Μὲ ἕνα «σῶσον Κύριε τὸν Λαόν σου…» στὰ χείλη…
Ἀπέναντι…στὴν τραγικὴ διαπίστωση ὅτι ἀκόμα καὶ τὶς δύσκολες ὦρες ἑνὸς Ἔθνους συνεχίζεται μὲ ἀμείωτο ῥυθμὸ ἡ παρέάσις τῶν βουλευτῶν ἀπὸ τὰ κανάλια τῆς προπαγάνδας, εἰς βάρος τῆς Πατρίδος, μὲ μοναδικὸ σκοπὸ τὴν προσωπική τους προβολή, ἐνόψει ἐκτάκτων ἐκλογῶν κομμάτων καὶ ἀποκομμάτων, διασφαλίζοντας ἕνα μελλοντικὸ «μεροκάματο»…
Ἀπέναντι.. .στὴν τραπεζικὴ τρομολαγνεία καὶ τὴν ἀποθήκευση ζυμαρικῶν καὶ ὀσπρίων… βλέπεις, πόλεμος σκάει μύτη ἀνατολικά…
Ἀπέναντι… στὴν καταρρακωμένη Ὑπερηφάνια τῆς νεολαίας καὶ τὴν ἀτίμωση τῶν Γερατειῶν ἑνὸς Ἔθνους..
Ἀπέναντι… στὴν θρασυτάτη πιά, δεδηλωμένη ὑποτέλεια ἐνὸς τσούρμου πολιτικῶν ζόμπυ, ἀπατεώνων καὶ κατσαπλιάδων…
Ἕνας Λαός…
Ἔνας Λαὸς ζαλισμένος, τρομοκρατημένος, ἀποπροσανατολισμένος, στὴν μέση ἐνὸς πολιτικοῦ ὠκεανίου βόθρου, μὲ τὴν ταυτότητα τοῦ «ῥαγιᾶ» ἀνάμεσα στὰ δόντια του πρὸς ἀναγνώριση τοῦ πτώματός (του)…
…κι ἐγῶ μένω ἀκόμη νὰ κυττῶ ποιοὶ μὲ «ἐκπροσωποῦν» στὴν βουλή…
…ποιοὶ μὲ πούλησαν στὰ ἐξωτερικά… ὅπως οἱ ἴδιοι ὁμολόγησαν…
…ποιοὶ κρατοῦν – τώρα – τὶς τύχες μου στὰ χέρια τους…
…ποιοὶ ζητοῦν στὸ μέλλον, νὰ πάρουν τὶς τύχες τῶν παιδιῶν μου στὰ χέρια τους…
…τοὺς κυττάζω σαστισμένος καὶ λέω μέσα μου…
δές τοτς καλά…
αὐτοὶ εἶναι οἱ δήμιοι σού…
κι ἕνα «σὼσον, Κύριε, τὸν λαόν σου» γλυστρᾶ ἀπ΄ τὰ χείλη μου…
Πηγή: Φιλονόη και φίλοι...
