Καμμία ὑποχώρηση στό ὄνομα!

τοῦ Σαράντου Ι. Καργάκου*

ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ αὐτό ἐγράφη ὑπό τό κράτος ἀγρυπνίας καί βαριᾶς ἀγωνίας, ἡμέρα Τετάρτη 21 Ἰανουαρίου. Διάβαζα στήν «Ἑστία» ὅτι ὁ ὑπουργός τῶν Ἐξωτερικῶν κ. Κοτζιᾶς θά μεταβεῖ στά Σκόπια, ὅπου θά ἔχει συζητήσεις μέ τούς ἐπίσημους Σκοπιανούς γιά τά θέματα πού ἐκκρεμοῦν γύρω ἀπό τήν ὀνομασία τοῦ τιτοϊκοῦ μορφώματος, πού πῆρε μορφή... καρκινώματος. Ἀπ’ ὅ,τι διαβάζω, παρατηρῶ ὅτι ἡ ἑλληνική πλευρά ρίχνει τό βάρος της στό ζήτημα τοῦ Συντάγματος, ὅπου γίνεται θρασύς λόγος περί ἀλυτρωτισμοῦ, πού κατά τά τιτοϊκά σχέδια θά ἐπεκτεινόταν μέχρι Θεσσαλονίκης, ἤ Σολούν, ὅπως τή λένε στά σλαβικά. Τό ὄνομα ὑπό κάποιο φραστικό περιτύλιγμα θά ἔχει δευτερεύουσα σημασία. Καί ὅμως τό ὄνομα θά ἔπρεπε νά ἔχει τήν πρωτεύουσα σημασία, διότι ὅπως ἔχουμε γράψει στήν «Ἑστία» ἐνέχει ἀφ’ ἑαυτοῦ καί τόν ἀλυτρωτισμό. Ὑπό ὁποιονδήποτε λεκτικό φερετζέ, ἐφόσον κάτω ἀπό αὐτόν θά ὑπάρχει τό ὄνομα Μακεδονία, ἔστω Macedonija, οἱ Σκοπιανοί δέν θά παύσουν διεθνῶς, ἀκόμη καί στή χώρα μας, νά πλασσάρονται σάν Μακεδόνες (βόρειοι, νότιοι, βαρδαραῖοι ἤ ἄλλο τι) καί νά ὀνομάζουν τή χώρα τους Μακεδονία. Μοιραῖα θά εἶναι –ἔστω λαθραῖα– κληρονόμοι ὅλης τῆς ἱστορίας τῶν Μακεδόνων, ἄρα καί τῆς μισῆς ἑλληνικῆς ἱστορίας.

Ἕνα ὄνομα πού θά καθιερωθεῖ διεθνῶς δέν ἀλλάζει εὔκολα, ἐκτός ἄν βρίσκεται στήν Ἀφρική. Ἕνα Σύνταγμα ἀλλάζει ὅποτε δεῖ. Τό ἴδιο καί τά ὀνόματα ἀεροδρομίων, πλατειῶν, ὁδῶν κ.λπ. Ὅσο γιά τά ἀγάλματα τοῦ Ἀλεξάνδρου, τοῦ Φιλίππου, τοῦ Ἀρχέλαου πρέπει νά ποῦμε ὅτι εἶναι δικαίωμα πάσης πόλεως νά τά στήσει ὅπου ἡ δημοτική ἀρχή ἐπιθυμήσει. Εἶναι πρόσωπα διεθνοῦς ἐμβέλειας. Ἄν ἐμεῖς νιώθουμε ὅτι ὁ Ἀλέξανδρος καί ὁ Φίλιππος εἶναι δικοί μας, γιατί δέν τούς στήνουμε ἀνδριάντες στήν Ἀθήνα; Ὁ ἀνδριάς τοῦ Ἀλεξάνδρου, καμωμένος ἀπό τόν γλύπτη Παππᾶ, ποῦ εἶναι κρυμμένος; Γιατί νά μένουμε πιστοί στήν ἀντιμακεδονική πολιτική τοῦ Δημοσθένη καί ὄχι στήν φιλομακεδονική πολιτική τοῦ Ἰσοκράτη καί τοῦ συνετοῦ στρατηγοῦ Φωκίωνος; Ξέρω καί ἀπό πληροφορίες πού ἔχω ἐκ τῶν ἔσω ὅτι οἱ Σκοπιανοί ἔχουν δεχθεῖ πιέσεις ἀπό τήν ΕΕ, ἀπό τό ΝΑΤΟ καί πιθανῶς ἀπό τίς ΗΠΑ γιά κάποιες ὑποχωρήσεις. Καί πού ὄντως σάν δόλωμα πρός ἐμᾶς ἔκαναν ἀρχικά. Ὅταν ὅμως μετά τά συλλαλητήρια διαπιστώθηκε ὅτι μεγάλο ποσοστό τοῦ ἑλληνικοῦ λαοῦ δέν θέλει νά τούς ἀκούει μέ τό ὄνομα Μακεδόνες, αὐτοί ἄρχισαν νά ἀναδιπλώνονται, νά ὑποχωροῦν τακτικά, ἐνῶ ἐμεῖς θά προχωροῦμε στά τυφλά καί ἴσως πέσουμε σέ νέα παγίδα.

