I) Ορισμένα πράγματα πρέπει να ειπωθούν - γιατί δεν χωνεύονται με τίποτε. II) Διδακτικές ερωταπαντήσεις - ιδέες, διακηρυκτικές αρχές και ηγεμονική ιδεολογία.

I
Ορισμένα πράγματα πρέπει να ειπωθούν - γιατί δεν χωνεύονται με τίποτε

Στη Ν.Δ -σκέφτονται να- είναι υποψήφιοι για την ηγεσία αδερφή, αδερφός, γιος-ανηψιός και στον Συ.Ριζ.Α τοποθετούν τον Άδωνι Γεωργιάδη της «αριστεράς» στο Υπουργείο Παιδείας (για να μην αναφερθώ σε άλλες επιλογές).

Αποσύνθεση, κατάπτωση, παρακμή.

Οικογενειοκρατία από τη μια μεριά και απολειφάδια-απομεινάρια του εξαρτημένου, δορυφορικού ή περιφερειακού κράτους από την άλλη. Η διαδικασία αποσύνθεσης του πτώματος φανερώνει όλη την ουσία του μεταλλαγμένου ζόμπι -όπως κατάντησε- μεταπολιτευτικού ολοκληρωτισμού.

Είχα γράψει πριν λίγο καιρό: ''Δεν το πιστεύω πως έχει αρχίσει να καταλαμβάνει όλο και περισσότερο χώρο στην δημόσια σφαίρα -σκουπιδοποιώντας την- ο Άδωνις Γεωργιάδης του Συ.Ριζ.Α και πάσης «αριστεράς», Ν. Φίλης. Είχαμε τα «δεξιά» απολειφάδια του διπολικού συστήματος που κουβαλάνε μέσα στο κεφάλι τους την ψυχροπολεμική ιδεολογική πλύση εγκεφάλου, αποκτήσαμε τώρα και τα «αριστερά» τέτοια. Τι τραβάμε Θεέ μου...''

Αυτό που ενώνει τους δύο προηγούμενους είναι το εξής απλό: Αποτελούν σεκταριστικά -περιθωριακά- υποπροϊόντα του βαθέως μεταπολιτευτικού συστήματος τα οποία λόγω της αποσύνθεσης του αποκολλήθηκαν από το βαλτώδες περιθώριο και ξεβράστηκαν στην επιφάνεια αναλαμβάνοντας ρόλους (αυτό είναι το «βαθύ κράτος», τμήμα του δηλαδή). Σε τόσο προχωρημένο στάδιο βρίσκεται η αποσύνθεση. Από διαφορετική σκοπιά αποτελούσαν -και εξακολουθούν να αποτελούν- νομιμοποιητικούς παράγοντες εξάρτησης, υποτέλειας και αποικιοποίησης. Γνωρίζω πως όσα γράφω δεν είναι δημοφιλή και ενοχλούν, αλλά ορισμένα πράγματα πρέπει να ειπωθούν. Ήμαρτον με την σαπίλα.

II
Διδακτικές ερωταπαντήσεις - ιδέες, διακηρυκτικές αρχές και ηγεμονική ιδεολογία

Αποφάσισα να κάνω δύο ερωτήσεις σε κοινωνικό δίκτυο οι οποίες σχετίζονταν με συγκεκριμένα στοχευμένα ζητήματα. Τις απαντήσεις τις γνώριζα και ενημέρωσα πως θα ακολουθήσουν μετά τις οποίες οικειοθελείς απαντήσεις των ερωτηθέντων. Ήθελα να διαπιστώσω τις τάσεις, την κατεύθυνση και τις αντιλήψεις που κυριαρχούν γύρω από αυτά τα ζητήματα. Τον παλμό.

