυχασθενής.

Της αφαίρεσαν κάθε δικαίωμα υπόστασης και κυριαρχίας και ξεκίνησαν τις θεραπείες σπασμών, τα ηλεκτροσόκ, όπως περιγράφονται στο DSM III, το διαγνωστικό εργαλείο της Αγοράς, το Δόγμα του Ηλεκτροσόκ.

Η Ελλάδα είναι ένας ψυχασθενής, έγκλειστος, χωρίς κανένα δικαίωμα.

Όσο αρνείται τη θεραπεία τόσο πιο άρρωστος είναι, τόσο μεγαλύτερη ΔΟΣΗ χρειάζεται. Και ΣΟΚ και ΤΟΜΕΣ (μεταρρυθμιστικές). Μέχρι να χάσει κάθε μνήμη, μέχρι να σταματήσει να φέρνει αντιρρήσεις, να λέει ΟΧΙ.

~~

Οι Ιερείς της Αγοράς, οι Ιατροδικαστές, έχουν τους καλύτερους υπαλλήλους, βουλευτές και υπουργούς που «κάνουν τη δουλειά τους», όπως ακριβώς την έκανε κι ο Άιχμαν.

Υπαλληλίσκοι φοβητσιάρηδες, δούλοι παχιοί, μέτριοι περιωπής, που πάντα αποδεικνύονται κατώτεροι των περιστάσεων, αλλά επιπλέουν -ακριβώς γι” αυτό.

Γιατί μόνο οι μέτριοι, οι φελλοί και τα σκατά επιπλέουν.

Κι αυτό που αναδίδεται απ” τη «Βουλή των Ελλήνων» [sic] είναι η μπόχα του ξεχειλισμένου βόθρου.

~~

Το ψάρι βρωμάει απ” το κεφάλι.

Το σώμα δεν είναι λιγότερο σάπιο, αλλά -τουλάχιστον- υπάρχουν εκεί άνθρωποι που συνεχίζουν ν” αρνούνται να γίνουν τρομολάγνοι, πειθήνιοι, παραδόπιστοι, εκμεταλλευτές, εκμεταλλευόμενοι, ρατσιστές, σεξιστές, ξενόφοβοι, ανιστόρητοι.

~~

Η Ελλάδα διαλύεται, όπως κάποτε καταστράφηκε η Ιερουσαλήμ.

Κι ίσως να κλάψουμε καθώς θα παίρνουμε το τρένο της εξορίας, καθώς θα καθόμαστε στους ποταμούς της Βαβυλώνας και θα θυμόμαστε τη δική μας Σιών, έναν τόπο με θάλασσα και ποιητές, με ελιές και ήρωες, με αμπέλια και γλέντια, με ξωκλήσια και νύμφες, με ήλιο και φιλοσοφία, με πέτρες και με θέατρα, μ” αγιόκλημα και σινεμά, με αλάνες και ξυρισμένους μπόμπιρες, με μπαγλαμάδες και κρασιά, με ξερονήσια και θεριά, με φεγγάρια και τριζόνια, κι εκείνη τη μεθυστική δόξα που νιώθεις όταν περπατάς στο σεληνόφως την Αρχαία Ολυμπία.

Όμως δεν ηττηθήκαμε, φίλοι κι αδελφοί μου. Όσο συνεχίζουμε ν” αναπνέουμε, όσο μιλάμε τη γλώσσα του Ομήρου, όσα και να μας κάνουν, θα λέμε όχι, θα λέμε άνθρωπος, θα λέμε δημοκρατία, θα λέμε ελευθερία.

Τα τραγούδια μας, τα γραπτά μας, τους νεκρούς μας, δεν θα τ” αφήσουμε πίσω. Είμαστε πολύ παλιοί και μπορούμε να φτιάξουμε τον κόσμο απ” την αρχή.

Αρκεί να θυμόμαστε ποιοι είναι οι εχθροί και ποιοι οι φίλιοι.

Για ένα πουκάμισο αδειανό, για τριάκοντα αργύρια, για τραντζιστοράκια, καθρέφτες και χάντρες να μη χαθούμε στη δουλεία.

Συνεχίζουμε. Αυτοί θα γράφουν μνημόνια κι εμείς ποιήματα. Να δούμε ποιος θα φαγωθεί.

~~

Οι τύραννοι κι οι δολοφόνοι φαίνονται ανίκητοι. Αλλά πάντα νικούν οι ποιητές, αυτοί αλλάζουν τον κόσμο, όσο κι αν φαίνονται -όταν κοιτάς από κοντά- αδύναμοι.

Άλλωστε δεν υπάρχει τίποτα να κερδηθεί, τίποτα να χαθεί, υπάρχει μόνο η ζωή και η άγρια χαρά, όταν ενάντια σε όλες τις προβλέψεις και τα εμπόδια στέκεσαι όρθιος, παίρνεις απ” το χέρι τον σύντροφο σου, το παιδί σου και κοιτάς πέρα μακριά, σ” εκείνη την ουτοπία που ποτέ δεν έρχεται, αλλά την έχεις ζήσει, την ονειρεύτηκες και την πόθησες.

Γι” αυτό υπάρχει ο κόσμος. Για να συνεχίσουμε να ποθούμε το αδύνατο.

Έτσι φτιάχνεται ο κόσμος. Επειδή κάποιοι ποθούν το αδύνατο.

Πηγή: Γελωτοποιός