Ἀπ’ ὅ,τι μπορῶ νά κατανοήσω ὁ κ. Κοτζιᾶς τούτη τή φορά πηγαίνει καλά προετοιμασμένος στηριγμένος στίς γνώσεις καί στίς ἐμπειρίες παλαιῶν διπλωματῶν καί ὄχι στίς παλαβομάρες κάποιων στελεχῶν τοῦ Σύριζα καί ὄχι μόνον αὐτοῦ. Δέν βλέπουν ὅτι ἡ Ἑλλάς πάει νά τεμαχισθεῖ; Κάποιοι ἐχιδνοπρεπεῖς, ἐχιδνόγλωσσοι καί ὀχιόγλωσσοι ἄρχισαν τίς παρλαπίπες περί ἐθνικισμοῦ κ.λπ. Ἀλλά γιατί τοῦτο νά ἰσχύει γιά μᾶς καί ὄχι γιά τούς Ἀλβανούς πού μιλοῦν γιά Μεγάλη Ἀλβανία ἐκτεινόμενη μέχρι τήν Πρέβεζα; Γιατί ὄχι γιά τήν Τουρκία πού νοσταλγεῖ τήν ἀνάσταση τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας; Δέν εἶναι ὁρατό ὅτι ἐπιθυμεῖ νά ξαναφθάσει ξανά μέχρι τή Βιέννη; Τώρα ὄχι ἀκόμη στρατιωτικά ἀλλά πληθυσμιακά. Οἱ μουσουλμάνοι αὐξάνονται καί μέσα στήν Εὐρώπη κατά γεωμετρική πρόοδο, οἱ Εὐρωπαῖοι κατά μαθηματική –μέ κάποια πλήν. Ἐξ’ ἄλλου ἀλυτρωτική πολιτική μποροῦν νά κάνουν τά κράτη πού ἔχουν ὁμαίμονες πληθυσμούς ἐκτός τῶν συνόρων τους. Οἱ σκοπιανόφρονες στήν Ἑλλάδα εἶναι ἐλάχιστοι –καί ὄχι κατά συνείδηση ἀλλά κατά συμφέρον ἤ κατ’ ἐπιταγήν. Ἕνα πού θά μᾶς ζητήσουν οἱ ἰθύντορες τῶν Σκοπίων ὡς ἀντάλλαγμα τῶν εἰκονικῶν τους ὑποχωρήσεων εἶναι τό νά ἀναγνωρισθεῖ δική τους ἐθνική μειονότητα ἐντός τοῦ ἑλληνικοῦ κράτους, νά ἔχουν δικά τους σχολεῖα γιά τή «δική» τους διδασκαλία τῆς «μακεδονικῆς» γλώσσας καί ἱστορίας, πού μέ τίς εὐλογίες τοῦ δικοῦ μας ὑπουργείου βλακοπαιδείας θά εἶναι περίπου μισή-μισή. Π.χ. ὁ Ἀλέξανδρος, ὡς Μακεδών, θά εἶναι μισός δικός τους καί μισός δικός μας! Καί θά μείνουν ἀπ’ ἔξω οἱ Ἠπειρῶτες, παρόλο πού ἡ μάνα του, ἡ τρομερή Ὀλυμπιάδα ἦταν ἠπειρώτισσα! Τό ἄλλο πού θά μᾶς ζητήσουν εἶναι ἡ ἐπαναφορά τῶν σλαβικῶν τοπωνυμίων πού εἶχαν ἐπικαλύψει τά παλαιά ἑλληνικά. Ἔτσι ἡ Βεύη νά ὀνομάζεται Μπάνιτσα, τό Ἀμύνταιο Σύροβιτς καί ἡ Φλώρινα Λερέν καί ὅ,τι ἄλλο ὑπαγορεύσει ὁ μεγάλος προστάτης τῶν Σκοπιανῶν, τό ἀντίγραφο τοῦ Μουσολίνι, ὁ λαοφίλητος, ὅπως Ντοῦτσε, Ἐρντογάν.

