Η Μάχη του Σαραβαλίου, 9 Μαρτίου 1822
Ο Κολοκοτρώνης μετά την άλωση της Τρίπολης Θέλησε να πολιορκήσει την Πάτρα. Είχε βάσιμες ελπίδες πως οι Λαλαίοι Τούρκοι θα συνθηκολογούσαν μαζί του. Δυστυχώς, όμως, οι πρόκριτοι Ανδρέας Ζαΐμης και Σωτήρης Χαραλάμπης που είχαν αρχίσει να πολιορκούν την πόλη δεν δέχθηκαν να πάει εκεί. Αντέδρασαν από το φόβο μην τους πάρει τη δόξα και τα λάφυρα. Όταν έμαθαν ότι ο Κολοκοτρώνης συγκέντρωνε ασκέρια για να πάει στην Πάτρα έγραψαν στη Γερουσία στον Πετρόμπεη και στον Υψηλάντη να μην έρθει γιατί σε έξι μέρες θα καταλάμβαναν αυτοί την πόλη. Στο γράμμα τους άφηναν να εννοηθεί πως θα προκαλούσε εμφύλια διαμάχη ο πηγαιμός του Γέρου του Μοριά. Ο ίδιος στη διήγηση του μεταξύ άλλων αναφέρει σχετικά: «Αν με άφηναν να πάγω αμέσως, θα μου έδιναν αμέσως τα κλειδιά οι Τούρκοι από το φόβο τους». Ο Κολοκοτρώνης έφτασε έξω από την Πάτρα τέλος Φλεβάρη του 1822 με τέσσερις χιλιάδες αρματωμένους Έλληνες που σε λίγο ανέβηκαν στις εφτά περίπου χιλιάδες και στένεψαν την πολιορκία των Τούρκων που ζήτησαν βοήθεια και συγκεντρώθηκαν και αυτοί στις δώδεκα περίπου χιλιάδες. Είχε το στρατηγείο του στο Σαραβάλι. Στις 9 Μαρτίου 1822, βγήκαν οι Τούρκοι από την Πάτρα πεζοί και καβαλαραίοι κι επιτέθηκαν στους Έλληνες που σε λίγο σκόρπισαν και άλλοι περικυκλώθηκαν. Χάριν στην προσωπική επέμβαση του Κολοκοτρώνη άλλαξε η πορεία του πολέμου εκείνη την μέρα. Ξαναμαζεύτηκαν οι Έλληνες που είχαν σκορπίσει στις γύρω πλαγιές και καταδίωξαν τους Τούρκους με ορμή. Ο ίδιος ο Κολοκοτρώνης αναφέρει στη διήγηση του: «Επήραμε κεφάλια διακόσια πενήντα. Τι όμως έγιναν οι λαβωμένοι δεν ηξεύρω». Μετά το πάθημα τους εκείνο οι Τούρκοι δεν τολμούσαν να ξεμακρύνουν από την Πάτρα προς τα έξω.
Πηγή: Ι.Ν. ΑΓ. ΒΑΡΒΑΡΑΣ ΠΑΤΡΩΝ
