Η ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΤΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΑΛΕΞΑΝΔΡΟΥ

Μεταξύ τῶν πολλῶν προτερημάτων, τά ὁποία ἀνέδειξαν μέγαν τον βασιλέα τῆς Μακεδονίας Ἀλέξανδρον, ἦτο καί ἡ ἐγκράτεια. Πολύ βασιλικώτερον ἐθεώρει ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος τό νά νικᾷ τά πάθη του, παρά τούς ἐχθρούς του. Μέ τήν ἐγκράτειαν σωζόμεθα ἀπό πλῆθος κινδύνων καί δυστυχιῶν καί ζῶμεν ἐλεύθεροι καί εὐτυχεῖς.

- Εἶναι πολύ χειρότερον, ἔλεγεν ὁ Πυθαγόρας, νά εἴμεθα δοῦλοι τῶν παθῶν, παρά δοῦλοι τῶν τυράννων. Εἶναι δέ ἀδύνατον νά εἶναι τις ἐλεύθερος, ἄν εἶναι δοῦλος τῶν παθῶν του καί κυριεύεται ἀπό αὐτά.

Ὅτε ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ἀφοῦ ἐκυρίευσε τήν Μικράν Ἀσίαν, διώρισε βασίλισσαν τῆς Καρίας τήν Ἄδαν, αὕτη ὡς δεῖγμα τῆς εὐγνωμοσύνης της ἔστελλε πρός αὐτόν καθ' ἡμέραν ποικίλα φαγητά καί ζυμαρικά. Ἐπί τέλους δέ τῷ ἔστειλε τούς καλυτέρους μαγείρους καί ἀρτοποιούς της, νομίζουσα ὅτι θά ηὐχαρίστει τόν εὐεργέτην της.

Ἀλλ' ὁ Ἀλέξανδρος οὔτε τά ὡραῖα φαγητά τῆς Ἄδας ἐγεύετο οὔτε τούς περιφήμους μαγείρους της ἐδέχθη, εἰπών ὅτι «πολύ καλυτέρους μαγείρους ἔδωκεν εἰς αὐτόν ὁ παιδαγωγός του Λεωνίδας· αὐτοί δέ ἧσαν ὁ πρωινός του περίπατος διά τό νοστιμώτατον γεῦμα του καί ἡ εἰς τό γεῦμα του ὀλιγοφαγία διά τό ὀρεκτικότατον δεῖπνον του».

Ἐκστρατεύων δέ κάποτε μετά τοῦ ἱππικοῦ του διά μέσου ξηρῶν καί ἀνύδρων τόπων, πρός καταδίωξιν τοῦ Δαρείου, βασιλέως τῆς Περσίας, ὑπέφερε καί αὐτός καί οἱ ἱππεῖς του δίψαν μεγίστην. Κατά καλήν δέ τύχην ἀπήντησαν Μακεδόνας τινάς, οἱ ὁποῖοι ἔφερον μακρόθεν ὀλίγον ὕδωρ. Οἱ Μακεδόνες, ὅτε εἶδον τόν Ἀλέξανδρον πάσχοντα ἐκ δίψης, προθύμως τῷ ἔδωκαν νά πίῃ. Ὁ Ἀλέξανδρος λαμβάνει ἀνά χεῖρας τό ὕδωρ, ἀλλά στρέψας τούς ὀφθαλμούς πρός τούς ἱππεῖς του καί παρατηρήσας ὅτι τό ὕδωρ δέν ἐπαρκεῖ δι' ὄλους, χωρίς νά τό ἐγγίσῃ εἰς τά διψῶντα χείλη του, τό ἐπέστρεψεν εἰς τούς Μακεδόνας, εἰπών ὅτι «δέν ἀνέχεται αὐτός μέν νά πίῃ, οἱ δέ Μακεδόνες του νά διψοῦν».

Τήν ἐγκράτειαν αὐτήν τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου θαυμάσαντες οἱ στρατιῶται του καί ἐνθουσιασθέντες διά τήν πρός αὐτούς ἀγάπην του, ἐλησμόνησαν ἀμέσως καί τήν δίψαν καί τούς κόπους των και κτυπήσαντες τούς ἵππους των ἐφώναξαν:

- Ἐμπρός! Μέ τοιοῦτον ἀρχηγόν οὔτε δίψαν οὔτε κόπους αἰσθανόμεθα, ἀλλ' οὔτε ὅτι εἵμεθα θνητοί πιστεύομεν.

«Ὁ Γεροστάθης» Λέων Μελᾶς

ΝΕΟΕΛΛΗΝΙΚΑ ΑΝΑΓΝΩΣΜΑΤΑ Β' ΓΥΜΝΑΣΙΟΥ (1976)
Ἀντιγραφή: Ἑλλήνων Φῶς