Ἄς προσέξουν ὅμως οἱ Σκοπιανοί. Τήν ἴδια ἐπιτυχία σάν αὐτή πού εἶχε πρόσφατα κατά τῶν Κούρδων ὁ Ἐρντογάν εἶχε καί ὁ Ντοῦτσε, ὅταν πολεμοῦσε κατά τῶν ἀνυποδήτων Αἰθιόπων. Μετά ἐπιτέθηκε κατά τῆς Ἑλλάδος πού τήν ἔβλεπε ἐν διαλύσει. Ἔτσι διέλυσε τό στρατό του στά ἠπειρωτικά βουνά καί ἔδωσε τήν εὐχέρεια στόν Οὐέιβελ νά νικήσει τά «στρατά» του στή Β. Ἀφρική. Ἄς προσέξουν ὅμως καί οἱ Εὐρωπαῖοι (δέν ἐξαιρῶ οὔτε τόν Πούτιν) στό ζήτημα τῆς ἐνισχύσεως –κατά πολλούς τρόπους– τῆς Τουρκίας. Ἡ Τουρκία δέν εἶναι πιστός σύμμαχος. Θέλει βοήθεια ἀλλά δέν προσφέρει βοήθεια· προσφέρει κακοήθεια καί μέ λέξεις καί μέ πράξεις. Ὁ Ἐρντογάν θυμᾶται τή συνθήκη τῆς Λωζάννης. Γιατί δέν θυμᾶται τό σύμφωνο φιλίας Βενιζέλου καί Ἰσμέτ Ἰνονού ὑπό τίς εὐλογίες τοῦ Κεμάλ; Πολύ προφητικά ὁ μεγάλος συγγραφέας Σατωμπριάν στά «Mémoires» τοῦ εἶχε γράψει:

«Τό νά προτίθεσαι νά ἐκπολιτίσεις τήν Τουρκία, δίνοντας ἀτμόπλοια καί σιδηροδρόμους, ἐκπαιδεύοντας τό στρατό της καί μαθαίνοντας νά χειρίζεται τό στόλο της, δέν σημαίνει ὅτι ἐπεκτείνεις τόν πολιτισμό στήν Ἀνατολή, ἀλλά ὅτι εἰσάγεις τή βαρβαρότητα στή Δύση. Μελλοντικοί Ἰμπραήμηδες θά μποροῦν νά ὁδηγήσουν τό μέλλον μας στήν ἐποχή τοῦ Καρόλου Μαρτέλ».

Σημείωση: ὁ Κάρολος Μαρτέλ εἶναι ὁ «μαγιορδόμος» πού νίκησε τό 723 στό Πουατιέ τούς Ἄραβες πού ἀπό τήν Ἱσπανία εἶχαν εἰσβάλει στή Γαλλία.

Ἑστία, 26/3/18

Πηγή: Σαράντος Ι. Καργάκος