Θεσσαλονίκη II
Στὴ Μυρτὼ Κουμβακάλη Τράνταζε σὰν ἀπὸ σεισμὸ συθέμελα ὁ Χορτιάτης κι ἀκόντιζε μηνύματα μὲ κόκκινη βαφή. Γραφὴ ἀπὸ τρεῖς καὶ μοῦ 'γινες μοτάρι καὶ καρφί. Μὰ ἔριχνε ἡ Τούμπα, σὲ διπλὸ κρεβάτι, τὰ χαρτιὰ...
«χαῖρε, ξεῖνε, παρ᾿ ἄμμι φιλήσεαι: αὐτὰρ ἔπειτα δείπνου πασσάμενος μυθήσεαι ὅττεό σε χρή.»
Στὴ Μυρτὼ Κουμβακάλη Τράνταζε σὰν ἀπὸ σεισμὸ συθέμελα ὁ Χορτιάτης κι ἀκόντιζε μηνύματα μὲ κόκκινη βαφή. Γραφὴ ἀπὸ τρεῖς καὶ μοῦ 'γινες μοτάρι καὶ καρφί. Μὰ ἔριχνε ἡ Τούμπα, σὲ διπλὸ κρεβάτι, τὰ χαρτιὰ...
Με ηδονή αναμοχλεύουμε τα χώματά μας Σπέρνοντας στις γυναίκες και στη γη Λέγοντας: Γη γη γηγενής,γη μάνα γη Γη γη πατρίδα μας παντού στην οικουμένη Γη της καρδιάς μας Γη του πέους μας Γη...
Γράφε, Ἱστορία, τά ψέματά σου ἀράδα καί βλόγα τό Φονιά, βρίζε τό Θύμα! Κι Ἀρετή, τῶν δρομάκων σουσουράδα, τόν κάθε σωματέμπορά σου τίμα. Καί σύ, Νόμε, τῶν ἂνομων ἀσπίδα, σάν τή μαϊμού ἀπό κλῶνο...
Ἀναζητῶ μιὰν ἀκτὴ νὰ μπορέσω νὰ φράξω μὲ δέντρα ἢ καλάμια ἕνα μέρος τοῦ ὁρίζοντα. Συμμαζεύοντας τὸ ἄπειρο, νἄχω τὴν αἴσθηση: ἢ πὼς δὲν ὑπάρχουνε μηχανὲς ἢ πὼς ὑπάρχουνε πολὺ λίγες. ἢ πὼς δὲν...
Χαῖρε, ὦ θεία, ποὺ μάγια τόσα δίχως μίλημα σκορπᾶς· ποὺ τοῦ κόσμου κάθε γλῶσσα μὲ τοὺς ἤχους σου νικᾷς! Σὰν τὸ στῆθος πλημμυρίσῃ ἀπὸ αἰσθήματα πολλά, μέσα ἐκεῖθε νὰ τὰ χύσῃ δυσκολεύεται ἡ λαλιά....
Τοῦ Διογένη πιάσετε ἀμέσως τὸ φανάρι, κι᾿ ἐλᾶτε νὰ γυρέψουμε κανέναν ἀρχηγό· ἀλλὰ καθένας μας, θαρρῶ, εἶν᾿ ἄξιος νὰ πάρῃ τὴν ἀρχηγίαν κόμματος, ἀκόμη δὰ κι᾿ ἐγώ. Γιὰ τὰ πρωτεῖα ξεψυχᾷ κάθε Ρῳμιὸς λεβέντης,...
Πήδηξε ὁ αἴγαγρος καὶ στάθηκε σὲ μία ψηλὴ κορφή. Στητὸς καὶ ρουθουνίζοντας κοιτάζει τὸν κάμπο καὶ ἀφουγκράζεται πρὶν ἄλλο σκίρτημα σὲ ἄλλη κορφὴ τὸν πάη. Τὰ μάτια του λάμπουν σὰν κρύσταλλα καὶ μοιάζουν μὲ...
ΣΤΗΝ ΑΡΧΗ τὸ φῶς Καὶ ἡ ὥρα ἡ πρώτη ----------------------------------ποὺ τὰ χείλη ἀκόμη στὸν πηλὸ ----------------------------------δοκιμάζουν τὰ πράγματα τοῦ κόσμου --------Αἷμα πράσινο καὶ βολβοὶ στὴ γῆ χρυσοί --------Πανωραία στὸν ὕπνο της ἅπλωσε καὶ ἡ...