Οι πόρνες και οι κυνικοί νταβατζήδες της δημοκρατίας

του Γεράσιμου Γ. Γερολυμάτου

Την επόμενη φορά, που θα σκεφτείτε κάτι άσχημο για τις πόρνες, σας προτείνω να κοιτάξετε για λίγο προς την βουλή. Ίσως τότε να νιώσετε λίγη συμπάθεια για εκείνες, όπως ένιωσε και ο Χριστός.

Μπορεί, πίσω από τις άγνωστες προσωπικές ιστορίες και τα ολισθήματα τους, να διακρίνετε μια αμαρτωλή αγνότητα τυλιγμένη μεσ΄το κουκούλι της ελπίδας, πως ίσως, θα βρει τελικά τη συγχώρεση για να γίνει κι αυτή πεταλούδα. Αυτές εκπορνεύουν μόνο το σώμα τους, ενώ οι εντός της βουλής εκπορνεύονται στην ψυχή και στην «βουλή» τους και εκπορνεύουν μαζί τους έναν ολόκληρο λαό.

Αυτές, προσφέρουν λίγη χαρά επί χρήμασι, υπομένοντας το στίγμα της δηλωμένης και κατακριτέας εργασίας τους. Οι εντός της βουλής, αντίθετα, πληρώνονται για να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους, καθιστάμενοι τελικά προαγωγοί των ψηφοφόρων-πελατών τους, χαίροντες γι’ αυτό τον λόγο μεγάλης εκτιμήσεως.

Αυτές, οι πόρνες, είναι εργαζόμενες που προσφέρουν υπηρεσία, είναι φορολογούμενες, δεν υποκρίνονται και υπομένουν το τίμημα της προσωπικής τους κατάστασης, εκτονώνοντας τις ανθρώπινες επιθυμίες και τα πάθη. Κάθε ευρώ που βγάζουν, είναι ιδρώτας, ανάγκη, ανοχή, υπομονή, φθορά. Είναι τα «αλεξικέραυνα» προστασίας της κοινωνίας απέναντι στα δυνατά ξεσπάσματα του σεξουαλικού παροξυσμού. Ακόμα και αν δεν υπήρχε μια πόρνη, αν μιλάμε για αυτή τη ζωή, τότε θα έπρεπε να εφευρεθεί!

Οι εντός της βουλής όμως, είναι περιβεβλημένοι με τον χιτώνα της ηθικής παρθενίας, έχοντας το φωτοστέφανο της τιμής και της ακεραιότητας. Με το πόθεν έσχες στο χέρι βεβαιώνουν για την εντιμότητα τους, υποκρινόμενοι έως τέλους. Όπως κάνει ο κάθε νταβατζής στην πουτάνα του, όταν την παραμυθιάζει πως την αγαπάει και πως όταν θα φτιάξουν τα οικονομικά, με το να εκδίδεται εκείνη, θα της βάλει στο τέλος στεφάνι. Απαλλάσσονται μέρους της φορολογίας τους και όσον αφορά τις υπηρεσίες τους, οδήγησαν το πλοίο στα βράχια, χωρίς να θέλουν να υπομείνουν καν το τίμημα της προσωπικής τους ευθύνης ή να λογοδοτήσουν, όπως θα όφειλε να κάνει ο κακός καπετάνιος στον ιδιοκτήτη του πλοίου, που είναι ο λαός.

Κάθε ευρώ που εισπράττουν, είναι ιδρώτας, ανάγκη, σταγόνα από το αίμα του λαού. Σε μια άλλη κοινωνία, η χρησιμότητα τους θα ήταν μηδαμινή, όχι όμως σε αυτή. Αν μιλάμε για μια άλλη ζωή, τότε αντί γι' αυτούς, θα έπρεπε να υπάρχουν μόνο πολίτες, με όλη την ουσία που περικλείει αυτή η έννοια .

Αυτά, περί των επί χρήμασι εκδιδομένων γυναικών και των πολιτικών. Θα μιλήσουμε άλλη ώρα και για τις δημοσιογραφικές πόρνες. Πάω τώρα να κρεμάσω το φανάρι έξω από το κυνοβούλιο, για να βλέπουν οι πελάτες που μπαίνουν.

Σχέδιο: Μελάνι-χαρτί
Γ.Γ.Γ

Πηγή: ΠΕΡΙ ΤΕΧΝΗΣ Ο ΛΟΓΟΣ