Ερωτήσεις

Ερώτηση 1: Πως θα χαρακτηρίζατε ένα κόμμα το οποίο θα πρέσβευε ότι τα αληθινά συμφέροντα του έθνους βρίσκονται πέρα και πάνω από την αριστερά, το κέντρο και τη δεξιά;

Οι απαντήσεις, οι περιγραφές και οι προβληματισμοί που κυριάρχησαν ήταν περίπου οι έξης:

1) Λαϊκιστικότατο, 2) Φασιστικό, 3) Πατριωτικό, 4) Δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίσουμε κάτι που δεν υπάρχει, 5) Ρεαλιστικό, 6) Ελληνοκεντρικό, 7) Αιθεροβάμων 8) συνήθως τα "συμφέροντα" και το "έθνος" είναι οι πλούσιοι, στην Ελλάδα τουλάχιστον, 9) Από λαϊκιστικό έως εθνικιστικό, 10) υπάρχει θέμα με «τα αληθινά συμφέροντα του έθνους» και το πως αυτά προσδιορίζονται, με τι κριτήρια, στόχευση 11) Τα «αληθινά συμφέροντα της αριστεράς/του σοσιαλισμού/κλπ» είναι άραγε λιγότερο ευέλικτα; 12) Εάν το εν λόγω κόμμα πρέσβευε πως τα συμφέροντα του έθνους είναι η εδαφική επέκταση ή ο ηγεμονικός γεωπολιτικός χαρακτήρας, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί αλυτρωτικό/εθνικιστικό. Εάν τα συμφέροντα του έθνους αφορούσαν σχέσεις καλής γειτονίας, ευμάρεια του πληθυσμού, οικονομική μεγέθυνση και ανεξαρτησία, μάλλον εκσυγχρονιστικό, 13) Από ΠΑΣΟΚ και Θατσερικό Μνημόνιο, μέχρι πλήρη αποικιοποίηση θα μπορούσε να είναι...

Ερώτηση 2: Πως θα χαρακτηρίζατε ένα κόμμα το οποίο θα έθετε ως πρωτεύον ζήτημα την τραγωδία της Κύπρου καθώς και τους κινδύνους που έχουν προκύψει για το έθνος. Θα αναφερόταν στην ενότητα του λαού προκείμενου να αντιμετωπιστεί ο εξωτερικός κίνδυνος και κάθε επιβουλή, καθώς επίσης, και στην αρνητική εξέλιξη της μετατροπής των ενόπλων δυνάμεων αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης;

Οι απαντήσεις, οι περιγραφές και οι προβληματισμοί που κυριάρχησαν ήταν περίπου οι έξης:

1) Θα αναζητούσα πολιτικό άσυλο στη Συρία (καταπληκτική απάντηση), 2) Περονικό με επιφύλαξη, 3) εθνικιστικό με ολοκληρωτικό προσανατολισμό, αναιρώντας την αναφορά στην ενότητα του λαού, 4) Οι ένοπλες δυνάμεις αποκλειστικό ρόλο έχουν την αύξηση της ισχύος του κράτους, 5) η Ελλάδα δεν μπορεί να διεκδικήσει τίποτα χωρίς την συναίνεση των εταίρων, 6) Πριν λίγα χρόνια στη Β.Ελλάδα (Σκουριές) είχε γίνει στρατιωτική άσκηση για αντιμετώπιση πολιτών. Ποιος κυβερνάει, και τι αχυράνθρωποι παίρνουν ρόλο; 7) Ρεαλιστικό (εφόσον κατέκρινε την μετατροπή των ενόπλων δυνάμεων), 8) Αποπροσανατολιστικό (και ως προς την πρωτεύουσα σημασία της Κύπρου και ως προς την ανάδειξη των εξωτερικών κινδύνων σε προτεραιότητα έναντι των εσωτερικών προβλημάτων), 9) Το πρόταγμα πρέπει να είναι η Νέμεσις και επιστροφή της δημοκρατίας, 10) Η τραγωδία της Κύπρου σε ανθρώπινο και όχι υπερπολιτικό επίπεδο, μπορεί να λυθεί μόνο με αναπροσανατολισμό της όποιας εθνικής πολιτικής, στον ιστορικά και πολιτιστικά γνωστό χώρο της ανατολικής μεσογείου και της βαλκανικής, 11) Θα υποψιαζόμαστε πως λέει ψέμματα και πως άλλα έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του, 12) Διαχρονικά όσα κόμματα έκαναν σημαία τους την ενότητα του λαού, στην ουσία δούλευαν για τη δική τους ύπαρξη και ισχύ.

Ποιες είναι οι απαντήσεις

Οι πραγματικές απαντήσεις -πέρα από αυτές που όλες και όλοι μπορεί να δώσατε ή να υποθέσατε- είναι:

Απάντηση 1: Η θέση της ερώτησης 1 πως «μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους βρίσκονται πέρα και πάνω από την αριστερά, το κέντρο και τη δεξιά» εκφράστηκε πριν μισό περίπου αιώνα -συγκεκριμένα πριν 41 χρόνια- στην ιδρυτική διακήρυξη της Νέας Δημοκρατίας. Αποτελούσε μια από τις οχτώ υποσχέσεις που περιλαμβάνονταν στην ιδρυτική της διακήρυξη. Η ακριβής φράση έχει ως εξής:

«Η παράταξις της Νέας Δημοκρατίας ζητεί για την πραγματοποίηση των σκοπών της την συνεργασία του ελληνικού λαού και ιδιαίτερα της νέας γενιάς. Και υπόσχεται: -Ότι θα υπηρετεί πάντα και μόνο τα αληθινά συμφέροντα του έθνους, που βρίσκονται πέρα και πάνω από τις παραπλανητικές ετικέτες της Δεξιάς, του Κέντρου και της Αριστεράς...»

Απάντηση 2: Οι θέσεις της ερώτησης 2 εκφράστηκαν πριν μισό περίπου αιώνα -συγκεκριμένα πριν 41 χρόνια- στην ιδρυτική διακήρυξη του Πα.Σο.Κ, η οποία ξεκινά ως εξής:

«Η τραγωδία της Κύπρου καθώς και οι κίνδυνοι που έχουν προκύψει για το έθνος, τόσο από την αδίστακτη επεκτατική πολιτική του Πενταγώνου στα πλαίσια του ΝΑΤΟ όσο και από την προσπάθεια της αμερικανοκίνητης χούντας να μετατραπούν οι ένοπλες δυνάμεις μας αποκλειστικά σε όργανο αστυνόμευσης του Ελληνικού χώρου, κυριαρχούν στη σκέψη κάθε Έλληνα. Όμως η ενότητα του Λαού στην απόφασή του να αντιμετωπίσει ανυποχώρητα τον εξωτερικό κίνδυνο και κάθε επιβουλή ενάντια στην ακεραιότητα της εθνικής μας παρουσίας...»

Υστερόγραφο-Συμπέρασμα

Αυτές οι ερωταπαντήσεις είχαν διδακτικό χαρακτήρα ή πιο ορθά, στόχευαν να θέσουν ένα πεδίο προβληματισμού. Προφανώς και το δίδαγμα δεν θα το δώσω εγώ. Αυτό που θέλω απλά να τονίσω είναι το εξής: Ας είμαστε λίγο μετρημένοι με τα τωρινά μας αυτονόητα.

Θα προσπαθήσω μελλοντικά να εξετάσω ποια ήταν η κύρια μεταστροφή -και πότε αυτή επήλθε- και ιδέες ή διακηρυκτικές αρχές που κυριαρχούσαν ή/και θεωρούνταν αυτονόητες, κατέληξαν να θεωρούνται περιθωριακές ή μη αποδεκτές - αν όχι κοινωνικά τουλάχιστον σε επίπεδο ηγεμονικής ιδεολογίας και δημοσίου λόγου. Και βέβαια αξία έχει ποιες από αυτές παραμένουν επίκαιρες.

Πηγή: Δ`~. Κοσμοϊδιογλωσσία